Μα γιατί τόση φασαρία; Τι πειράζει να αντικατασταθεί ο νυν γενικός διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γρηγόρης Καραντινάκης πριν από την επίσημη λήξη της θητείας του με κάποιον άλλον που επιθυμούν ή προωθούν «ορισμένοι», προκηρύσσοντας τη θέση με διαδικασίες fast track;
Εξάλλου αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στον συγκεκριμένο οργανισμό δεν είναι παρά μια μικρογραφία της μεγάλης εικόνας, σύμφωνα με την οποία οι επιτυχημένοι στις θέσεις τους αποσύρονται με πραξικοπήματα που απεργάζονται οι συντεχνίες και οι συνεργάτες τους. Γιατί; Γιατί, κατά κανόνα, αυτός που κάνει τη δουλειά του με εντιμότητα, σεβασμό στους θεσμούς, γνώση των προβλημάτων, ορθολογισμό στη διαχείριση των οικονομικών προσκρούει σε ιδιοτέλειες και συμφέροντα, τα οποία, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, έχουν ισχύ, μεγάλα δόντια και φαρδιές πλάτες στη χώρα αυτή.
Ετσι, λοιπόν, και στο ΕΚΚ. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του νεοδιορισμένου (από τον προηγούμενο υπουργό Πολιτισμού) Δ.Σ., προκηρύχθηκε η θέση τού, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένου και υποστηριζόμενου θερμά από το ενεργό και ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής Γρηγόρη Καραντινάκη. Η θητεία του λήγει στις 14 Ιουλίου. Η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη, οι διαδικασίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν κάθε άλλο παρά σύννομες θεωρούνται. Ο νυν υπουργός Κώστας Τασούλας και η υφυπουργός Αντζελα Γκερέκου ενοχλήθηκαν πολύ, καθώς ούτε καν ενημερώθηκαν για τα τεκταινόμενα. Λεπτομέρειες. Οι «ορισμένοι» παράγοντες και παραγοντίσκοι (αυτή είναι εξάλλου η βασική σταδιοδρομία που έχουν να επιδείξουν), με υπομονή, πείσμα, καθημερινές επαφές με υψηλόβαθμους της (εκάστοτε) κυβέρνησης και ποικίλες μεθοδεύσεις, επιτυγχάνουν να συντηρούν τα απανταχού σπαρμένα μικρομάγαζά τους.
Σε μια εποχή που το ελληνικό σινεμά διανύει την καλύτερη περίοδό του, με διεθνή αναγνώριση και διακρίσεις, το πισωγύρισμα του Κέντρου Κινηματογράφου θα ήταν -ας μην πούμε καταστροφικό, μη φανεί μεγαλοστομία- αξιοθρήνητο και αποκαρδιωτικό. Επιπλέον, οι παράπλευρες απώλειες της, εδώ και μήνες, αρρυθμίας του οργανισμού είναι σοβαρές. Οι συμπαραγωγές (ανάμεσά τους και κάποιες που πρόκειται να γυριστούν στην Ελλάδα) δεν προχωρούν, με την αργοπορία χάνονται χρήματα και αξιοπιστία. Ο ελληνικός κινηματογράφος εξελίσσεται, ανανεώνεται συνεχώς σε ανθρώπινο δυναμικό, προοδεύει, αξιολογείται διεθνώς. Και αυτό οι συντεχνίες δεν το αντέχουν.