Ο Βρετανός πρωθυπουργός κ. Ντέιβιντ Κάμερον υπέστη ήττα σοβαροτάτη, καθώς το κόμμα του κατέλαβε την τρίτη θέση στις ευρωεκλογές. Ο Γάλλος πρόεδρος κ. Φρανσουά Ολάντ στην κυριολεξία συνετρίβη, αφού το Σοσιαλιστικό Κόμμα –τρίτο εις την κατάταξη και αυτό– ηττήθη με διαφορά έντεκα μονάδων από το Εθνικό Μέτωπο της κ. Μαρίν Λεπέν. Αντέδρασαν οι δύο ηγέτες, αλλά σε θέμα θεσμικό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην τοποθέτηση του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αντιθέτως, στη χώρα μας, όπου ούτε η Νέα Δημοκρατία, αλλά ούτε το ΠΑΣΟΚ υπέστησαν συντριβή, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε μέτρια επιτυχία, υπήρξε πανικός και εξαγγέλθηκε ακαίρως ανασχηματισμός, και η κυβέρνηση παρέλυσε και άνοιξε φαύλος κύκλος συνδιαλλαγής μικροκομματικής. Αυτά, προς επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η κυβέρνηση κινδυνεύει πρωτίστως από τον κακό της εαυτό και από κανέναν άλλον.
Διεξήχθη προεκλογικός αγώνας, οικτρός σε ύφος και σε περιεχόμενο, ερήμην των ευρωπαϊκών θεμάτων. Τώρα που έπαυσε η προεκλογική κακοφωνία, ο μόνος που πήρε θέση στο μείζον θέμα του προέδρου της Επιτροπής είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας, που εστήριξε την τοποθέτηση του πλειοψηφήσαντος αντιπάλου του κ. Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ στην κορυφή της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού σιώπησαν.
Επί σειράν ετών, το βασικό επιχείρημα των επικριτών της ευρωπαϊκής ιδέας ήταν ότι η Επιτροπή και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αποτελούν περίπου επιβολή σταλινικών προτύπων στη δημοκρατική Ευρώπη – διότι είναι ανεξέλεγκτοι μηχανισμοί, δίχως νομιμοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών.
Τώρα που έγινε μία πρώτη ατελής κίνηση προς την κατεύθυνση καλύψεως του «δημοκρατικού ελλείμματος» από το οποίο πάσχει η Ε.Ε., άρχισαν οι αντιδράσεις από διάφορες πλευρές. Ο Βρετανός πρωθυπουργός θεωρεί ότι η τοποθέτηση του κ. Γιουνκέρ στην προεδρία της Επιτροπής είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ομοσπονδιοποιήσεως. Ο κ. Ολάντ επιδιώκει την τοποθέτηση Γάλλου στην προεδρία της Επιτροπής για να αφαιρέσει επιχειρήματα από εθνικιστές της κ. Λεπέν.
Η χώρα που έχει περιέλθει σε άκρως διλημματική κατάσταση είναι η Γερμανία. Η Ε.Ε. είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Γαλλίας, που διατήρησε επί δεκαετίες πρωτεύοντα πολιτικό ρόλο, και της Γερμανίας – της ευρωπαϊκής οικονομικής υπερδυνάμεως. Η παρακμή, ωστόσο, της Γαλλίας απομείωσε και την πολιτική ισχύ της και η Γερμανία ανέλαβε –άκουσα παρά εκούσα– και μείζονα πολιτικό ρόλο.
Η καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ αλλά και η Ευρώπη έχουν απόλυτη ανάγκη του ειδικού πολιτικού βάρους της Βρετανίας. Ηδη η οικονομική συγκυρία οδηγεί τη Γερμανία προς ανατολάς – Ρωσία και Κίνα. Η οικονομική συνάφεια και ώσμωση ενδέχεται να επιφέρει και αλλοιώσεις πολιτικής υφής. Η Ελλάς έχει ασφαλώς να αντιμετωπίσει προβλήματα ειδικά και σοβαρότατα· δίχως, ωστόσο, συμμετοχή στον ευρωπαϊκό προβληματισμό, θα παραμένει πάντα μία επαρχία απροσάρμοστη.