Στην προεκλογική δίνη

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η συμφωνία που επετεύχθη με την τρόικα χαιρετίσθηκε από την κυβέρνηση με τρόπο θριαμβευτικό και τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να υποστηρίζει -κάπως πρόωρα είναι η αλήθεια- ότι έβγαλε «τη χώρα από την κρίση». Εκ παραλλήλου, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως κατηγόρησαν την κυβέρνηση -χαιρέκακα είναι η αλήθεια- ότι υπέκυψε πλήρως στις πιέσεις των δανειστών και προεξοφλούν τη σύνταξη και νέου Μνημονίου.

Αυτό που επί της ουσίας επετεύχθη είναι μία ανακωχή μεταξύ της κυβερνήσεως και των δανειστών της χώρας για λόγους καθαρά πολιτικούς. Προβλήματα ουσιώδη παραπέμφθηκαν για τον Ιούνιο και η προσέγγιση του θέματος γίνεται, απ’ όλες τις πλευρές, με βάση σκοπιμότητες και επιδιώξεις ενόψει των εκλογών του προσεχούς Μαΐου.

Χαρακτηριστικό του τρόπου διαχειρίσεως της συμφωνίας με την τρόικα υπήρξε η από μηνών προεξαγγελθείσα διανομή του πλεονάσματος, εντός του Μαΐου, δίκην προεκλογικού συσσιτίου. Δόκιμη από μια άποψη και συμβατή η τακτική αυτή, με δεδομένους τους όρους διεξαγωγής των προεκλογικών αγώνων στην Ελλάδα από αμνημονεύτων χρόνων.

Το θέμα όμως είναι ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν κανένα λόγο να αναδείξουν τις ευρωεκλογές σε μείζον ζήτημα εσωτερικής αντιπαραθέσεως. Η κλιμάκωση της εντάσεως οφείλεται ασφαλώς στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας θεώρησε ότι ήρθε η στιγμή να προκαλέσει μετωπικά τον κυβερνητικό συνασπισμό, που διαθέτει ελάχιστη πλειοψηφία εδρών.

Πρόκειται για απόφαση παρακινδυνευμένη, διότι εάν οι απώλειες της Ν.Δ. είναι περιορισμένες και η διαφορά των ποσοστών της από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καταλυτική, και εάν το ΠΑΣΟΚ εξασφαλίσει ένα ποσοστό της τάξεως του 5%, τότε η κυβέρνηση θα επιβιώσει και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές αντιθέσεις που υφίστανται και είναι σοβαρότατες στο κόμμα του.

Πολύ περισσότερο η κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο να αντιμετωπίσει τις ευρωεκλογές ως δημοψήφισμα επί της οικονομικής πολιτικής της, ανταγωνιζόμενη τον κ. Τσίπρα σε οξύτητα και σε τακτικισμούς. Ακόμη και ένα αρνητικότατο αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ενδεχομένως διαχειρίσιμο εάν ερμηνευόταν ως αντίδραση των Ελλήνων πολιτών προς την πολιτική των Μνημονίων, ως έκφραση ενός δημιουργικού ευρωσκεπτικισμού, ως αίτημα αλλαγής κυριαρχούσης νοοτροπίας στην ενωμένη Ευρώπη. Θα μπορούσε, μάλιστα, ένα αποτέλεσμα αυτής της τάξεως να αξιοποιηθεί διαπραγματευτικά, εάν η κυβέρνηση είχε τη διάθεση.

Αλλά είναι προφανές ότι ματαιοπονούμε. Οι πολιτικοί μας ηγέτες ενεργούν κατά τη φύση τους, σπαράσσοντες αλλήλους και διχάζοντας την κοινωνία σε επικίνδυνο βαθμό. Εγκλωβισμένοι στο στενό τους περιβάλλον, ανίκανοι να προσαρμόσουν τον πολιτικό τους λόγο στα νέα δεδομένα, χρησιμοποιούν ρητορική εμφυλιακής συγκρούσεως. Αντιμετωπίζουν τους πολίτες της χώρας ως αγέλη και προσπαθούν να τη χειραγωγήσουν, καλλιεργώντας κατά περίπτωση αισθήματα τρόμου ή υπεραισιοδοξίας. Αυτό εν Ελλάδι ονομάζεται κοινοβουλευτική δημοκρατία, κατά παράβαση κάθε λογικής.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή