Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΟΥ: Βόννη, Μάιος.- (Ιδιαιτέρα συνεργασία «Τάιμς» – «Καθημερινής») Η διαμάχη περί την ποίαν στάσιν θα τηρήσουν έναντι της 20ής επετείου της άνευ όρων συνθηκολογήσεως της χώρας των, –και αν η επέτειος θα πρέπει να απασχολήση τας επισήμους αρχάς– είναι συμπτωματική της αφυπνήσεως των Γερμανών εκ του μακρού κώματος εις το οποίον είχαν περιπέσει συνεπεία της καταρρεύσεως του Τρίτου Ράιχ και της διαψεύσεως τόσων πολλών ονείρων και ψευδαισθήσεων. Επί σχεδόν 20 έτη οι Γερμανοί επεθύμουν απλώς να λησμονούν. Το πελώριον καθήκον της ανασυγκροτήσεως της θρυμματισμένης χώρας των απερρόφει σχεδόν εξ ολοκλήρου την παροιμιώδη ενεργητικότητα και επιμονήν των. Πραγματοποιηθείσης της ανασυγκροτήσεως εγκατέλειψαν εαυτούς, με κάποιαν ανθρωπίνην δικαιολογίαν, εις τας υλικάς απολαύσεις του «οικονομικού θαύματος», ενθουσιασμένοι με το όραμα της ευρωπαϊκής ενότητος, την οποίαν επρότεινεν εις αυτούς ο [καγκελλάριος] δρ Κόνραντ Αντενάουερ (στη φωτογραφία με την υδρόγειο σφαίρα) ως υποκατάστατον ενός εθνικού ιδεώδους. Η κωματώδης κατάστασις δεν ηδύνατο να είναι μόνιμος. Τα τραύματα επουλώθησαν. Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία [Δυτική Γερμανία], χάρις εις την οικονομικήν και στρατιωτικήν της ισχύν, ήρχισεν, έστω και απροθύμως κατ’ αρχάς, να παίζη ρόλον πρωταγωνιστού εις τας διεθνείς υποθέσεις. […] Ισως να ήτο ο [πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας] στρατηγός Ντε Γκωλλ εκείνος που, προ δύο ετών, κατά την θριαμβευτικήν περιοδείαν του εις την Δυτικήν Γερμανίαν, ενέπνευσεν εις την γερμανικήν ψυχήν τα πρώτα σκιρτήματα ιστορικής υπερηφανείας και το αίσθημα, ότι, το κάτω-κάτω οι Γερμανοί είναι ένας «μέγας λαός». […].
49 χρόνια πρίν… 9-V-1965
1' 9" χρόνος ανάγνωσης
