Αναπολούν κέρδη που χάθηκαν

Αναπολούν κέρδη που χάθηκαν

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο κλασικό έργο του Αρθουρ Μίλερ «Ο θάνατος του εμποράκου», όπως έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, ο πρωταγωνιστής που δεν είναι έμπορος αλλά πλασιέ, πωλητής-παραγγελιοδόχος, βουλιάζει στα προσωπικά αδιέξοδά του επειδή οι συνθήκες έχουν αλλάξει και το επάγγελμά του δεν είναι πια προσοδοφόρο.

Προς αδιέξοδο κινούνται και οι σημερινοί έμποροι ή τουλάχιστον η συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση, μετά την υπουργική απόφαση που επιτρέπει στα καταστήματα σε δέκα τουριστικές περιοχές -μεταξύ των οποίων το κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης- να λειτουργούν και τις Κυριακές. Με μια σπάνια πρωτοβουλία ενότητας, οι οργανώσεις εμπόρων, βιοτεχνών και υπαλλήλων από κοινού προσφεύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της υπουργικής απόφασης ή τουλάχιστον την αναστολή της εφαρμογής της απόφασης έως ότου κριθεί οριστικά.

Το παράδοξο είναι ότι θα περίμενε κανείς ότι οι έμποροι θα ήθελαν να ανοίγουν τα μαγαζιά, όπως και οι βιοτέχνες που έχουν κάθε λόγο και όφελος από την αύξηση του τζίρου. Αλλωστε, αν η λειτουργία τις Κυριακές δεν αποδίδει, είναι δική τους απόφαση να μην ανοίγουν. Το ίδιο θα περίμενε κανείς και από τις οργανώσεις των εμποροϋπαλλήλων, οι οποίοι σε μια εποχή που μαστίζονται από την ανεργία θα χειροκροτούσαν κάθε τρόπο για την αύξηση της απασχόλησης αλλά και των απολαβών τους. Κι όμως όλοι μαζί αντιτάσσονται σε μια απόφαση που έπρεπε να προτείνουν!

Τα αίτια της αντίθεσης με το πραγματικό συμφέρον τους είναι κυρίως ψυχολογικά. Εχουν ρυθμίσει τη ζωή τους, το βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική ζωή τους με βάση επιχειρηματικό μοντέλο που πεθαίνει. Ο κλάδος στηρίζεται καταρχήν στη φοροδιαφυγή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, και στην αποφυγή ασφαλιστικών εισφορών. Ταυτόχρονα, στο παρελθόν ολόκληρος ο κλάδος είχε μάθει να λειτουργεί με υψηλό μεικτό περιθώριο (80-200%) από το οποίο καλύπτονταν τα έξοδα της επιχείρησης, με σημαντικότερο το ενοίκιο. Αυτό ήταν το εμπορικό μοντέλο των καταστημάτων λιανικής που πέθανε. Κι όμως, όσοι έμποροι επιβίωσαν με δυσκολίες και προβλήματα την τελευταία πενταετία, αντιτάσσονται σε ό,τι αλλάζει τη ζωή τους. Νομίζουν ότι, μόλις περάσει η κρίση, τα πράγματα θα επιστρέψουν στις συνθήκες και την ευημερία του παρελθόντος. Νομίζουν ότι θα ξαναζήσουν τα χρόνια (και τα κέρδη) που αναπολούν.

Ωστόσο, οι νέες τάσεις δεν είναι εγχώρια εφεύρεση. Οι συνθήκες αλλάζουν παντού. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, η Σουηδία, η Κροατία, η Τσεχία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Φινλανδία κ.ά. δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στη λειτουργία των καταστημάτων. Στη Μεγάλη Βρετανία τα μικρά μαγαζιά (με εμβαδό έως 280 τ.μ.) ευνοούνται και λειτουργούν ελεύθερα όποτε θέλουν, ενώ τα μεγαλύτερα επιτρέπεται να είναι ανοικτά την Κυριακή μόνον έως έξι συνεχόμενες ώρες. Στην Πορτογαλία και την Ισπανία οι δήμαρχοι αποφασίζουν πότε ανοίγουν τα μαγαζιά και δεν υπάρχει ανόητος δήμαρχος που δεν επιτρέπει να ανοίγουν τις Κυριακές σε τουριστικές περιοχές.

Στο σπουδαίο θεατρικό έργο, ο πρωταγωνιστής Γουίλι Λόμαν αγωνίστηκε τίμια μια ζωή, αλλά τελικά αποφασίζει να αυτοκτονήσει προκειμένου να σωθεί η οικογένειά του. Οι δικοί μας έμποροι επιλέγουν την αυτοκτονία, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι βουλιάζουν περισσότερα στα αδιέξοδα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή