Ο κατάλογος εκκρεμοτήτων

2' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το θεωρητικό ερώτημα «πότε τελειώνει μια κρίση» έχει μια πρακτική απάντηση: όταν μαζευτούν οι ζημιές που προκάλεσε. Και είναι αλήθεια ότι έως τώρα δεν έχουν «μαζευτεί τα σπασμένα», παραμένουν στο πεδίο και δυσκολεύουν περισσότερο την πραγματικότητα. Προφανώς οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές…

Ωστόσο, έχουν συσσωρεύσει προβλήματα που πρέπει να διευθετηθούν και συγκροτούν μια λίστα εκκρεμοτήτων. Προβλήματα όπως θέματα διαδικασιών και λειτουργικότητας στη διευθέτηση δικαστικών υποθέσεων συνήθως σε χαμηλό επίπεδο, που αφορούν οικονομικές διαφορές και κυρίως οφειλές. Οταν συσσωρεύονται χιλιάδες υποθέσεις για τις οποίες η έκδοση αποφάσεων απαιτεί μερικά χρόνια, η αγορά κινείται σε αβεβαιότητα που βλάπτει όλες τις συναλλαγές.

Μια άλλη κατηγορία εκκρεμοτήτων αφορά την αλλαγή της νομοθεσίας όπου απαιτείται σε ό,τι αφορά τη νομοθεσία για την πτώχευση επιχειρήσεων. Είναι φανερό ότι, παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, οι διαδικασίες δεν διευκολύνουν την εύκολη πτώχευση και συνεπώς την ανάδειξη νέων υγιών επιχειρήσεων και επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Πολλές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, κάποτε κερδοφόρες, οδηγήθηκαν από την κρίση σε μια κατάσταση που δεν είναι αναστρέψιμη. Αυτές σε σύντομο διάστημα πρέπει να οδηγηθούν σε πώληση ή διάλυση ώστε να μην επιβαρύνουν το οικονομικό περιβάλλον.

Μια μεγάλη κατηγορία εκκρεμοτήτων που άφησε η κρίση αφορά επιμέρους αγορές. Το εύκολο παράδειγμα είναι η αγορά ακινήτων. Δεν χρειάζεται κανείς να έχει ειδικές γνώσεις για να διαπιστώσει ότι οι τιμές έχουν υποστεί καθίζηση, οι συναλλαγές έχουν μηδενιστεί. Μόνον οι λεγόμενες αντικειμενικές τιμές της εφορίας έχουν μείνει στα προ κρίσης επίπεδα και «χρησιμεύουν» στην επιβολή άδικων και υπερβολικών φόρων. Ιδιοκτήτες προσπαθούν να πωλήσουν όσο όσο τα ακίνητά τους και οι φορολογικές υπηρεσίες κάνουν ασκήσεις γραφειοκρατίας για να επιβάλουν φόρο υπεραξίας! Ο φόρος υπεραξίας, που δεν καθιερώθηκε όταν έπρεπε, γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί τώρα που δεν είναι βλαβερός…

Ακόμα μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι οι αθέατες πλευρές του κρατικού μηχανισμού. Οι πληρωμές φόρων και οφειλών από και προς το Δημόσιο πρέπει με κάποιο τρόπο να εξομαλυνθούν. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο στα τέλη Μαρτίου ήταν 65,4 δισ. ευρώ. Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι ανάμεσα στις οφειλές αυτές είναι και ποσά από υπερβολικά πρόστιμα, απαιτήσεις από επιχειρήσεις και άτομα, που δεν υπάρχει περίπτωση να εξοφληθούν αλλά απλά υπάρχουν στα βιβλία. Κάποιο μέρος από τα χρέη αυτά πρέπει να αποσβεστεί ή να καλυφθεί με ό,τι μπορεί να αποσπάσει το Δημόσιο. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι μόνον στο πρώτο τρίμηνο του έτους έμειναν απλήρωτοι φόροι 3,5 δισ. ευρώ, από τα οποίο μόνον τον Μάρτιο δεν πληρώθηκαν από επιχειρήσεις και ιδιώτες 1,2 δισ. ευρώ. Τώρα που εξαντλήθηκε η χρησιμοποίηση θεαματικών μέτρων όπως σύλληψη και φυλάκιση για χρέη στο Δημόσιο, ήρθε η ώρα του ρεαλισμού: Μήπως δεν έχουν να πληρώσουν;

Από την άλλη πλευρά, το ίδιο απαράδεκτο είναι το καθεστώς ασυνέπειας του Δημοσίου. Τα χρέη προς ιδιώτες στο τέλος Μαρτίου ήταν 4,7 δισ. ευρώ, από τα οποία οι οφειλές του ΕΟΠΥΥ είναι 1,8 δισ. ευρώ ενώ το πρώτο τρίμηνο του έτους οι οφειλές του Δημοσίου αυξήθηκαν συνολικά κατά 600 εκατ. ευρώ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή