Καιροσκόπος, αμοραλιστής και… ασθενούς μνήμης

Καιροσκόπος, αμοραλιστής και… ασθενούς μνήμης

5' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην υπέροχη ταινία του Love and Death, του 1975, ο Γούντι Αλεν έχει μια αστεία σκηνή από την παιδική ηλικία του πρωταγωνιστή, όπου ο παπάς, για να αποσπάσει την προσοχή του μικρού Μπόρις από άλλα θέματα, του δείχνει μια εικόνα την οποία εμείς δεν βλέπουμε και του εξηγεί με απόλυτα φυσικό τρόπο και γλυκύτητα στη φωνή ότι, όχι, δεν έχουν όλοι οι Εβραίοι κέρατα, όπως αυτός της εικόνας, υπάρχουν και οι άλλοι που γεννιούνται με ρίγες στην πλάτη.

Το θυμήθηκα, καθώς οδηγούμαστε αύριο στην κάλπη για εκλογή ευρωβουλευτών, με τον πολιτικό κόσμο να καυγαδίζει επί μία εβδομάδα για τη φύση και το ποιόν των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Αποτελούν άραγε τον χαμένο κρίκο μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου στην αλυσίδα της εξέλιξης; Είναι αλήθεια ότι τρέφονται με ωμές μπριζόλες που τους πετάει ο εκπαιδευτής τους κι αυτοί τις αρπάζουν στον αέρα με τα δόντια; Ή μήπως είναι αθώα, πλανημένα, «λαχταρισμένα» παιδιά του ελληνικού λαού, που χρειάζονται ένα χάδι και μια καλή κουβέντα για να μετανοήσουν, έναν ώμο για να κλάψουν και να λυτρωθούν;

Ως συνήθως με οτιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα, η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Επειδή συμβαίνει να έχω συναντήσει διάφορους ανθρώπινους τύπους που ομολογημένα ή ανομολόγητα έχουν ψηφίσει τη Χ.Α., επειδή σε συζητήσεις και κοινωνικές συναναστροφές έχω μείνει κάμποσες φορές άναυδος, ακούγοντας από ανθρώπους που ποτέ δεν θα το περίμενα να λένε ότι θα ψηφίσουν Χ.Α. ή να επαναλαμβάνουν τα δικά της επιχειρήματα, έχω καταλήξει ότι οι ψηφοφόροι της δεν εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο και αναγνωρίσιμο τύπο. Ας μη συγχέουμε, λοιπόν, την εικόνα των S.A. της Χρυσής Αυγής με την εικόνα των ψηφοφόρων της.

Το κτήνος υπάρχει μέσα στον καθένα μας, δεν είναι απαραίτητο να φορά μαύρο μπλουζάκι και παντελόνι παραλλαγής. Δεν είναι φασίστας κάποιος επειδή κάνει μια επιλογή φασιστική. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι η επιλογή την οποία έκανε είναι φασιστική. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τι κάνει ο καθένας μας με το κτήνος μέσα του: πώς το τιθασεύει και πώς το ελέγχει. Ακόμη και αν η ψηφοφόρος της Χ.Α. είναι μια αξιοπρεπής και ευυπόληπτη ώριμη κυρία που κατοικεί στο Κολωνάκι, μέσα της έχει κάτι από Λαγό ή Παναγιώταρο, από τη στιγμή που δεν την ενοχλεί αισθητικά ότι επιλέγει αυτούς να την εκπροσωπήσουν. Εχει μέσα της, επίσης, κάτι από τη δήθεν σοφία του καφενόβιου που αποφαίνεται ότι «μόνο μια δικτατορία μπορεί να μας βάλει μυαλό». Κυρίως, έχει μέσα της άγνοια της Ιστορίας: άγνοια του τι ακριβώς ήταν ο ναζισμός και πώς επιβλήθηκε στην ευρωπαϊκή χώρα με το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου.

Από μια άλλη πλευρά, η τάση να δικαιολογούμε εύκολα τους ψηφοφόρους για τη φασιστική επιλογή τους οφείλεται σε καταστάσεις με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Πολύ συχνά, είναι το ότι οι περισσότεροι γύρω μας έχουν χάψει αμάσητη τη βλακώδη και υπεραπλουστευτική ανάλυση της Αριστεράς, που λέει ότι αν πατήσουμε το κουμπί της κρίσης παράγεται αυτομάτως φασισμός – κατά συνέπεια, δικαιώνεται το «δώσε κι εμένα μπάρμπα». Επίσης, ο φασισμός υφέρπει μέσα σε πολλούς, εξαιτίας του εθνολαϊκισμού, τόσο διαδεδομένου μέσω των ευυπόληπτων εκδοχών της Αριστεράς και της Δεξιάς ώστε να υπάρχουν στιγμές που τείνω να νομίζω ότι είναι η κρατούσα εθνική ιδεολογία. Ας θυμηθούμε λιγάκι το γλείψιμο που τραβούσαν διάφοροι αγνοί πατριώτες της Αριστεράς ή της Δεξιάς στους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος, αδιαφορώντας για το πνεύμα και το νόημα των συνθημάτων τους, και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε.

Κυρίως, όμως, η τάση να αποφεύγεται ο καταλογισμός ευθύνης στους ψηφοφόρους που κάνουν μια (περιστασιακή έστω) φασιστική επιλογή οφείλεται στην ξεδιάντροπη ψηφοθηρία: οι ψήφοι, όπως και τα χρήματα που μάζευε ο Βεσπασιανός από τα δημόσια αποχωρητήρια της Ρώμης, δεν μυρίζουν. Γι’ αυτό, Τσιπριστές και Λαφαζανιστές ανεμίζουν τα συγχωροχάρτια προς ψηφοφόρους της Χ.Α.

Τίθεται, εντούτοις, το ζήτημα τι γίνεται με όλους αυτούς που ψήφισαν Χ.Α. στον πρώτο γύρο των δημοτικών. Τους κηρύσσουμε αποσυνάγωγους και τους στέλνουμε στο πυρ το εξώτερον; Προφανώς, όχι, διότι έτσι τους σπρώχνουμε ακόμη πιο βαθιά στην επιλογή που έκαναν. Εξίσου ατελέσφορη όμως είναι και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) που τους χαϊδεύει. Διότι το χάδι ή, σε κάποιες περιπτώσεις, το γλείψιμο τους βοηθά να αισθανθούν ότι αποκτούν δύναμη ψηφίζοντας Χ.Α. Τους αποενοχοποιεί και, ενδεχομένως, τους ενθαρρύνει κι από πάνω. Είναι απαραίτητη, συνεπώς, η σωστή ισορροπία από πλευράς των πολιτικών όταν απευθύνονται σε αυτόν τον κόσμο – εφόσον βέβαια τους ενδιαφέρει να ανταποκρίνονται στοιχειωδώς στην παιδευτική λειτουργία του ρόλου τους.

Ας μην μας εκπλήσσει, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) εκτίθεται προκειμένου να προσελκύσει τις χρυσαυγίτικες ψήφους. Το κόμμα αυτό είναι ο γνησιότερος εκφραστής του εθνολαϊκισμού, ο δε ηγέτης του είναι υπόδειγμα καιροσκόπου αμοραλιστή. Την περασμένη Τετάρτη, π.χ., στη συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ, είπε ότι «ο Συνασπισμός δεν στήριξε τις συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ». Να θυμίσω εδώ ότι το μεν Μάαστριχτ (1992) ήταν η θεμελιώδης συνθήκη που μετέτρεψε την ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση και έθεσε τις βάσεις του ευρώ, το δε Αμστερνταμ (1997) ήταν η συνθήκη που έθεσε τις βάσεις της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ) και επίσης ενσωμάτωσε στο κοινοτικό κεκτημένο τη συμφωνία Σένγκεν.

Ας με συγχωρήσει όμως ο πρόεδρος Αλέξης, αλλά με βαριά καρδιά πρέπει να θυμίσω και κάτι ακόμη. Οτι το Μάαστριχτ υπερψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΠΟΛΑΝ και Συνασπισμό, με μόνη εξαίρεση τους «Λακεδαιμονίους» τους ΚΚΕ. Οσο για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, η μάχη που δόθηκε τότε στο εσωτερικό του ΣΥΝ για τη στάση που θα τηρούσε στη Βουλή ήταν σφοδρή και, τελικά, ο ΣΥΝ ψήφισε λευκό, μόνο και μόνο επειδή σε περίπτωση καταψήφισης απειλούσε με αποχώρηση ο αείμνηστος (καλή του ώρα) Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Αλήθεια, πώς δεν τα θυμάται αυτά ο πρόεδρος Αλέξης; Διάβαζε τότε και δεν τα πήρε χαμπάρι ή μήπως… δούλευε; (Είναι πιθανό, βέβαια, ότι το 1992 ήταν ακόμη στο ΚΚΕ…) Τίποτε από τα δύο δεν ισχύει. Μάλλον νομίζει ότι μπορεί να δουλεύει εμάς, διότι δεν είναι δυνατό να μην τα γνωρίζει αυτά. Απλώς, επιλέγει ιδιοτελώς να τα ξεχάσει, όπως επιλέγει να χαϊδέψει τους ψηφοφόρους της Χ.Α. Από την άλλη πλευρά, όμως, πώς μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό του Τσίπρα; Μιλούμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος, ενώ έχει τελειώσει το Πολυτεχνείο, έχει εκστομίσει σε δημόσια ομιλία του ότι η καύση του διοξειδίου του άνθρακος είναι δυνατή…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή