Αν απομονώσουμε τις ευρωεκλογές από τις αυτοδιοικητικές, το μόνο σίγουρο είναι ότι τις δύο πρώτες θέσεις θα τις μοιραστούν η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ και επειδή οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να ξεχωρίσουν με ακρίβεια ποιο από τα δύο κόμματα θα είναι πρώτο, οι Α. Σαμαράς και Αλ. Τσίπρας έχουν φροντίσει να κατεβάσουν σταδιακά τον πήχυ των προσδοκιών. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει σχεδόν ξεχάσει τα περί εκλογών – δημοψηφίσματος και θεωρεί νίκη έστω και πρωτιά με μία ψήφο, ενώ ο πρωθυπουργός ξέφυγε από τη βεβαιότητα περί πρωτιάς και κατέληξε στη «μικρή διαφορά» που δεν δημιουργεί θέμα βιωσιμότητας της κυβέρνησης.
Από εκεί και πέρα επικρατεί αμφιβολία τόσο για τα ποσοστά που θα πάρουν τα υπόλοιπα κόμματα, όσο και για τις θέσεις που θα καταλάβουν. Η εμφάνιση νέων κομματικών σχηματισμών δεξιά και αριστερά, η γενική αντίληψη για τις εγκληματικές δραστηριότητες της «Χρυσής Αυγής», η άρνηση μεγάλου αριθμού πολιτών να τοποθετηθούν στις δημοσκοπήσεις, η οργή, αλλά και ο φόβος μεγάλων τμημάτων της κοινής γνώμης μήπως περιπέσουν σε χειρότερες καταστάσεις, οι χαμηλές επιδόσεις της πολιτικής τάξης, η εσωκομματική αμφισβήτηση απέναντι σε ηγεσίες, η αστάθεια στο διεθνές περιβάλλον, ο ρόλος των μίντια και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και άλλα πολλά δεν επιτρέπουν προβλέψεις.
Αλλά ενώ η δυνατότητα για προγνωστικά είναι μικρή έως και ελάχιστη, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ανάλογα με τα αποτελέσματα, θα προκύψουν αλλαγές και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό μετά τις εκλογές. Με εξαίρεση το ΚΚΕ, που η μονολιθικότητά του και η επιμονή στη γραμμή δεν δίνει περιθώρια ούτε εσωκομματικών εξελίξεων, αλλά ούτε και συμμετοχής σε διακομματικές ζυμώσεις, όλα τα άλλα είναι ανοιχτά. Αλλωστε τα στοιχεία είναι ήδη μπροστά μας και με αυτή την έννοια οι ευρωεκλογές μπορεί να είναι αφετηρία ή καταλύτης σημαντικών αλλαγών σε πολλά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα δεν αποκλείει τα αποτελέσματα των εκλογών να ενεργοποιήσουν μεγάλες εντάσεις και αμφισβητήσεις στο εσωτερικό του, ιδιαίτερα αν είναι κατώτερα των προσδοκιών. Τίποτα δεν στηρίζει την παραμικρή αισιοδοξία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και αν έλθει δεύτερο κόμμα, ή έστω πρώτο με ελάχιστη διαφορά, στις ευρωεκλογές, η εσωστρέφεια θα κυριαρχήσει. Θα τεθούν θέματα γραμμής, χειρισμών, επάρκειας ηγετικών στελεχών και πιθανώς άλλα, με επιπτώσεις για τη συνέχεια, που μπορεί να φτάσει ώς την πόλωση με την «Αριστερή Πλατφόρμα», ακόμη και τη διάσπαση. Ούτε η εκλογή του Μανώλη Γλέζου στο Ευρωκοινοβούλιο (που έχει και στόχο την απαλλαγή του Αλ. Τσίπρα από τις παρατηρήσεις και τα «όχι» του) θα σταματήσει τη φθορά, αν τα αποτελέσματα δεν πείθουν.
Στην Κεντροαριστερά υπάρχει σχεδόν βεβαιότητα ότι θα υπάρξουν ζυμώσεις και εξελίξεις μετά τις ευρωεκλογές. Τα αποτελέσματα θα παίξουν πάλι τον ρόλο τους, αλλά έτσι ή αλλιώς, θεωρείται αδύνατο να μην επιχειρηθούν διασπάσεις και ενώσεις σε ένα χώρο όπου συνωστίζονται η ΔΗΜΑΡ, η Ελιά-ΠΑΣΟΚ, «Το Ποτάμι», έστω και αν αποφεύγει τώρα να αυτοπροσδιοριστεί, οι γνωστοί «58», άλλες κινήσεις και πρωτοβουλίες, σε συνδυασμό με παρεμβάσεις όπως του Γ. Παπανδρέου, που είναι άγνωστοι ακόμη οι βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ηγεσίες των Φ. Κουβέλη και Ευ. Βενιζέλου εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα αποτελέσματα, και από την άλλη πλευρά γεννάται το ερώτημα αν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στήριξης της σημερινής κυβέρνησης. Ιδιαίτερα αν οι κάλπες αποδειχθούν καταστροφικές…
Στη Νέα Δημοκρατία ο Α. Σαμαράς είναι μεν ο κυρίαρχος, αλλά παραδόξως υπάρχει και η άτυπη αντιπολίτευση των λεγόμενων «καραμανλικών» που καιροφυλακτεί. Θα εκδηλωθεί πιο έντονα αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα και κυρίως αν ο πρωθυπουργός επιχειρήσει να μετατρέψει τη Ν.Δ. σε «Νέα Ελλάδα», κατά μίμηση του «Εθνικού Συναγερμού». Θα πρέπει να αναμένεται επίσης αν θα γίνει «άνοιγμα» προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά, κάτι που θα κριθεί ίσως από τις εξελίξεις. Από την επίδοση των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», των άλλων μικροκομματιδίων και της «Χρυσής Αυγής». Αν η τελευταία δεν κηρυχθεί παράνομη εγκληματική οργάνωση και αν ο Ηλ. Κασιδιάρης δεν «φάει» τον Ν. Μιχαλολιάκο, εφόσον εξασφαλίσει αξιοσημείωτο ποσοστό. Γιατί και αυτό μπορεί να συμβεί!