Το Αγιον Φως, ο Λάκης και ένα μυθιστόρημα

Το Αγιον Φως, ο Λάκης και ένα μυθιστόρημα

4' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ti σημασία μπορεί να έχει για τις ευρωεκλογές η θέση που παίρνει κάποιος για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα στο τελευταίο ιερό της πιο απόμακρης εκκλησίας της Επικράτειας; Προσοχή, ίνα μην παρεξηγηθώ. Δεν εννοώ τη θέση που μπορεί να έχει κανείς απέναντι στη θρησκεία, αν είναι θρησκευόμενος ή όχι, αν επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τον ναό της ενορίας του και αν κάνει το σημείο του σταυρού. Δεν εννοώ καν ποια είναι η σχέση κάποιου με την ηγεσία της Εκκλησίας, αν υπερασπίζεται ή όχι τον διαχωρισμό της από το κράτος και αν θεωρεί ότι εκεί βρίσκεται ένα κομβικό σημείο της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας το οποίο, καθότι ευρωεκλογές, ήρθε η ώρα να το συζητήσουμε δημόσια, σοβαρά, χωρίς τις συνήθεις ακρότητες. Εννοώ το συγκεκριμένο ζήτημα της μεταφοράς του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα με το αεροπλάνο της Ελληνικής Δημοκρατίας και την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους από αγήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, μια τελετή δηλαδή που κινείται στα όρια της σοβαρότητας και η οποία, όπως έχω ξαναγράψει, θα έπρεπε πρώτα να θίγει το θρησκευτικό αίσθημα των ειλικρινών πιστών της εκκλησίας, με τους ιερείς πρώτους και καλύτερους. Πώς είναι δυνατόν να εξισώσεις μια υπερκόσμια αξία, όπως το Αγιον Φως, με τους ηγέτες των εγκοσμίων μας, όπως η κ. Μέρκελ, ο κ. Πούτιν και οι συναφείς; Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο ακραίο αν συνυπολογίσεις πως η σεμνή αυτή τελετή ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και ήταν πρωτοβουλία κάποιου τουριστικού γραφείου. Ακόμη χειρότερα δηλαδή. Κι όμως η άποψη που διετύπωσε δημοσία ο κ. Δήμου, αν εξαιρέσουμε την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι στιγμής έχει αποτελέσει το μόνο, ας πούμε, «πολιτικό» ζήτημα αυτών των ευρωεκλογών. Πενία τέχνας κατεργάζεται. Λέει κάποιος μια κοινοτοπία η οποία αναπαράγεται από την τηλεοπτική δημοκρατία με τόση ταχύτητα και τέτοια έμφαση που η κοινοτοπία αυτή, ανώδυνη και άνευ ουσιαστικής σημασίας, γίνεται κεντρικό ζήτημα για να καλύψει το κενό παραγωγής πολιτικής από το οποίο πάσχει η ελληνική πολιτική σκηνή.

Φαντασθείτε να είχε την έμπνευση να θέσει ουσιαστικά το ζήτημα των σχέσεων του Κράτους με την Εκκλησία. Είναι η διαφορά του σχολιογράφου από τον πολιτικό θα μου πείτε. Αν ο κ. Δήμου θέλει να κάνει πολιτική, και όχι απλώς να σχολιάζει την πολιτική, θα έπρεπε να έχει αναζητήσει τους τυχόν συμμάχους του, ή έστω συνομιλητές του, πριν αποφασίσει να ανοίξει το θέμα, να σταθμίσει τους συσχετισμούς και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν θέλησε να τους ψάξει; Δεν τους βρήκε, αν και τους έψαξε; Το ζήτημα είναι ότι κατόρθωσε όχι το ακατόρθωτο, αλλά το μόνο κατορθωτό στην ελληνική πολιτική σκηνή: να παραγάγει ένα θέμα το οποίο έχει ακυρωθεί πριν ακόμη παραχθεί. Η μεταφορά του Αγίου Φωτός πολύ απλά δεν είναι θέμα. Ανήκει στο φολκλόρ περασμένων δεκαετιών μιας Ελλάδας η οποία έψαυε τον κόσμο για να ανακαλύψει τα όρια της δικής της γραφικότητας. Είναι ζήτημα πολιτικού λυρισμού, ο οποίος, προοδευτικός ή όχι, έχει την ικανότητα να συντηρεί την πληθωριστική πραγματικότητα μιας πολιτικής σκηνής που κινείται κάπου ανάμεσα στο βωντεβίλ και το μπουρλέσκ. Οταν δεν θυμίζει περιφερόμενο ανά την επικράτεια μπουλούκι ρεπερτορίου.

