ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΔΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ: (Από κύριον άρθρον της «Κ».) «Δεν ημπορεί να γνωρίζη κανείς ποία είναι τα τουρκικά σχέδια διά την Κύπρον εις το άμεσον μέλλον. Αι μετά τόσης τυμπανοκρουσίας διαφημιζόμεναι ασκήσεις της 24ης Μαρτίου κατέναντι ακριβώς των κυπριακών ακτών, αι μετακινήσεις πολεμικών μονάδων τουρκικού ναυτικού προς τον λιμένα της Μυρσίνης, εν συνδυασμώ προς την έντονον τουρκικήν προπαγάνδαν η οποία φαίνεται να επηρέασε και τας συμμαχικάς Κυβερνήσεις ως προς το ενδεχόμενον επικειμένων πολεμικών ενεργειών του ελληνοκυπριακού στρατού εναντίον των Τουρκοκυπρίων, δημιουργούν ασφαλώς πολλάς ανησυχίας και εν πάση περιπτώσει συντηρούν ένα κλίμα πολεμικής υστερίας εκτάκτως επικίνδυνον. […] Ο ανένδοτος Πρωθυπουργός της Ελλάδος [Γεώργιος Παπανδρέου], ο οποίος είπεν ότι δεν θέλει να ιδή κανένα [Τούρκο πρωθυποργό], ούτε να συνομιλήση με κανένα και ο οποίος επεχείρησε ταξίδια διαφωτίσεως των Μεγάλων και επέστρεψε με το «η Ενωσις έρχεται», πώς σκέπτεται ν’ αντιμετωπίση την κατάστασιν; […] Δεν χρειάζεται, άραγε, να αναληφθή μία γενναία και έξω της πεπατημένης πρωτοβουλία διά να εξέλθη η Ελλάς από την φοβεράν απομόνωσίν της και διά να εγκαινιασθή μία εξωτερική πολιτική την οποίαν δεν θα ευρίσκουν πλέον τα γεγονότα αλλά θα δημιουργή η ιδία τας προϋποθέσεις ενός κάποιου γονίμου διαλόγου; […] Πώς θα ημπορούσε ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου να έχη την πρωτοβουλίαν μιας νέας πολιτικής, η οποία θα ευρίσκετο εις τον αντίποδα εκείνης που ηκολουθήθη χωρίς –όχι να προδώση εαυτόν, διότι αυτό θα του ήτο εύκολον– να παραδεχθή ότι υπήρξεν ο μέγας ένοχος [!!!] του σημερινού κρισίμου αδιεξόδου; Και με ποίον κύρος θα ήτο δυνατόν ο Ελλην Πρωθυπουργός να μετάσχη ενός διαλόγου [με την Τουρκίαν] όταν από της πρώτης στιγμής τον εμυκτήρισεν ανενδότως; Εις ένα παρόμοιον διάλογον ο κ. Παπανδρέου θα προσήρχετο διά ν’ ακούση και να δεχθή όρους. Αλλ’ ούτε η Ελλάς ούτε η Κύπρος θέλουν τώρα παρόμοιον διαπραγματευτήν. Θα ήτο επικινδύνως άχρηστος.»