Ποιος είπε ότι οι γονείς των κατηγορουμένων ή ακόμη και των καταδικασμένων για τους «Πυρήνες της Φωτιάς» δεν έχουν το δικαίωμα να παρακολουθήσουν μια συνεδρίαση της Βουλής και ιδίως όταν αυτή αφορά την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας; Οχι μόνον έχουν δικαίωμα, έχουν και έννομο συμφέρον. Με γεια τους και χαρά τους, λοιπόν ― εφόσον η φρουρά της Βουλής είχε λάβει πρόνοια. Το ζήτημα είναι ποιος τους προσκάλεσε εκεί και γιατί προσκάλεσε τους γονείς των συγκεκριμένων κρατουμένων και όχι, λ.χ., του Βλαστού, που επίσης αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Τους κάλεσε, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) και το γεγονός ας αξιολογηθεί από τον καθένα. Οπωσδήποτε όμως δεν πρέπει να προκαλεί κατάπληξη σε κανέναν.
Οταν μια ομάδα ανθρώπων με κοινές αντιλήψεις (οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν πάντα) αποφασίσει ότι εκφράζει αυθεντικά τον λαό, τότε δεν θ’ αργήσει να φανεί και ένας συνταγματολόγος, εν προκειμένω ο συνταγματολόγος κύριος Κατρούγκαλος, που θα συστήσει την εφαρμογή του νόμου κατά το συμφέρον του καθενός.
Από την ώρα που η ανομία περιβάλλεται με το κύρος της γνωμάτευσης ενός Κατρούγκαλου, είναι θέμα χρόνου πότε θα βρεθεί ένας βουλευτής, όπως ο κινούμενος στα όρια της γραφικότητας Ευ. Διαμαντόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ), ο οποίος θα υποστηρίξει ευθέως και απεριφράστως το δικαίωμα στον ένοπλο αγώνα. (Στην προκειμένη περίπτωση και επειδή ο Διαμαντόπουλος εξέφρασε τη συγκεκριμένη θέση υπερασπιζόμενος τον Ξηρό, ως «ένοπλος αγώνας» νοείται η δολοφονική ενέδρα εναντίον οποιουδήποτε κρίνει ο δράστης της δολοφονίας ότι δεν του πρέπει να ζει ― μιλούμε, δηλαδή, για βαριά ψυχοπαθολογική περίπτωση…)
Μέσα στο φαιοκόκκινο πολιτικό πλαίσιο, όπου η ένοπλη στάση θεωρείται θεμιτή από έναν βουλευτή, ο οποίος μάλιστα επικαλείται ως δικαιολογία (χωρίς να αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις της επίκλησής του) την παρουσία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, η διοργάνωση εκδήλωσης προς τιμήν του Κουφοντίνα σε αίθουσα της Νομικής Σχολής ή η πρόσκληση των γονέων των «Πυρήνων» στη Βουλή είναι συμβάντα φυσιολογικά. Αντί να φρικιά, η Ν.Δ. θα έπρεπε να ευχαριστεί τον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) για τα αποκαλυπτήρια. Διότι τίποτε άλλο δεν προβάλλει καθαρότερα την πραγματική σκοπιμότητα εκείνων που αντιτίθενται στο μοντέλο των φυλακών υψίστης ασφαλείας όσο η επιλογή των προσώπων στα οποία έδωσαν τις προσκλήσεις οι Συριζαίοι.
Μέσα σε λίγες ημέρες, οι Τσιπριστές-Λαφαζανιστές έχουν καταφέρει να επαληθεύσουν ό,τι οι ίδιοι κατήγγελλαν προεκλογικά, προ μόλις δύο μηνών: ότι τυχόν διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ συνεπάγεται τη διολίσθηση της χώρας προς το πείραμα του σοσιαλισμού, σε μια πορεία ακαθόριστη, ακόμη και στα μυαλά εκείνων που την «οραματίζονται». Επιβεβαιώνουν τώρα όσα τους καταλόγιζε προεκλογικά η κυβέρνηση και εκείνοι τα διέψευδαν διαρρήδην.
