Πιστεύω τίποτε δεν είναι τόσο προβλέψιμο, κουραστικό και τετριμμένο από το να επισημαίνει κανείς τα κακώς κείμενα στην Αθήνα, ιδίως τώρα που είναι γεμάτη τουρίστες. Τίποτε δεν είναι τόσο αποθαρρυντικό, εξευτελιστικό και παράλογο. Και την ίδια στιγμή, τίποτε δεν είναι τόσο πιεστικό όσο η ανάγκη να πάρεις αυτήν την πόλη με τα δυο σου χέρια και να την ταρακουνήσεις.
Και με το ταρακούνημα αυτό να εύχεσαι: να βρεθεί «ένας» που να καθαρίσει τα γκράφιτι που μέρες τώρα στολίζουν τη στέψη του σταθμού στο Μοναστηράκι. Να βρεθεί «ένας» που να περπατήσει στο «παρκάκι» της Αποστόλου Παύλου, κοντά στο Θησείο, προς τον αρχαιολογικό χώρο, εκεί όπου υπάρχει ένα κακομοιριασμένο γήπεδο. Και αυτός ο «ένας» ας πει, φέρτε μια μάνικα και μια τσάπα, να βάλουμε μια τάξη. Να βρεθεί «ένας» που να συγκινηθεί από το αίσχος της ρύπανσης στην παλιά λιθοδομή γύρω από την Αρχαία Αγορά κάτω από τα «φαγάδικα» της οδού Αδριανού. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι η πλατεία Μοναστηρακίου δεν αξίζει να μετονομαστεί σε πλατεία «Σουβλάκι». Αξίζει κάτι καλύτερο. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι στο Αρχαιολογικό Μουσείο πρέπει να φύγει η επιγραφή WC με τα αυτοκόλλητα. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου δεν είναι ο τόπος να έχει πλαστικούς κάδους απορριμμάτων. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι τα κλειστά κτίρια δεν είναι αυτονόητο ότι γίνονται σκουπιδότοποι.
Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι δεν γίνεται να έχουν μπάζα ο Λυκαβηττός και η Ακρόπολη. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι τα Χριστούγεννα πέρασαν και ο στολισμός πρέπει να αποκαθηλωθεί (σε όλη την Ελλάδα). Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι η ιστορία με τους «επαναπατρισμούς» αρχαίων είναι συγκινητική αλλά δεν μας «ξεπλένει». Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι ο Πειραιάς δεν πρέπει μόνο να είναι το πρώτο λιμάνι της χώρας, αλλά να φαίνεται κιόλας. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι είναι ντροπή να μην έχει καθαριστεί το περιβάλλον γύρω από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την τελευταία δεκαετία. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι οι Ελληνες πολίτες αξίζει να ζουν σε περιβάλλον αξιοπρέπειας. Να βρεθεί «ένας» που να πει ότι η Αθήνα αξίζει κάτι άλλο. Να βρεθεί ένας και να πει ότι αισθάνεται «ευθύνη». Να βρεθεί «ένας» που να περπατάει στην πόλη και να «βλέπει». Να βρεθεί «ένας» που να μη μετράει μόνο τον αριθμό των αφίξεων.