Στην Ουκρανία η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο, καθώς οι δύο πλευρές κλιμακώνουν την αντιπαράθεση, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους στόχους και σκοπούς. Το αίμα που χύνεται στις ανατολικές περιοχές της χώρας ενισχύει τον διχασμό και λειτουργεί απαγορευτικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια συμβιβασμού, ενώ πλησιάζουν τρεις ημερομηνίες-ορόσημα, η 9η Μαΐου, επέτειος της νίκης του αντιφασιστικού αγώνα (του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) για τους Ρώσους, η 11η Μαΐου, που οι φιλορώσοι έχουν ορίσει για τη διενέργεια δημοψηφίσματος και η 25η του μήνα, που η κυβέρνηση του Κιέβου θέλει να κάνει εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου.
Το πιθανότερο είναι ότι ούτε δημοψήφισμα θα γίνει ούτε εκλογές θα διεξαχθούν και το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Μόσχα, ο Πούτιν δηλαδή, θα συρθεί σε στρατιωτική επέμβαση, προκειμένου να διαφυλάξει το κύρος του στο εσωτερικό της Ρωσίας. Δεν φαίνεται να το επιθυμεί, αλλά οι ενδείξεις είναι ότι αυτό θέλουν το Κίεβο και οι προστάτες του για να καταστεί ευθεία η σύγκρουση και αγεφύρωτο το χάσμα Δύσης και Ρωσίας. Σοβαρότατο ενδεχόμενο που η πιο ήπια συνέπειά του θα είναι να ορθωθεί ένα ψυχροπολεμικό τείχος και να λειτουργήσει για πολλά χρόνια ως φράγμα στην προσέγγιση της Γερμανίας κατ’ αρχήν, αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με τη Ρωσία. Προσέγγιση που είχε ήδη λάβει τεράστιες διαστάσεις στον οικονομικό τομέα και στην ενέργεια.
Δεν αποκλείεται η αποτροπή της συγκεκριμένης εξέλιξης να ήταν και ένας από τους βασικούς στόχους της κρίσης και της κλιμάκωσής της σε αυτή τη συγκυρία. Μπορεί, βέβαια, η απόσπαση της Ουκρανίας, ή μεγάλου μέρους της, από την επιρροή της Μόσχας να ανάγεται στη γεωπολιτική στρατηγική της Ουάσιγκτον, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, εφόσον δεχθούμε ότι υιοθέτησε το δόγμα που περιγράφει ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στη «Μεγάλη Σκακιέρα» και απλά βρέθηκε πριν από μερικούς μήνες η αφορμή. Οποια και να είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για τη Γερμανία που τρέμει και προσπαθεί (με καθυστέρηση και αφού πρώτα έσπευσε να προσχωρήσει στη λογική της αντιπαράθεσης) με όσες δυνάμεις διαθέτει να βάλει φρένο στις δυσμενείς εξελίξεις.
Οι γερμανικές επενδύσεις στη Ρωσία, χώρια ο όγκος του εμπορίου, εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερες από τις επενδύσεις όλων των άλλων οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη μαζί. Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, ποιες θα είναι οι οικονομικές επιπτώσεις για τη Γερμανία, για την Ευρώπη, για τη Ρωσία φυσικά, και σε ό,τι μας αφορά, για την Ελλάδα, αν η κρίση εξελιχθεί σε ανοιχτή σύγκρουση. Βυθισμένη στην εσωστρέφειά της η ελληνική πολιτική τάξη και η ελληνική κοινωνία δεν έχουν καταλάβει ότι τα γεγονότα στην Ουκρανία μπορεί να έχουν πολύ μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στον ελληνικό τουρισμό, στις ελληνικές εξαγωγές, κυρίως νωπών και βιομηχανικών αγροτικών προϊόντων, στις δυνατότητες των άλλων χωρών της Ευρώπης να στηρίζουν την ελληνική οικονομία, με κίνδυνο το όνειρο της ανάκαμψης να αποδειχθεί απατηλό.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο σε ένα τόσο χοντρό παιχνίδι και αυτό δυστυχώς πρέπει να το αποδεχθούμε…