Από την αρχή της δημιουργίας αυτού που αποκαλούμε «πολιτική ζωή» στη νεότερη Ελλάδα, κάποιος εκπροσωπούσε τα ρωσικά συμφέροντα. Από την Επανάσταση ήδη, είχε σχηματισθεί το Ρωσικό Κόμμα, με φυσικό ηγέτη τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ηταν ισχυρότερο του Γαλλικού και του Αγγλικού, αλλά η επιρροή του υποχώρησε μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο. Υστερα από την εκθρόνιση του Οθωνα, διαλύθηκε τελείως.
Οταν η Ρωσία μετασχηματίσθηκε σε Σοβιετία, την εκπροσώπηση των ρωσικών συμφερόντων ανέλαβε το παράρτημα του ΚΚΣΕ στην Ελλάδα, η λεγόμενη και «εγχώριος κουκουεδία», δηλαδή το ΚΚΕ. Η πτώση του κομμουνισμού το 1989 και η περίοδος που ακολούθησε, κατά την οποία η Ρωσία αναζητούσε νέο ρόλο στη διεθνή σκηνή, οδήγησε στο κλείσιμο της αντιπροσωπείας, έπειτα από σχεδόν εβδομήντα χρόνια εύρυθμης λειτουργίας της.
Αφότου ο Πούτιν έβαλε ξανά στο παιγνίδι τη Ρωσία ως οιονεί μεγάλη δύναμη, άρχισαν και εδώ να εκδηλώνονται προσπάθειες από πολιτικούς φορείς για την αντιπροσώπευση του περιωνύμου «ξανθού γένους» στην ημετέρα σκηνή. Οι ΑΝΕΛ ανοίχτηκαν εμφανώς προς τη Ρωσία με τη ρητορική τους, αλλά ποιος να τους πάρει στα σοβαρά; Η Χρυσή Αυγή, επίσης, διαφήμισε ένα διάστημα τις προσβάσεις που υποτίθεται ότι είχε στη Ρωσία. Τον περασμένο Δεκέμβριο, λ.χ., στην επίσημη ιστοσελίδα τους, επαίρονταν για την περίοπτη δημοσίευση δηλώσεων του Ηλ. Κασιδιάρη στον ρωσικό Τύπο και θύμιζαν με περηφάνια κάποιες επιστολές ενός Αλεξάντερ Ντούγκιν, υποτιθέμενου συμβούλου του Πούτιν για γεωπολιτικά θέματα, προς τον Ν. Μιχαλολιάκο.
Προχθές, ήταν η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) να δοκιμάσει μήπως και πάρει την αντιπροσωπεία από τη Μόσχα, με την περιλάλητη πρόσκληση Λαβρόφ που απέσπασε ο πρόεδρος Τσίπρας. Γιατί να διστάσουν; Η λεγόμενη «ανανεωτική Αριστερά», της οποίας ένα μέρος κληρονόμησε ο αλήστου μνήμης Συνασπισμός, δεν είχε πρόβλημα να καλλιεργεί ειδικές σχέσεις με συγκεκριμένες χώρες. Είναι γνωστό ότι η Ρουμανία του Τσαουσέσκου βοηθούσε το ΚΚΕ εσ. Αργότερα μάλιστα λεγόταν ότι και με το Ιράν των αγιατολάδων είχαν αναπτυχθεί κάποιου είδους σχέσεις. Επιπλέον, την ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν σήμερα οι αντινατοϊκοί και αντιευρωπαϊστές, οι νεοκομμουνιστές αντίπαλοι της Δύσης εν γένει. Πρόκειται για πρόσωπα τα οποία ως επί το πλείστον γαλουχήθηκαν πολιτικά στην ΚΚΕ: Τσίπρας, Δραγασάκης, Κοτζιάς, Βαλαβάνη, δηλαδή οι τέσσερις από τους έξι του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) που επισκέφθηκαν τη Μόσχα ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους από την ΚΝΕ.
