Συνέδεσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος τη σταθερότητα της κυβερνήσεως με την επίδοση του ΠΑΣΟΚ ή της «Ελιάς», κατά τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου. Πληθωρικός και ασυγκράτητος είναι ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ· εγωπαθής, που έχει την τάση να υποπίπτει σε κορυφαία σφάλματα πολιτικής. Η τοποθέτησή του χαρακτηρίσθηκε, και ορθώς, έκφραση ηττοπάθειας.
Αλλά ο κ. Βενιζέλος είναι ταυτόχρονα και «θύμα» της προεκλογικής οξύνσεως. Η μετωπική αντιπαράθεση του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κ. Αλέξη Τσίπρα έχει μετατρέψει μία εκλογική διαδικασία –φυσιολογικώς άνευ αμέσου σημασίας– σε ψήφο εμπιστοσύνης. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο κ. Βενιζέλος συνθλίβεται μέχρις εξαφανίσεως.
Επί της ουσίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπος με μία εξέγερση των στελεχών του κόμματος του οποίου ηγείται. Ο προκάτοχός του κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο μοναχικός αυτός δρομέας μεγάλων πολιτικών αποστάσεων τον αγνοεί συστηματικά, κάποιοι άλλοι θέτουν αμέσως ή εμμέσως θέμα ηγεσίας την επομένη των ευρωεκλογών. Το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του κ. Βενιζέλου διαλύεται. Ας θρηνήσουν οι οπαδοί του.
Από την πλευρά του ο κ. Σαμαράς κινείται με το άγχος της πρωτεύσεως έναντι του κ. Τσίπρα. Αλλά το πρόβλημά του δεν περιορίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Χρυσή Αυγή φαίνεται να ανακάμπτει, παρά τη γενική πολιτική κατακραυγή και τις διώξεις. Εάν η τάση αυτή επιβεβαιωθεί, το πρόβλημα θα είναι τεράστιο και παύει να αφορά την επιβίωση της κυβερνήσεως· λειτουργεί υπονομευτικά του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του.
Η μείζων διαφορά του Ελληνα ηγέτη από τους συναδέλφους του των άλλων ευρωπαϊκών κρατών είναι ότι συνδέει την προσωπική του κυριαρχία με την επιβίωση του έθνους και της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια λυσσώδεις αντιπαραθέσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα τον διχασμό της κοινωνίας και τη δημιουργία περιβάλλοντος μονίμως εμφυλιακού…
Στις άλλες χώρες της Ευρώπης και γενικότερα της Δύσεως προέχει η διατήρηση του συστήματος, τουλάχιστον στο επίπεδο κομμάτων εξουσίας. Οι ιδεολογικές και άλλες διαφορές υφίστανται και είναι σαφέστατες, αλλά αντιμετωπίζονται ως διαφορετικές εκφάνσεις για τη διατήρηση, βελτίωση και ανάπτυξη ενός συστήματος, που ουδείς αμφισβητεί.
Από την άποψη αυτή και επί της ουσίας, η Ελλάς –παρά τις διακηρύξεις– δεν ανήκει στη Δύση. Εχουν οι Ελληνες πολιτικοί μία καλειδοσκοπική αντίληψη της ευρωπαϊκής πραγματικότητος, με τον κ. Τσίπρα να φαντασιώνεται μία ευρωπαϊκή επανάσταση, απροσδιορίστων στόχων. Αυτή τη στρέβλωση βιώνει στην παρούσα φάση η χώρα.
Επί τριάντα τέσσερα χρόνια, το πολιτικό, οικονομικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο δεν αντελήφθη τι όντως σήμαινε η ένταξη της Ελλάδος στο ευρωπαϊκό σύστημα. Δημιουργούσαν και κάποιοι εξακολουθούν να προβάλλουν μία εικονική πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι η στρέβλωση του πολιτικού συστήματος, που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα του πολύπαθου ευρωπαϊκού Νότου.