Είναι το φάσμα του Ζαχαριάδη, που επιστρέφει για να σώσει «τα σκυλλλάκια του καναπέ» (όπως θα έλεγε ο σύντροφος Κουτσούμπας με το παχύ λάμδα του…) από τις γκάφες τους. Σας μεταφέρω παρακάτω απόσπασμα από ανυπόγραφο άρθρο της 23ης του μηνός από την «Αυγή», αναφερόμενο στο γνωστό σίριαλ Σουλεϊμάν:
«Το ερώτημα είναι: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθεί με την αραχνιασμένη νοοτροπία της ΕΥΠ και να υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν λάθρα, την υποψηφιότητα μιας μουσουλμάνας – Ρομά, που έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά; Είναι προφανές ότι η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, καλή τη πίστει, παρασύρθηκε και τώρα αποκαθιστά, με κάποιο πολιτικό κόστος όμως. Ωστόσο, η προγραμματική ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει στα κρυφά και, δυστυχώς, χωρίς πολιτικό κόστος, το οποίο θα αποδειχθεί ασύγκριτα μικρότερο από την επιμονή σε μια επιλογή που προσέβαλλε τις αξίες της Αριστεράς και την αντίληψη περί δημοκρατικής κοινωνίας και χώρας».
Είναι πρόδηλη, στο πνεύμα του άρθρου, η θριαμβευτική επιστροφή της προσέγγισης Ζαχαριάδη σχετικά με την αντιμετώπιση των λαθών του κόμματος: «Αναζητήστε τον πράκτορα με το κόκκινο βιβλιάριο». Βλέπετε, κατά την αντίληψή τους (κομμουνιστών και νεοκομμουνιστών ― οι διαφορές των δύο ειδών είναι εντελώς επιφανειακές), ο κομμουνιστής, εφόσον είναι γνήσιος, είναι σωσμένος. Αυτό σημαίνει ότι, κατά κάποιο περίεργο τρόπο (ο οποίος ανήκει μάλλον στη σφαίρα της θρησκευτικής πίστης), ο κομμουνιστής έχει απαλλαγεί από το προπατορικό αμάρτημα της ανθρώπινης βλακείας και, συνεπώς, δεν κάνει λάθη. Αυτά που φαίνονται ως λάθη (όπως π.χ. στην περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν) είναι, στην πραγματικότητα, προδοσίες εξωνημένων πρακτόρων, των οποίων η αμφιβολία της πίστης επιτρέπει στον διάβολο του καπιταλισμού να εισχωρήσει.
Να ευχηθώ, ακόμη μία φορά, περαστικά· αλλά η περίπτωσή τους είναι τόσο βαριά, ώστε δεν νομίζω να πιάνουν οι ευχές…
Τεχνοφασισμός, προφανώς…
Μα καλά, στην εποχή του Ιντερνετ, είναι δυνατόν οι ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ να μην έψαξαν λίγο τους υποψηφίους τους να δουν τι έχουν πει και τι έχουν κάνει ώς τώρα; Γράφεις το όνομα σε μια μηχανή αναζήτησης και πατάς ένα πλήκτρο ― τόσο απλό είναι. Υποψιάζομαι όμως ότι το αποφεύγουν, ανθιστάμενοι σθεναρά στον «τεχνοφασισμό» που αλλοτριώνει τις ζωές μας, όπως τότε που αρνήθηκαν την ηλεκτρονική ψήφο για την εκλογή συμβουλίων στα πανεπιστήμια…
Να έλθουν οι ψυχίατροι
