Οι δρόμοι της ανάπτυξης

3' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ταν αρχίσει να ομαλοποιείται η ελληνική οικονομία, όταν υπάρξει δικαιοσύνη και σταθερότητα στο φορολογικό σύστημα, όταν το κράτος έχει αποπληρώσει όσα χρωστάει σε επιχειρήσεις και πολίτες και επανακτήσει αξιοπιστία, όταν οι τράπεζες αρχίσουν να τροφοδοτούν την αγορά με δάνεια, θα πρέπει να δούμε πώς θα αναπτυχθεί η χώρα. Η ταραχή και η δυστυχία των χρόνων της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής θα ξεπεραστούν μόνο όταν η Ελλάδα βρεθεί στον δρόμο της ανάπτυξης. Η χώρα μας θα πρέπει να κάνει μεγάλες επενδύσεις, να υιοθετήσει πολλές μεταρρυθμίσεις και να εκμεταλλευθεί όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι τεχνολογικές εξελίξεις. Για να πετύχει η Ελλάδα, όμως, η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει τις ίδιες κινήσεις. Η οικονομία μας δεν έχει τα μεγέθη για να αναπτυχθεί μόνη της.

Στη χώρα μας είναι λογικό να περιμένουμε την ανάπτυξη από τους τομείς του τουρισμού, της ναυτιλίας, της γεωργίας και των υπηρεσιών. Αλλά η βιομηχανική παραγωγή και η μεταποίηση είναι τομείς όπου η Ελλάδα μπορεί να προσδοκά πολλά ακριβώς επειδή έχουν μαραζώσει τα τελευταία χρόνια και επειδή οι αλλαγές στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο ευνοούν την ανάπτυξη αυτών των τομέων. Ενώ η Απω Ανατολή παραμένει το «εργοστάσιο» της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, έχει αρχίσει μια τάση «επαναπατρισμού» κάποιων εργασιών. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της General Electric, η οποία μετέφερε την παραγωγή θερμοσιφώνων από την Κίνα στις ΗΠΑ και βρήκε ότι το τελικό κόστος ήταν χαμηλότερο. Ενώ στην Κίνα χρειάζονταν δέκα ώρες για την παραγωγή ενός θερμοσίφωνα, στις ΗΠΑ χρειάζονταν μόνο δύο· ενώ η μεταφορά και ο εκτελωνισμός απαιτούσαν πέντε εβδομάδες, στις ΗΠΑ ο θερμοσίφωνας πήγαινε από το εργοστάσιο παραγωγής στις αποθήκες της εταιρείας μέσα σε μισή ώρα. Το αποτέλεσμα: οι θερμοσίφωνες που κατασκευάζονταν στην Αμερική είχαν λιανική τιμή 20% χαμηλότερη από τους κινέζικους. Οι διευθυντές διαπίστωσαν ότι το να βρίσκονται οι σχεδιαστές και οι μηχανικοί κοντά στην παραγωγή, τους επέτρεπε να κάνουν μετατροπές που χαμήλωναν τα κόστη και βελτίωναν την ποιότητα. Αποκαλύφθηκε ότι ο κυρίαρχος στόχος του κέρδους για τους μετόχους της εταιρείας ήταν κοντόφθαλμος -είχε αποπλανήσει τις διοικήσεις εταιρειών και δεν έβλεπαν τι έχαναν με το outsourcing- όχι μόνο χάνονταν θέσεις εργασίας (και, συνεπώς, καταναλωτές), αλλά και η επαφή με την παραγωγή που επέτρεπε βελτιώσεις. Ενδιαφέρον έχει, βεβαίως, και το γεγονός ότι οι κινεζικοί μισθοί ανεβαίνουν συνεχώς καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να αναπτύξει μια μεγάλη εσωτερική αγορά.

Στην Ελλάδα οι μισθοί έχουν πέσει κατακόρυφα. Πρόσφατη μελέτη (της Ρεβέκκας Χριστοπούλου και του Θανάση Μοναστηριώτη – «Καθημερινή» της 27/4/2014) σημειώνει ότι από το 2009 έως το 2013, οι μισθοί στο Δημόσιο έπεσαν κατά 22,5% και στον ιδιωτικό τομέα κατά 23,2%. Οι μισθοί είναι ανταγωνιστικοί και είναι γνωστό ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι καλά εκπαιδευμένοι και παραγωγικοί. Αλλο πλεονέκτημα είναι ότι με τη διαχείριση του εμπορευματικού σταθμού του Πειραιά από την κινεζική COSCO υπήρξε η αναγκαία πίεση ώστε να ολοκληρωθεί επιτέλους η σύνδεση του λιμανιού με το σιδηροδρομικό δίκτυο. Αυτό βοήθησε το λιμάνι να αυξήσει ραγδαία τον αριθμό κοντέινερ που διαχειρίζεται – αλλά ίσως σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος και για όποιον σκέφτεται να ανοίξει μονάδες παραγωγής στην περιοχή και να στέλνει τα προϊόντα στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω σιδηροδρόμου.

Σύμφωνα με μελέτη του Ρόλαντ Μπέργκερ, κορυφαίου συμβούλου στρατηγικής, η Ευρώπη (και συνεπώς η Ελλάδα) πρέπει να πάρει τα ακόλουθα μέτρα για να αναπτύξει τη βιομηχανία της: να θεσπίσει ελκυστικό πλαίσιο για επενδύσεις, για καινοτομία και για την επιχειρηματικότητα· να παρέχει άριστη υποδομή και φθηνή ενέργεια για παραγωγικές μονάδες· να επενδύσει στην έρευνα· να ενθαρρύνει καινοτόμα startups· να εκμεταλλευθεί όλες τις δυνατότητες που παρέχουν οι τεχνολογικές εξελίξεις. Μιλώντας σε πρόσφατη συνάντηση του Συμβουλίου για την Ιταλία και τις ΗΠΑ (το οποίο έχει στόχο την ανάπτυξη των σχέσεων και του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών), ο Μπέργκερ επισήμανε, μεταξύ άλλων, την ανάγκη για αξιοπιστία στο δικαστικό σύστημα, για μια δημόσια διοίκηση που στηρίζει την επιχειρηματικότητα, για δίκαιο και αξιόπιστο φορολογικό σύστημα, για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει τις γνώσεις του μέλλοντος και που προωθεί ευρωπαϊκές αξίες. Πρότεινε, επίσης, πρόγραμμα ανάπτυξης των ευρωπαϊκών υποδομών αξίας τουλάχιστον ενός τρισ. ευρώ.

Η κρίση έχει πληγώσει την Ελλάδα – αλλά μας αναγκάζει να βρούμε λύσεις για  το  μέλλον. Και οι λύσεις είναι εφικτές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή