ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: (Από την στήλην «Σημειώσεις ενός Αθηναίου».) Πολλά έχουν λεχθεί διά την ένδοξον μάχην της Κρήτης. […] Ο Χίτλερ δεν εφαίνετο διατεθειμένος να επιτεθή κατά της Κρήτης. Η επιχείρησις με τα μέσα της εποχής εκείνης ήτο εξαιρετικά δυσχερής. Αλλά τον παρέσυρεν η ευφυεστάτη βρετανική παγίς. Επί ημέρας μετά την κατάληψιν της ηπειρωτικής Ελλάδος το αγγλικόν ραδιόφωνον δεν έπαυε να θρηνωδή εις όλας τας γλώσσας -και εις την γερμανικήν- ότι όχι μόνον η υπόθεσις της Ελλάδος εχάθη, αλλά ότι δεν είναι δυνατόν πλέον να κρατηθή ούτε η Κρήτη. Τα βρετανικά στρατεύματα, έλεγε το ραδιόφωνον, ήσαν ολίγα, οι άνδρες κουρασμένοι, η οργάνωσις της αμύνης δυσχερής. Και ο Χίτλερ τα επίστευσεν όλ’ αυτά. Δεν ήσαν άλλωστε ψεύδη. Επετέθη λοιπόν εναντίον της Κρήτης, ενθαρρυνόμενος από τους Αγγλους, οι οποίοι εκρατούσαν την νήσον όσον εχρειάζετο διά να απασχολήσουν την αεροπορίαν του Χίτλερ, ώστε εν τω μεταξύ να κάμουν τον ευφυέστερον χειρισμόν που έγινε κατά τον Β΄ Παγκόσμιον πόλεμον. Οταν ο τελευταίος Νεοζηλανδός επέβαινε των βρετανικών πλοίων, το ραδιόφωνον του Λονδίνου ανήγγειλεν: «Η 6η βρετανική στρατιά ευρίσκεται εις την Συρίαν»!
Ο Χίτλερ είχεν απασχολήσει όλα τα αεροπλάνα του (sic) εις την μάχην της Κρήτης και οι Αγγλοι μετέφεραν από την Αίγυπτον εις την Συρίαν ανενόχλητοι την περίφημον 6ην στρατιάν. Από την στιγμήν εκείνην ο πόλεμος είχε χαθή διά τον Χίτλερ, διότι η Τουρκία, που ήτο έτοιμη να εξέλθη εις τον πόλεμον παρά το πλευρόν του, είχεν εις τα νεφρά της ένα στιλέττο που δεν επερίμενεν. Η παραμικρά της κίνησις θα έφερεν τους Αγγλους εις τα στενά των Δαρδανελλίων. Ετσι απεκόπη ο δρόμος του Χίτλερ εις τα Πετρέλαια και εχάθη ένας παλαιός και πιστός σύμμαχος της Γερμανίας, οι Τούρκοι. Ταυτοχρόνως συνέβη και κάτι άλλο επίσης σπουδαίον διά τους Αγγλους: εχάθη διά τους Γάλλους η Συρία, η οποία ήτο σπόνδυλος της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Αυτή είναι η πραγματική έννοια της μάχης της Κρήτης.