«Δεν ήταν για μας κυρίαρχο η συμμετοχή στη στάση εργασίας», άκουσα μια κυρία της ΟΛΜΕ (βαρύτατα συνδικαλισμένη, η καημένη…) να εξηγεί από ραδιοφώνου. Και έμεινα να απορώ γιατί έκαναν μια στάση εργασίας, στην οποία μετείχε μόλις το 3,4% των καθηγητών Μέσης Εκπαιδεύσεως. Διότι ο ισχυρισμός ότι δεν τους ενδιέφερε η συμμετοχή στη στάση (δηλαδή, η επιτυχία της) ισοδυναμεί με τον ισχυρισμό του στρατηγού που έχασε μια μάχη ότι δήθεν δεν τον ενδιέφερε η νίκη. Παρ’ όλα αυτά, να δεχθώ την ειλικρίνεια του ισχυρισμού. Ισως την έκαναν επειδή τους ώθησε η δύναμη του ψυχαναγκασμού της επανάληψης. Στην περίπτωση αυτή όμως, το ζήτημα είναι πια αρμοδιότητας των ψυχιάτρων…
Η λεβεντογέννα πάλι…
Δεν είναι πρόθεσή μου να οξύνω τα πνεύματα, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω την επισήμανση ότι οι περισσότερες καταλήψεις σχολείων, σε ένδειξη συμπαράστασης στο 3,4% των εκπαιδευτικών που υπάκουσε στα κελεύσματα της ΟΛΜΕ, σημειώθηκαν στην Κρήτη και δη στο Ηράκλειο. Μήπως επειδή εκεί έχουν ερεθιστεί από την πρόσφατη, αισχρή και ανοίκεια επίθεση εναντίον της ωραίας παράδοσης που τους επιβάλλει να οπλοφορούν και να πυροβολούνται μεταξύ τους στις γιορτές; Δεν γνωρίζω. Σημειώνω, επίσης, ότι στο Ηράκλειο εκλέγεται ο Μανόλης Κεφαλογιάννης ― γεγονός το οποίο ουδεμία άμεση σχέση έχει με τις καταλήψεις, αλλά διαισθάνομαι ότι πολύ εμμέσως ίσως να συνδέεται κάπως…
Η Σουαβή και ο Τσίπρας
«Αριστερά ή Μέρκελ; Ελλάδα ή Βαυαρία;». Αυτό είναι κατά τον Αλέξη Τσίπρα το δίλημμα των εκλογών, όπως το έθεσε προχθές με ομιλία του στην Ιεράπετρα. Γνωρίζουμε, φυσικά, ότι ο κόσμος του προέδρου δεν εκτείνεται πέραν της πλατείας Εξαρχείων· εντούτοις, μένεις με την απορία πώς μπορεί μέσα στο μυαλό του να συναντήθηκαν η Μέρκελ με τη Βαυαρία. Ισως να άκουσε κάποτε ότι συχνά παρομοιάζουν τη Μέρκελ με «Σουαβή νοικοκυρά», επειδή οι κάτοικοι της Σουαβίας (που ανήκει σήμερα κατά το μεγαλύτερο μέρος της στη Βάδη-Βυρτεμβέργη και, κατά το υπόλοιπο, στη Βαυαρία) θεωρούνται υπόδειγμα οικονόμων, προβλεπτικών και, γενικώς, νοικοκύρηδων, καθώς η περιοχή τους υπήρξε επί αιώνες πεδίο πολέμων. Αλλά μου φαίνεται απίθανη εξήγηση αυτή. Πιθανότερο θεωρώ ότι η Βαυαρία είναι το μόνο κρατίδιο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας που γνωρίζει ο πρόεδρος, οπότε χρησιμοποίησε το όνομα κατά συνεκδοχήν…
Υπάρχει
Δεν το περίμενα, ομολογουμένως, ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ του θα μετείχαν στις ευρωεκλογές. Χθες, ωστόσο, παρουσίασε πλήρες ψηφοδέλτιο καταξιωμένων υποψηφίων, όπως τους χαρακτήρισε. Διόλου δεν αμφιβάλλω για την ορθότητα του χαρακτηρισμού, έστω και αν προσωπικώς δεν έχω ξανακούσει κανέναν τους ― πλην του εμβληματικού Βαΐτση Αποστολάτου, που άφησε εποχή ως αντιπρόεδρος της Βουλής, για τον λιγωτικό λυρισμό των από καθέδρας παρεμβάσεών του. Το μόνο ανησυχητικό (και, αλίμονο, το μόνο αξιοσημείωτο, εδώ που τα λέμε…) είναι ότι στους κροτάφους του προέδρου διέκρινα, για πρώτη φορά, δύο ή τρεις άσπρες τρίχες.
Με Μούρλα και σχέδιο
Ο Αλέκος Αλαβάνος και το «Σχέδιο Β΄» κατεβάζουν το δικό τους ευρωψηφοδέλτιο. Ξεχωρίζει η υποψηφιότητα του ίδιου του κυρ Αλέκου, καθώς και εκείνη του κ. Μούρλα Ευαγγέλου, επιχειρηματίου. (Πετυχημένου, είμαι βέβαιος…)