Μερικές ημέρες μετά το πολιτικό σκετς με το Αγιον Φως, ήρθε το θέμα της κατάρτισης του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου ως μία των Καλών Τεχνών, με επικεφαλής έναν μεγάλο της ελληνικής τηλεόρασης, τον ασυμβίβαστο Λάκη Λαζόπουλο. Οπου η πολιτική δύναμη που υποτίθεται πως θα πάρει την Ελλαδίτσα από το χέρι και θα τη βγάλει από τον βάλτο στον οποίο την έχουν ρίξει οι «βιαστές» της, οι «κατακτητές» της και λοιποί Γερμανοί του κόσμου τούτου, σέρνεται στα πόδια του κ. Λάκη περιμένοντάς τον να αποφασίσει αν θα δεήσει να ανταποκριθεί στις ευγενείς προτάσεις του. Εκείνος δε, ο «ασυμβίβαστος», αφού αρπάζει την ευκαιρία να μας απασχολήσει για μια ακόμη φορά με διάφορες απόψεις του, κι εκείνο το ύφος που περιμένει το χάχανο της επιβράβευσης μπροστά στον φακό, εντέλει αποφασίζει να μη δεχθεί, αν και ξέρει, αντιλαμβάνεται και πονάει εκ βάθους καρδίας την έρμη τη χώρα που υποφέρει και τα λοιπά, και τα λοιπά. Εχει δουλειά ο άνθρωπος και δεν μπορεί να αφήσει την τέχνη χωρίς το ταλέντο του έστω για μία σεζόν. Η πολιτική σε όλο της το μεγαλείο.

Κι αφού και το Αγιον Φως ελάβαμε, και από τον κ. Λάκη ησυχάσαμε, μας προέκυψε η κυρία Σουλεϊμάν η μεγαλοπρεπής, μόνον που η μεγαλοπρέπειά της αφορούσε περισσότερο την πολιτική ασχετοσύνη των ανθρώπων που την επέλεξαν και την αποεπέλεξαν αφού διεπίστωσαν πως η επιλογή τους δεν ήταν ακριβώς αυτή που έπρεπε να είναι. Οπου αποδεικνύεται ότι η Αριστερά, ή εν πάση περιπτώσει η Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει τη χώρα, συζητάει για το μειονοτικό της Θράκης περίπου σαν να ανταλλάσσει απόψεις για το τελευταίο αστυνομικό μυθιστόρημα που διάβασαν και αναζητούν τον δολοφόνο από τα συμφραζόμενα. Και όλα αυτά για ένα θέμα το οποίο κρέμεται από μια κλωστή.

Θέλετε κι άλλο; Δεν χορτάσατε ακόμη; Ελάτε τώρα. Η πολιτική μας ζωή είναι τόσο πλούσια σε ιδέες, που μερικές φορές αισθάνεσαι πως δεν την χωράει ο τόπος. Θέμα μέγα η παρουσία του κ. Γεωργίου Παπανδρέου στο πλευρό του κ. Κουβέλη της κυβερνώσας Αριστεράς με την ευκαιρία εκδόσεως βιβλίου από την κ. Κοππά το οποίο βιβλίο, αν άκουσα καλά -και φοβάμαι πως άκουσα- είναι μυθιστόρημα. Και γίνεται πολιτικό θέμα και βγαίνει ο άλλος, ο βουλευτής της αγροτιάς, και λέει ότι ο Παπανδρέου δεν βοηθάει την κατάσταση και την «Ελιά» αν εμφανίζεται δίπλα στον Κουβέλη, όμως εμένα εξακολουθεί να με τρώει η περιέργεια. Πολύ θα ήθελα να είμαι από μια μεριά για να ακούσω τον Γεώργιο Παπανδρέου να παρουσιάζει μυθιστόρημα, να μιλάει για την πλοκή, για το βάθος των χαρακτήρων και την πρωτοτυπία των ερωτικών σχέσεων. Και όλα αυτά δίπλα στον Κουβέλη.

Απλώς σκέφτομαι ότι με τούτα και με εκείνα η Ελλάδα θα διαπρέψει στην Ευρωβουλή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή