Φωτιές» άναψαν οι «λευκές νύχτες» που διοργανώνουν αύριο ο Δήμος Αμαρουσίου και το ερχόμενο Σάββατο ο Δήμος Ιλίου, ο πρώτος διδάξας. Οσοι αντιτίθενται στη διεύρυνση ωραρίου αντιδρούν έντονα. Ο περυσινός «ήλιος του μεσονυκτίου» στο Ιλιον αποδείχθηκε «λαμπρός» και βρήκε μιμητές, σε Καλαμάτα και Δήμο Αθηναίων (τότε, υπό τον φόβο επεισοδίων, μιας συνέχειας της διαμαρτυρίας «ποτέ την Κυριακή», μεγάλα καταστήματα δεν άνοιξαν, όμως κόσμος κατέβηκε, στήθηκε πανηγύρι).
Εχουν ανάγκη οι πόλεις της κρίσης από τον παλιό παλμό· ο συνδυασμός νυχτερινής εξόδου, ανοικτών καταστημάτων και χάπενινγκ στον δρόμο δίνουν χαρακτήρα γιορτής – διασκέδαση και ψώνια, βόλτες και συναπαντήματα. Ο κόσμος ξαναζεί την πόλη του σφύζουσα, πολυπρόσωπη, φωτεινή.
Ωστόσο, από αρκετούς οι «λευκές νύχτες» αποκαλούνται «παράνομο αντιεργατικό εμπορικό ξενύχτι» και αποδίδονται στον όρο αρνητικά περιεχόμενα. Δεν παραπέμπουν σε φιέστα, λένε, αλλά στις βασανιστικές ώρες της αϋπνίας ή στους άδειους δρόμους και στην αποξένωση από την πραγματικότητα (όπως περιγράφονται στο ομώνυμο έργο του Ντοστογέφσκι – παράλληλα, ένας ύμνος στη νεότητα, στον έρωτα και στη δύναμή τους να μεταμορφώνουν τα εγκόσμια). Ή πάλι στην εξέγερση της «λευκής νύχτας» του Μαΐου του 1979 στο Σαν Φρανσίσκο, μετά τη μικρή ποινή που επιβλήθηκε στον Νταν Γουάιτ για τον φόνο του δημάρχου της πόλης Τζορτζ Μοσκόνε και του δημοτικού συμβούλου και μαχητή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων Χάρβεϊ Μιλκ… Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος εξέφρασε αμέσως τη διαφωνία της, διατυπώνοντας την ανησυχία της ότι τέτοιες διοργανώσεις μπορεί να οδηγήσουν στη λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του χρόνου παντού και όχι μόνο σε τρεις τουριστικές περιοχές, και στο κλείσιμο πλήθους μαγαζιών (278.000 καταστήματα λειτουργούν μόνο με έναν ιδιοκτήτη). Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το μέτρο έχει εφαρμοστεί σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη με θετικά αποτελέσματα, άμεση ανάκαμψη και νέες θέσεις εργασίας. Οι καταστηματάρχες, ή μέρος τους, ισχυρίζονται πως ισχύει σε λίγες χώρες και παρουσιάζουν μελέτες ότι οι συνεχείς διευρύνσεις του ωραρίου υπό συνθήκες ύφεσης αποτελούν την κύρια αιτία για τον «θάνατο του εμποράκου» και τη μείωση της απασχόλησης.
Στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. η Κυριακή είναι κατά βάση αργία, όμως οι εθνικές νομοθεσίες προβλέπουν εξαιρέσεις για κατηγορίες καταστημάτων. Στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να περάσουμε από το πλήρως ανελαστικό ωράριο στην ολοκληρωτική απελευθέρωση. Χρειάζεται μια προσεκτική μετάβαση σε ένα βιώσιμο πρότυπο λειτουργίας. Το πρόβλημα είναι ότι από τη μία πλευρά υπάρχει σπουδή και από την άλλη άρνηση· δείχνουμε να προτιμούμε την παρακμή από την αλλαγή – η καταστροφή της διάλυσης μοιάζει να βαραίνει λιγότερο από την καταιγίδα. Ωστόσο, μεταξύ του έρματος του γνώριμου που συντηρεί την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων και της στιγμιαίας κατάργησής της υπάρχει μια γκάμα επιλογών. Η σωστή θα εξισώσει την αλλαγή με την πρόοδο.