«Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» είχε κάποτε αποφανθεί, κατόπιν ωρίμου σκέψεως ως συνήθως, ο κ. Τσίπρας και ευλόγως, μετά τα προχθεσινά, ο κ. Γεωργιάδης αναρωτήθηκε αν «ο άνθρωπος είναι καλά». Ακούγοντας λοιπόν ο κ. Βούτσης τον κ. Γεωργιάδη και θέλοντας να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, προέβη σε δήλωση βαρυσημάντου ανθρωπιστικού περιεχομένου: «Υπάρχει άνθρωπος που επιχαίρει γι’ αυτό που υφίσταται σήμερα η Αργεντινή;» Εξηγώντας ότι η μεγάλη χώρα υπέστη επίθεση από γεράκια και «κοράκια με νύχια γαμψά», σαν αυτά που την είχαν πέσει κάποτε στην εργατιά και ήθελαν να δουν στην κρεμάλα τον μακαρίτη Δημητρόφ. Η συζήτηση είχε ανάψει λοιπόν, τα πνεύματα είχαν οξυνθεί καταλλήλως και τα επιχειρήματα βάθαιναν και πλάταιναν με το πέρασμα της ώρας. «Πάρτε την Αργεντινή σας και δώστε μας την τρόικα». Μαζί με τα επιχειρήματα, βάθαινε και πλάταινε και η πολιτική η σκέψη. Και όσο τους άκουγα προσπαθούσα να καθησυχάσω εαυτόν σκεπτόμενος ότι η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει, όσο κι αν θέλουν να την πεθάνουν στην ανοησία τους. Είναι εύκολο να μιλάς για την Αργεντινή, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχεις καμία ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στη μεγάλη χώρα. Ιδανικό πεδίο δράσης για ανθρώπους σαν τον συνταγματολόγο-οικονομολόγο-ευρωβουλευτή και γενικώς αγωνιστή της σκέψης αλλά και της δράσης Κατρούγκαλο Γεώργιο τον χαμογελαστό. Είναι εύκολο διότι ό,τι κι αν πεις δεν επηρεάζει τίποτε και κανέναν και, κατά συνέπεια, δεν αφορά κανέναν. Σε βοηθάει όμως να δείξεις πόσο σημαντικός είσαι, πόσο σοβαρός είσαι και πόσο ενημερωμένος είσαι αφού παίζεις στα δάχτυλα όχι μόνον την εκλογική σου περιφέρεια αλλά και τη μακρινή Αργεντινή. Μήπως τους πέρασε κανενός από δαύτους από το μυαλό να κάνουν καμιά συζήτηση για ό, τι συμβαίνει ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη; Θα μου πείτε, εκεί δεν υπάρχει πεδίο αντιπαράθεσης. Ο αντισημιτισμός είναι δημοκρατικά μοιρασμένος σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής, κι αν δεν ανοίγει τέτοια συζήτηση, αυτό γίνεται διότι όλοι δημοκρατικά συμφωνούμε ότι δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι το Ισραήλ έχει εκ προοιμίου άδικο, και η Χαμάς μπορεί να υπερβάλει λίγο, αλλά Χαμάς είναι, και αραβική και τριτοκοσμική, και, ως γνωστόν, το άλλο μισό της ψυχής μας στον Τρίτο Κόσμο βρίσκεται.
Περί Αργεντινής σκιάς
1' 44" χρόνος ανάγνωσης
