Με δεδομένο ότι θα ήταν μέγιστο σφάλμα να συγκρίνει κανείς τα χθεσινά αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών με τις εθνικές εκλογές, αβίαστα πάντως προκύπτουν πολύ σημαντικά για το μέλλον της χώρας συμπεράσματα. Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα : α) Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καθαρός νικητής των εκλογών καθώς εξακολουθεί να εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας των πολιτών για όσα έχουν υποφέρει τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, ούτε το ποσοστό του ούτε οι ψήφοι που απέσπασαν οι βασικοί του αντίπαλοι δημιουργούν την αίσθηση ότι επέρχεται ένα μεγάλο ρεύμα υπέρ του. Τέτοιο που θα καθιστούσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυριανή κυβέρνηση. β) Η Χρυσή Αυγή είναι ο «μικρός» νικητής των χθεσινών ευρωεκλογών. Το ακροδεξιό μόρφωμα με τη μισή του ηγεσία στη φυλακή και την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης να το βαρύνει, αυξάνει τα ποσοστά του διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι θα εξαφανιστεί. Ο ακραίος λόγος των στελεχών τoυ φαίνεται ότι βρίσκει γόνιμο έδαφος σε εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες. Οσοι από τους συμπολίτες μας από την απόγνωση και τον φόβο οδηγήθηκαν στο μίσος φαίνεται ότι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Οσο και αν τους «καταριόμαστε» κυκλοφορούν ανάμεσά μας… Φαίνεται ότι οι πολιτικές ελίτ και τα μίντια θα πρέπει να αλλάξουν τακτική. γ) Η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε καθαρά. Ηταν αναμενόμενο καθώς διαχειρίστηκε την πλέον αντιδημοφιλή πολιτική που έχει ασκήσει κόμμα τις τελευταίες δεκαετίες. Οι Ελληνες βιώνουν μια πρωτοφανή καταστροφή. Τα διλήμματα που έθεσε ο πρωθυπουργός δεν λειτούργησαν. Οι υποσχέσεις του δεν έπεισαν.
Αναγνώσεις των αποτελεσμάτων θα γίνουν πολλές από τα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ – «Ελιά» περαιτέρω πληγωμένο αλλά ζωντανό, το «Ποτάμι» και οι άλλοι θα ερμηνεύσουν κατά το δοκούν τις ψήφους. Το μεγάλο συμπέρασμα, ωστόσο, των εκλογών είναι ένα: οι πολίτες απολύτως δεν εμπιστεύονται για την ώρα κανένα κομματικό σχηματισμό. Διέσπειραν και πάλι την ψήφο τους με τέτοιο τρόπο (ώς και ο ΛΑΟΣ ενισχύθηκε) ώστε κανείς να μην αισθάνεται ότι μπορεί μόνος του. Να υποχρεωθούν έτσι όλοι να αφήσουν κατά μέρος τις περιαυτολογίες, τις «κατάρες», τους αφορισμούς και τις γενικότητες, να εκπονήσουν συγκεκριμένα σχέδια και να συνεννοηθούν. Δεν νομίζω, με ό,τι άκουσα χθες, ότι τα κόμματα αντιλαμβάνονται το μήνυμα. Δεν διείδα διάθεση να υποσταλούν τα κομματικά λάβαρα μπροστά στα προβλήματα της χώρας. Δεν μου φάνηκε να εγκαταλείπεται η ρητορική των ακροτήτων για να αρχίσει η ανταλλαγή επιχειρημάτων. Είμαι πάντως σίγουρος ότι και αύριο αν γίνονταν εκλογές, εθνικές εκλογές, οι πολίτες θα ψήφιζαν με παρόμοιο τρόπο. Στο τέλος ή τα παλιά κόμματα θα αλλάξουν ή θα έρθουν άλλα.