Αμέσως μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων διπλών εκλογών ο πρωθυπουργός βιάστηκε να ανακοινώσει ανασχηματισμό. Λάθος. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η διοίκησή της και οφείλεται κυρίως στις συχνές αλλαγές των πολιτικών προϊσταμένων των υπουργείων και στην αδυναμία τους να επιβληθούν στην υπηρεσιακή γραφειοκρατία. Για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια είδαμε μια ομάδα υπουργών που απέδειξαν στην πράξη πως έχουν ικανότητες, εργατικότητα, δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος και μπορούν να συνεργάζονται μεταξύ τους. Στουρνάρας, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης, Δένδιας, Χατζηδάκης και άλλοι ίσως που δεν ακούγονται, έφεραν αποτελέσματα στους τομείς τους σε πολύ δύσκολη εποχή. Την ομάδα αυτή την συντόνισε και καθοδήγησε με το παράδειγμά του ο πρωθυπουργός.
Οσο θετικά όμως κι αν είναι τα έως τώρα αποτελέσματα σε ορισμένους τομείς, η κυβέρνηση βρίσκεται στο στάδιο της εκπαίδευσης κι αυτό είναι φυσιολογικό. Ακόμη και για άτομα με προπαιδεία, δύο χρόνια επικεφαλής ενός υπουργείου ή μεγάλου οργανισμού είναι ο ελάχιστος χρόνος για να μάθουν το αντικείμενο, να ξεχωρίσουν τους ικανούς και τίμιους συνεργάτες τους και να αρχίσουν να αποδίδουν πραγματικό έργο. Αυτό για τα άτομα. Ακόμη πιο βασικό, μια ομάδα χρειάζεται επίσης χρόνο για να δεθεί και να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Τα σημεία έδειχναν έως τώρα ότι βρισκόμασταν σε καλό δρόμο. Γιατί πάμε να το διαλύσουμε;
Αν υπήρχε κράτος συγκροτημένο με μόνιμη διοικητική ιεραρχία στα υπουργεία, θα μπορούσε να αντέξει στο γαϊτανάκι των υπουργών. Τώρα, με την κατάσταση που επικρατεί, η ποιότητα του πολιτικού προϊσταμένου έχει τεράστια σημασία. Η κυβέρνηση, στα δύο χρόνια της πέτυχε πολλά, αλλά βρισκόμαστε ακόμα στη μέση του ποταμιού και δεν αλλάζει κάποιος άλογα αν δεν περάσει για καλά στην απέναντι όχθη.
O ανασχηματισμός είναι λάθος για τους παραπάνω κι άλλους εκατό λόγους. Τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί, οι διαρθρωτικές αλλαγές, κ.λπ. αιωρούνται στο διάστημα, οι περισσότερες δεν έχουν εφαρμοστεί, και ευκαιρία ψάχνουν όσοι δεν τις θέλουν να τις ακυρώσουν, μόλις οι υπουργοί που τις έχουν χρεωθεί, φύγουν. Αυτό θα μας φέρει σε σύγκρουση με τους δανειστές από τους οποίους θα κρεμόμαστε επ’ αόριστον. Δεν έχει τελειώσει ούτε το μνημόνιο ούτε η τρόικα, άσχετο αν θα αλλάζουν ονόματα στο μέλλον. Χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια στη διακυβέρνηση, ο κίνδυνος πτώσης μιας κυβέρνησης επάνω στην αρχή αυτή είναι προτιμότερος από μικροπολιτικούς συμβιβασμούς. Αλλωστε ο κίνδυνος θα παραμείνει άσχετα από ανασχηματισμό λόγω της προεδρικής εκλογής σε μερικούς μήνες. Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν ο κ. Σαμαράς και ιδίως ο κ. Γιάννης Στουρνάρας που τόσο καλά χειρίζεται έως τώρα τη δύσκολη αποστολή του. Ας μη μείνουν τα δύσκολα στη μέση.