Δεν είναι ξεκάθαρο, όπως ακριβώς και οι περισσότερες θέσεις που διατυπώνει στον δημόσιο διάλογο τα τελευταία χρόνια, αν η πολυσέλιδη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές απευθύνεται μόνο στους Ελληνες πολίτες ή συνολικά στους Ευρωπαίους, στους οποίους (προς το παρόν, σύμφωνα με αυτά που αναφέρει) περιλαμβάνονται και οι Ελληνες. Παρόλο που η διακήρυξη τελειώνει με το κάλεσμα «Λαοί της Ευρώπης ενωθείτε», κατά προφανή μίμηση του «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» των Μαρξ και Ενγκελς, η συγκεκριμένη απορία παραμένει, καθώς ο Αλ. Τσίπρας έχασε συνειδητά χθες την ευκαιρία να απευθυνθεί στους Ευρωπαίους πολίτες μέσω του debate των υποψηφίων για την προεδρία της Κομισιόν, την οποία και ο ίδιος διεκδικεί.
Τέλος πάντων, είτε η διακήρυξη απευθύνεται σε όλους τους Ευρωπαίους είτε αποκλειστικά στους Ελληνες ψηφοφόρους, με περίσσεια αντιευρωπαϊσμού, το θέμα είναι ότι για άλλη μία φορά αφήνει ουσιαστικά ανοιχτό το θέμα της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Και αυτή τη φορά οι «επίμαχες» διατυπώσεις δεν προέρχονται από στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» ή από μεμονωμένους κομματικούς επώνυμους, όπως ο Γ. Δραγασάκης, αλλά είναι σαφές ότι απηχούν τις απόψεις της ηγεσίας όλου του κόμματος. Αδιάφορο αν το πόνημα αποτελεί προϊόν εσωκομματικού συμβιβασμού…
Θα μπορούσε να συμφωνήσει κάποιος με τις διαπιστώσεις και τις ενστάσεις για όσα συμβαίνουν στην Ενωμένη Ευρώπη σήμερα και για την πολιτική της λιτότητας που έχει επιβληθεί. Υπάρχει όμως μια κόκκινη γραμμή που αφορά το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και αυτή είναι ότι η χώρα πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η ιστορία της νεότερης Ελλάδας, οι επιδόσεις της, οι αδυναμίες της, το μέγεθός της, η παραγωγική ανεπάρκειά της, το κακό εκπαιδευτικό σύστημα, η έλλειψη οργανωτικών δεξιοτήτων, το χαμηλότατο επίπεδο της δημόσιας διοίκησης, μεταξύ άλλων, δεν αφήνουν περιθώρια «ονείρων» ότι θα μπορούσε να επιβιώσει μόνη και ανεξάρτητη, όπως ευαγγελίζεται ή υπονοεί ο διάχυτος λαϊκισμός. Ούτε βέβαια μπορεί να υποστηρίζει κανείς σοβαρά ότι η αλλαγή στην Ευρώπη μπορεί να αρχίσει από τα άγια χώματά μας.
Γι’ αυτούς τους λόγους, ακούγονται εντελώς ανεδαφικά (επιεικώς) ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία η Ελλάδα θα επιβάλει και οι Ευρωπαίοι θα υπακούσουν πειθήνια ότι «η αποπληρωμή του χρέους θα γίνει με αναπτυξιακή και κοινωνική ρήτρα», ότι θα απαιτηθεί και προφανώς θα εισακουσθεί «η ακύρωση των επαχθών όρων των συμβάσεων», ότι αν η χώρα εκβιαστεί «θα αξιοποιηθούν όλα τα όπλα», μέχρι και η άμεση ενεργοποίηση της διαδικασίας διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων (ερώτηση: δηλαδή αν δεν εκβιασθούμε, δεν θα την ενεργοποιήσουμε, παρόλο που το δικαιούμαστε;).
Τι θα γίνει λοιπόν αν οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν προσαρμοστούν στις επιταγές μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; Ε, τότε, αφού η χώρα δεν μπορεί να σωθεί μέσα στο ευρώ, θα επιλεγεί η σωτηρία της από την καταστροφή, άρα έξω από το ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αναμετρηθεί «με οποιαδήποτε εξέλιξη», βέβαιος «σε κάθε περίπτωση, ότι ο ελληνικός λαός θα (τον) στηρίξει». Με λίγα λόγια, η Ελλάδα σε νέες περιπέτειες…