Σειρά μύθων στην ελληνική κοινωνία αποκοιμίζουν την πλειοψηφία με αφανές κόστος ευκαιρίας. Το κόστος προκύπτει επειδή η χώρα, δέσμια ξεπερασμένων αντιλήψεων, χάνει ευκαιρίες, όπως η προσέλκυση επενδύσεων.
Ο διαδεδομένος μύθος είναι ότι οι ξένες επενδύσεις είναι κάτι μάλλον αρνητικό. Διεθνείς εταιρείες επενδύουν σε φτωχές χώρες ή και στην Κίνα για να αξιοποιήσουν τους χαμηλούς μισθούς εξαθλιωμένων υπαλλήλων.
Πρόσφατη έρευνα της Ernst & Young που αφορά την ελκυστικότητα των επενδύσεων το 2014 ανατρέπει πολλούς αστικούς μύθους. Η Ευρώπη το 2013 είχε μια εξαιρετική χρονιά ως περιοχή προσέλκυσης ξένων επενδύσεων που δημιούργησαν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Η άνοδος των ξένων επενδύσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εντυπωσιακή (38%), ενώ τα στελέχη των εταιρειών θεωρούν τη Δυτική Ευρώπη ως την πλέον ελκυστική για επενδύσεις περιοχή, λίγο πάνω από την Κίνα.
Περισσότερα από τα μισά επενδυτικά προγράμματα της Ευρώπης το 2013, πραγματοποιήθηκαν σε τρεις χώρες: Μεγ. Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία. Χώρες όπως η Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιρλανδία και Φινλανδία διατήρησαν το μερίδιό τους στις ξένες επενδύσεις προσελκύοντας το 18% των ξένων επενδυτικών σχεδίων που δημιούργησαν το 17% των νέων θέσεων εργασίας.
Αυτή είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα, που μένει έξω από το κύμα ξένων επενδύσεων την εποχή που τις έχει μεγάλη ανάγκη. Γιατί όμως χάνουμε την ευκαιρία αυτή; Τα κριτήρια με βάση τα οποία επιλέγεται από μια εταιρεία η χώρα που θα γίνει η επένδυση είναι κατά προτεραιότητα: Σταθερότητα και διαφάνεια στο πολιτικό, νομικό και εποπτικό περιβάλλον. Η εσωτερική αγορά της χώρας ή της περιοχής. Προοπτικές αύξησης παραγωγικότητας στην επιχείρηση των επενδυτών. Κόστος εργασίας. Υποδομή μεταφορών και αποθήκευσης. Επίπεδο τοπικών εργασιακών δεξιοτήτων. Σταθερότητα στο κοινωνικό κλίμα. Φορολογία εταιρειών. Υποδομή τηλεπικοινωνιών. Ευελιξία εργασιακής νομοθεσίας.
Οι ξένες επενδυτές δεν αναζητούν δυστυχισμένους εργαζόμενους αλλά σταθερότητα και ικανότητες και γι’ αυτό οι περισσότερες επενδύσεις κατευθύνονται σε χώρες της Ευρώπης με τους υψηλότερους μισθούς!
Παράλληλα φαίνεται ότι αλλάζει η σύνθεση των επενδύσεων. Η πλειοψηφία των επενδυτικών σχεδίων στην Ευρώπη δεν αφορούν πλέον επενδύσεις στη βιομηχανία όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Σήμερα οι ξένες επενδύσεις στην Ευρώπη κατά 55% γίνονται σε τομείς υπηρεσιών. Αφορούν τη δημιουργία κεντρικών υπηρεσιών, πωλήσεις και μάρκετινγκ, εκπαιδευτικά κέντρα. Το 2013, μεγάλη αύξηση (96%) είχαν στην Ευρώπη οι ξένες επενδύσεις που αφορούν επιστημονική έρευνα και ακολουθούν οι επενδύσεις για φάρμακα (+58%) και πληροφορική (+27%). Η έρευνα και ανάπτυξη νέων προϊόντων στην πληροφορική, τα φάρμακα, η βιοτεχνολογία και η ενέργεια είναι τομείς με έντονη επενδυτική δραστηριότητα.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η ελληνική οικονομία μπορεί να συμμετέχει στην επενδυτική κούρσα τα επόμενα χρόνια. Η μεγάλη πρόκληση είναι αν μετά την κρίση θα γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα που συμμετέχει κατά το μερίδιό της, στην πορεία της Ευρώπης. Γιατί η πλειοψηφία (54%) όσων συμμετείχαν στην έρευνα πιστεύει ότι η ελκυστικότητα της Ευρώπης για νέες επενδύσεις θα βελτιωθεί τα επόμενα χρόνια, ενώ ένας στους τρεις (33%) πιστεύει ότι θα παραμείνει στα ίδια (υψηλά) επίπεδα.