Αποκαλυπτική η επιτυχία της πρώτης συναυλίας της Μαίρης Λίντα σ’ ένα κατάμεστο Ηρώδειο, και το τι σημαίνει «θρύλος του τραγουδιού» και πώς αυτός αποκτάται! Για τρεις ώρες όρθια, γλυκιά, ναζιάρα, τραγούδησε σε άμεση επικοινωνία με τις κερκίδες που τραγουδούσαν μαζί της, τη χειροκροτούσαν αδιάκοπα, ακόμη κι ανάμεσα στα σουξέ της – τα πιο τέλεια «φωνητικά» που μπορεί κανείς να φανταστεί, και το επεσήμανε και ο πρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ ο Γιώργος Λούκος στις πρώτες σειρές «για δες, όλο το Ηρώδειο κάνει σιγόντο!». Με μαύρο ανάερο μακρύ φόρεμα, μόνο κόσμημα ένα σταυρό, η Μαίρη Λίντα τραγούδησε πρώτα Τσιτσάνη, απέδειξε τη δύναμη και την ερμηνευτική χροιά της φωνής της, που δεν άλλαξε στα χρόνια, κι απάλυνε σαν καλό βελούδο, τραγουδώντας «Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη», «Σε πότισα ροδόσταμο», και «Μαργαρίτα – Μαργαρώ» του Μίκη Θεοδωράκη, που του στειλε φιλιά και ευχές «να ’σαι πάντα καλά να μας γράφεις μουσική». Μινιόν φιγούρα και παντοδύναμη παρουσία, έριξε στη σκηνή του Ηρωδείου «ζαριά καλή»! Ενα-ένα τα τραγούδια της ξαναζωντάνεψαν τις δεκαετίες ’50, ’60, ’70 όταν το έντεχνο τραγούδι, από συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις έφεραν τη μουσική κοντά στον κόσμο, και δημιούργησαν τραγουδιστές στα μέτρα των απαιτήσεών τους. Η Μαίρη Λίντα, νεαρή τότε στο πλευρό του χειμαρρώδους συνθέτη Μανώλη Χιώτη, με το απαράμιλλο μπουζούκι του, δημιούργησαν το τέλειο ζευγάρι, στη ζωή και στις πίστες της Αθήνας, της Αμερικής. Επρεπε να λείψει ο Χιώτης από το πλευρό της για να συνειδητοποιήσουμε ότι η Μαίρη Λίντα ήταν μια μεγάλη, αυτοδύναμη τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια. Και ποια σκηνή είναι καλύτερη για να το αναδείξει από του Ηρωδείου; Εικόνα εντυπωσιακή με τους μουσικούς σε τρία επίπεδα, τα πρώτα μπουζούκια του Μανώλη Καραντίνη και του Θανάση Βασιλά σε πρώτη γραμμή –καιρός ήταν!– και δίπλα τη Μαίρη Λίντα που κατέχει το μυστικό της επικοινωνίας: αγαπά το κοινό της, τού τραγουδά με νάζι, με κέφι, με νόημα ερωτικό «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» και «Πάρε με στο τηλέφωνο» και εκείνο τραγουδά μαζί της! Δεν έχει μάτια και αυτιά παρά μόνο γι’ αυτή. Στον θώκο, ο πρέσβης του Καναδά κ. Robert Peck με την Ελληνίδα σύζυγό του Μαρία, που διοργάνωσε την περιοδεία της στην ομογένεια του Καναδά, σειρά συναυλιών σε Οτάβα, Τορόντο και Μοντρεάλ και με τα έσοδά τους εξασφαλίσθηκε η δημιουργία και η συνέχεια των ελληνικών σχολείων εκεί, «τα παιδιά μας να μιλούν και να τραγουδούν ελληνικά, αυτό είναι το μυστικό, να μείνουμε πάντα Ελληνες, όπου κι αν είμαστε!». Αυτά είπε επί σκηνής Ηρωδείου στο Ελληνικό Φεστιβάλ, η Μαίρη Λίντα, ζωντανεύοντας και πάλι μια εποχή, όπου η μουσική, το μπουζούκι μπορούν και εμπνέουν τις νέες γενιές. Εφερε μαζί της, στην αποθέωση της καριέρας της στο Ηρώδειο, και τους συνεργάτες της, τα νεανικά μουσικά συγκροτήματα «Ιμάμ Μπαϊλντί» («να μαγειρέψουμε κι εμείς, όχι μόνον οι άλλοι!» είπε, παρουσιάζοντάς τους η Μαίρη Λίντα!) «Gadjo Dilo», με νεαρές βεργολυγερές που κάνουν δεύτερη φωνή στη Μαίρη Λίντα, και τους Αργεντινούς Apurimac που ήρθαν κι έμειναν εδώ κι έχουν το δικό τους κοινό. Το ενδιαφέρον έχει μετατεθεί ψηλά, στις Ρωμαϊκές καμάρες. Εκεί ανέβηκε η Μαίρη Λίντα, προφανώς για να μην κατεβούν τα συγκροτήματα (ήταν ο Γιώργος Λούκος εκεί). Από εκεί, ψηλά, συνέχισε να τραγουδά, αφήνοντάς τους στο μουσικό μέρος να παίζουν ενορχηστρώσεις στη μουσική του Μανώλη Χιώτη, μένοντας πάντα «η Μαίρη Λίντα». «Είναι πολύ καλοί συνεργάτες, χαίρομαι να είμαι με νέους που δηλώνουν τη συνέχεια» είπε και χειροκροτήθηκε. «Και τώρα, εμείς πάλι!» είπε, κατέβηκε, στάθηκε στην άκρη της σκηνής και παραδόθηκε στις κερκίδες, στις τρίλιες των ερωτικών μπουζουκιών, σείστηκε, σήκωσε και το φόρεμα και μας έδειξε, στα ψηλοτάκουνα άλλης εποχής, τα βήματα του τσα-τσα-τσα, μια Μαίρη Λίντα ρυθμός, μπρίο που ξέρουμε και που τη χαιρόμαστε και πάλι. Δεν πρόκειται για «επιστροφή», γιατί δεν έφυγε ποτέ, κήρυκας του ελληνικού τραγουδιού στην ομογένεια και στις νέες ηλικίες που τη λατρεύουν! «Να ευχαριστήσω τον Μίμη Πλέσσα που με τίμησε, απόψε, τον Γιώργο Λούκο, τον φίλο και συνθέτη Κριμιζάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, που είναι “κυρία” στο τραγούδι της. Α, να χαιρετίσω και το αφεντικό μου, χρόνια αυτός έκανε τους δίσκους μας! Κύριε Μάκη Μάτσα, τι γίνεται; Θα γυρίσουμε κανένα δίσκο, ήρθε η ώρα;» είπε, επάνω στη σκηνή, η Μαίρη Λίντα οικοδέσποινα της βραδιάς, κι όλοι, κάτω, να της φιλούν το χέρι, να τηνχειροκροτούν, όπως, όρθιο και το κοινό στις κερκίδες, τη χειροκροτούσε και φώναζε «κι άλλο! κι άλλο!». Είπε μία ακόμη φορά «Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις» και «απόψε συναντηθήκαμε και τραγουδήσαμε, Αλλη φορά θα το ξημερώσουμε» υποσχέθηκε κι έφυγε, ανάλαφρη, μέσα από τη μεγάλη λαϊκή ορχήστρα.
ΤΗΛΕΦΟΣ