Οι προσδοκίες των Συριζαίων για το ταξίδι στη Μόσχα ήσαν υψηλές, αλλά τα αποτελέσματα πενιχρά. Τσίπρας και φίλοι συναντήθηκαν με την καλή κυρία που είναι σήμερα πρόεδρος της Ανω Βουλής και έχει περάσει από την Αθήνα ως επικεφαλής της ρωσικής διπλωματικής αντιπροσωπείας. Συναντήθηκαν, επίσης, με έναν αναπληρωτή του Λαβρόφ (έναν από τους «Γρηγοράκους» του, δηλαδή…), επειδή ο ίδιος είχε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί. Τέλος, συναντήθηκαν και με τον πρόεδρο της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Δούμας ― επιτροπής που κανονικά θα έπρεπε να λέγεται αντιευρωπαϊκών υποθέσεων. Χθες επέστρεψαν. Σοφότεροι; Διόλου απίθανο. Σοβαρότεροι; Φύσει αδύνατον!
Και μια θλιβερή λεπτομέρεια που έχει σημασία. Εγράφη στον Τύπο ότι ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) προς Ρωσία οφείλεται στην επιρροή του σερ Μπάζιλ Μαρκεζίνη. Θυμίζω ότι πρόκειται για τον εκκεντρικό και αυτοσχέδιο θεωρητικό της γεωπολιτικής στροφής της χώρας προς τη Ρωσία, ο οποίος προ ετών ήταν συνεχώς στη δημοσιότητα, ώσπου εξαφανίσθηκε. Αν ισχύει αυτό, τότε εξηγούνται πολλά…
*: Σύνθημα που ακούγεται συχνά σε συγκεντρώσεις και πορείες της Χρυσής Αυγής.
Φτηνά τη γλίτωσε…
Πού να σας τα λέω! Περάσαμε μεγάλη αγωνία. Από προχθές -πότε ήταν τέλος πάντων δεν θυμάμαι- από την ώρα, πάντως, που μαθεύτηκε ότι ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Πειραιά Βαγγέλης Μαρινάκης συνέπεσε με τη Ρένα Δούρου στο ίδιο εστιατόριο και κουβέντιασαν, όσοι γνωρίζουν τι άνθρωπος είναι ο Γιάννης Μώραλης κρατούσαν την αναπνοή τους. Διότι η πραότητα της όψης του Μώραλη κρύβει έναν χαρακτήρα αποφασιστικό και θυελλωδώς δυναμικό. Οταν χρειάζεται μάλιστα, ο Μώραλης γίνεται ανελέητος και ανοικτίρμων! Δεν συγχωρεί ποτέ παρασπονδίες. Το πιθανότερο, επομένως, ήταν να διαγράψει αμέσως τον Μαρινάκη από τον συνδυασμό του, με μια λιτή ανακοίνωση.
Περιέργως, εντούτοις, ο Μώραλης αντιμετώπισε το ζήτημα με μεγαθυμία: «Τι πειράζει δύο υποψήφιοι να συζητούν για τον Πειραιά;». Ηταν το μόνο που είπε. Ποιος ξέρει τι να μαλάκωσε την καρδιά του. Ισως τον συγκίνησε η απειρία του υποψηφίου δημοτικού συμβούλου. Πάντως, ο καημένος ο Μαρινάκης παρά τρίχα τη γλίτωσε…
Των επιστημών
Αδίκως γίνεται η φασαρία εξαιτίας της καταγγελίας Δρίτσα ότι το υπουργείο Παιδείας (του εκλεγομένου στον Πειραιά Κων. Αρβανιτόπουλου) μοίρασε προεκλογικό υλικό του Γιάννη Μώραλη. Ακόμη και αν συνέβη αυτό, ο σκοπός για τον οποίον έγινε εμπίπτει στις αρμοδιότητες του υπουργείου Παιδείας: μετά την εποχή Σαλιαρέλη, τα ζητήματα του Ολυμπιακού είναι, με την ευρεία έννοια, «επιστημονικά»…