Είναι γνωστό ότι ο κ. Νάσος Αθανασίου, ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, την πονάει τη χώρα του. Αν μάλιστα στην ιδιότητα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ προσθέσουμε και την ψυχή του, αυτή που τον ώθησε να γίνει βουλευτής γιατί πονάει τη χώρα του, τότε αντιλαμβανόμαστε για ποιον λόγο πήρε τη μεγάλη απόφαση να γίνει πολιτικός, να το επιδιώξει εν πάση περιπτώσει. Κι ας ήξερε πως «έχει πόνο η πολιτική», όπως γόγγυξε αναστενάζοντας προχθές στη Βουλή, για να μας αναγκάσει να αναρωτηθούμε πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Προχθές, λοιπόν, ο πόνος για τη χώρα που αισθάνεται ο κ. Νάσος Αθανασίου, αφού έκανε έναν γύρο στα έδρανα του κοινοβουλίου σταμάτησε στο πρόσωπο ενός ανθρώπου σκεπτικού, με ύφος καλοπροαίρετο, αν και μάλλον συγκαταβατικό, το ύφος του ανθρώπου που έχει συνηθίσει να ξέρει ό,τι οι άλλοι δεν γνωρίζουν. Πείτε το ύφος ερευνητή, πανεπιστήμονα καθηγητή; Πάντως το πρόσωπο που τράβηξε τον πόνο του κ. Αθανασίου ανήκει στον κ. Γκίκα Χαρδούβελη. Οπου κοιτάζοντάς τον στα μάτια αναρωτήθηκε: «Πραγματικά, πώς διορίζεται ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μου;». Η αλήθεια είναι πως ορισμένοι άνθρωποι φτάνει μόνον να τους κοιτάξεις για να σου θέσουν, ακόμη και σιωπώντας, και αδρανώντας, ερωτήματα γενικού ενδιαφέροντος. Πώς διορίζεται ο υπουργός Τουρισμού; Είναι όντως άπειρο το σύμπαν; Ποια είναι η αρχή του χρόνου;
Η ερώτηση δεν άρεσε καθόλου στον ενδιαφερόμενο, με αποτέλεσμα να αντιδράσει ακαριαία. «Στην Αμερική μου άρεσε η έρευνα… Την επέλεξα και άφησα εκατομμύρια στην μπάντα… Γύρισα στην Ελλάδα κουβαλώντας όλη μου την οικογένεια και τα χρήματα που έπαιρνα από δύο δουλειές ήταν λιγότερα από τους φόρους που πλήρωνα στην Αμερική…». Κατ’ αρχάς όλη μου η συμπάθεια στον άνθρωπο που είναι αναγκασμένος να κουβαλάει και όλη του την οικογένεια όπου τον καλεί το καθήκον και δη το ύψιστον όλων, η αγάπη του για την πατρίδα. Ελπίζω να διαθέτει τα κατάλληλα μεταφορικά μέσα και να μην είναι αναγκασμένος, ξέρετε τώρα. Δεύτερον όλη μου η συμπόνοια για τον επιστήμονα που εξαιτίας της αγάπης του για τον τόπο θυσίασε μια τόσο καλή δουλειά στην Αμερική, και εγκατέλειψε την αγάπη του για την έρευνα προκειμένου να ασχοληθεί με τους γρίφους του ΕΝΦΙΑ και λοιπά αντιπαθητικά πράγματα. Θέλω απλώς να υπενθυμίσω στον κ. Χαρδούβελη πως είναι υπουργός Οικονομικών, και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία δυστυχώς ή ευτυχώς στο υπουργείο Οικονομικών συμπυκνώνεται όλη η πολιτική της κυβέρνησης. Το ευτυχώς αναφέρεται σε περιόδους κατά τις οποίες η πολιτική ασκείται μέσω του υπουργείου Αμύνης, για παράδειγμα. Απευθύνεται δε σε ένα κοινό το οποίο ουδόλως ενδιαφέρεται για τον πόνο του κ. Χαρδούβελη διότι έχει να ασχοληθεί με τον δικό του. Ενα κοινό το οποίο, αν είχε τη δυνατότητα θα μετανάστευε στην Αμερική κουβαλώντας όχι μόνον όλη του την οικογένεια αλλά και τα οστά των προγόνων του για να αποφύγει μια πολιτική την οποία μπορεί να μην επινόησε ο κ. Χαρδούβελης, αυτή τη στιγμή όμως αυτός είναι ο τοποτηρητής της.
Επειδή όμως η πολιτική έχει εξαντλήσει το κεφάλαιο της αξιοπιστίας το οποίο κάποτε διέθετε ας συνειδητοποιήσουν επιτέλους όσοι επιχειρούν να την ασκήσουν πως ο ναρκισσισμός του σωτήρα μπορεί να ξαλαφρώνει κάπως τους ίδιους από ενδεχόμενες προσωπικές ενοχές, αμφιβολίες και λοιπές σκιές, όμως κανέναν δεν καθησυχάζει. Οταν ένας υπουργός σου λέει πως αγαπάει την έρευνα και μην τον ενοχλείς γιατί αυτός, για χάρη σου, παράτησε την αγάπη του για να ασχοληθεί με τα προβλήματά σου, τότε μάλλον ανασφάλεια προκαλεί. Είναι αυτό που λέμε η διαφορά της ζωής από τις θεωρητικές εικασίες των πανεπιστημιακών εργαστηρίων.