Το μόνο ακατανόητο μέσα στο πλέγμα αυτό είναι πώς δέχθηκε η Ν.Δ. να αποδυναμώσει το νομοσχέδιο για την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας. Ντρέπεται για την πολιτική της και για αυτό που εκπροσωπεί ή μήπως συμπάσχει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε αυτή τη χώρα, όπου όλα και όλοι είναι ΠΑΣΟΚ, τα πάντα είναι δυνατά…
Κάτι ξέρουμε εμείς
Στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ελέχθησαν τα εξής βαρυσήμαντα: Κάποιος χαρακτήρισε το φιλόδοξο τρίο των Μωραΐτη, Κωνσταντινόπουλου και κάποιου τρίτου εξίσου νεαρού και κωμικού μνηστήρα του θρόνου ως «Χιούι, Λιούι και Ντιούι». Ο Σκανδαλίδης του απάντησε ότι, τότε, «ο Βενιζέλος είναι ο Ντόναλντ». Ο Βενιζέλος είπε στον Σκανδαλίδη: «Αν εγώ είμαι ο Ντόναλντ, εσύ είσαι ο Μαύρος Πητ». Στο σημείο εκείνο πετάχτηκε ένας τέταρτος και είπε ότι «η Φώφη είναι η Νταίζη Ντακ». Τι συμπεραίνω από όλα αυτά: Πρώτον, ότι ο ΓΑΠ πρέπει να είναι ο Γκούφη και, δεύτερον, ότι κάτι ξέρει η «Καθημερινή» και προσφέρει κάθε Κυριακή τους τόμους του Μίκυ Μάους…
Κύριε πρόεδρε,
Μαζέψτε επιτέλους το παλιόπαιδο που συμπεριφέρεται σαν κυρία Τσοχατζοπούλου στις ημέρες της δόξης της και το οποίο επιμένει να μην πληρώνει τα κλιματιστικά που αγόρασε! Είχαμε πιστέψει ότι τουλάχιστον αυτής της μορφής η εκμετάλλευση της αναγνωρισιμότητας είχε εκλείψει μαζί με την αστακομακαρονάδα από τους καταλόγους των ουζάδικων. Και σημειώστε, παρακαλώ, ότι όχι μόνον δεν πληρώνει, αλλά απειλεί ότι θα στέλνει «το ΣΔΟΕ κάθε μέρα» στον αντιπρόσωπο, όποτε εκείνος ζητεί να πληρωθεί. Μαζέψτε το κάποτε αυτό το άπληστο πλάσμα, διότι ο αντιπρόσωπος της εταιρείας θα πάει την υπόθεση στα δικαστήρια και, το χειρότερο, σκοπεύει να προσλάβει ως δικηγόρο τη Ζωή Κωνσταντοπούλου… (Χαρά στο κουράγιο του, βέβαια, αλλά είναι αποφασισμένος…)
Σαν Βαγγέλης
Γιατί καθόμαστε και συζητούμε άσκοπα πράγματα, όπως, λ.χ., αν οι τέσσερις διαφορετικές προτάσεις για τη ΔΕΗ ισάριθμων κομμάτων της αντιπολίτευσης «συναθροίζονται» σε μία; Από τη στιγμή που είναι τέσσερις διαφορετικές, είναι διαφορετικές! Πώς να το κάνουμε; Τι σημασία έχει αν προθέσεις και οι σκοποί εκείνων που τις συνέταξαν «συναθροίζονται», εφόσον οι ίδιοι αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αφού για εκείνους προέχει να διαφωνούν ακόμη σε αυτά στα οποία συμπίπτουν οι απόψεις τους; Και από πού κι ώς πού οφείλει κάποια ανώτερη αρχή, κάποια επιτροπή της Βουλής ή δεν ξέρω ποιος άλλος, να πετύχει αυτό που τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να πετύχουν μόνα τους; Η όλη συζήτηση είναι βαθύτατα γελοία, πολύ περισσότερο, δε, όταν ορισμένοι βασίζονται στη γνώμη που διατύπωσε ο πρόεδρος της Βουλής, όχι ως πρόεδρος αλλά «σαν Βαγγέλης», όπως είπε. Ποιος καταδέχεται να πάρει στα σοβαρά έναν πρόεδρο Βουλής που μιλάει «σαν Βαγγέλης»;