Ο Τ. Ερντογάν στις 28 Αυγούστου θα αναλάβει με πανηγυρικό τρόπο τα καθήκοντα του πρώτου εκλεγμένου από τον λαό προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας. Φιλοδοξεί να παραμείνει σε αυτή τη θέση για δύο πενταετείς θητείες (ώς το 2024 δηλαδή) και προσβλέπει στην ενίσχυση των εξουσιών του μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης. Αν όλα πάνε όπως τα σχεδιάζει, θα έχει γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος στην πολιτική ζωή της χώρας του επί 20 έτη.
Η προηγούμενη δεκαετία (ο Τ. Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία το 2003) ήταν εποχή μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης για την Τουρκία, ως αποτέλεσμα των μεγάλων αλλαγών που δρομολογήθηκαν το 2001 υπό την καθοδήγηση του Κεμάλ Ντερβίς και του ΔΝΤ. Η οικονομική ανάπτυξη είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο των εισοδημάτων κατά μέσο όρο 50% και είναι ο βασικός λόγος των πολύ σημαντικών πολιτικών επιτυχιών του Τ. Ερντογάν, παρά τα σκάνδαλα διαφθοράς, τον αυταρχισμό και τον νεποτισμό. Οπως δείχνουν οι στατιστικές στις 20 μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες οικονομίες, ο χρόνος παραμονής των κυβερνήσεων από το 2003 έχει αυξηθεί από τα τέσσερα στα οχτώ χρόνια ως συνέπεια της βελτίωσης της οικονομικής θέσης των πολιτών.
Το μέλλον όμως της Τουρκίας δεν φαίνεται ανέφελο. «Για να δεις τα προβλήματα των αναπτυσσόμενων οικονομιών, κοίταξε την Τουρκία» είναι ο τίτλος άρθρου των Financial Times. Οπως αναφέρεται στο άρθρο, τα δεδομένα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δείχνουν ότι χώρες στις οποίες παρατηρήθηκε ιδιωτική πιστωτική επέκταση με ρυθμούς πάνω από 5% τον χρόνο επί πέντε συνεχή έτη, οδηγήθηκαν σε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η Τουρκία βρίσκεται σήμερα σε αυτήν την επικίνδυνη ζώνη. Επίσης στοιχεία από 186 χώρες, από το 1960 ώς σήμερα, δείχνουν ότι χώρες με έλλειμμα στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών πάνω από 5% για πέμπτο συνεχή χρόνο, βρίσκονται αντιμέτωπες με οικονομική και νομισματική κρίση. Η Τουρκία βρίσκεται για πέμπτη χρονιά αντιμέτωπη με τέτοιο έλλειμμα.
Στις οικονομικές προκλήσεις πρέπει να προστεθούν οι πολιτικές και οι γεωπολιτικές. Ηδη στο εσωτερικό του Κόμματος Ευημερίας και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) άρχισαν έντονες διαμάχες μεταξύ Νταβούτογλου – Γκιουλ για τη διαδοχή του Τ. Ερντογάν στην πρωθυπουργία. Πολλοί στην Τουρκία αμφισβητούν αν το ΑΚΡ θα καταφέρει να διατηρήσει την πολιτική του κυριαρχία. Ο χάρτης των εκλογών κατέγραψε τον βαθύ διχασμό της χώρας: τα παράλια παραμένουν πιστά στον κεμαλισμό (ο Ε. Ιχσάνογλου έλαβε το 58,64% στη Σμύρνη), η ενδοχώρα και τα βάθη της Ανατολής ψήφισαν μαζικά τον Ερντογάν, ενώ στο Ντιγιαρμπακίρ το 64,17% ψήφισε υπέρ του Κούρδου υποψήφιου Σ. Ντεμιρτάς. Η φωτιά που έχει ανάψει κοντά στα τουρκικά σύνορα (Συρία, Ιράκ, Κουρδιστάν) αυξάνει τις προκλήσεις για την Αγκυρα και το Κουρδικό αποκτά νέα διάσταση. Η δράση των τζιχαντιστών και η επιρροή τους σε ακραία στοιχεία στο εσωτερικό της Τουρκίας αυξάνει την πίεση στην ηγεσία της χώρας και περιπλέκει τις σχέσεις της με τα ισλαμικά κινήματα και τη Δύση.
Ο Τ. Ερντογάν πιθανόν να πετύχει τον στόχο του και να του δοθούν οι ενισχυμένες εξουσίες στο νέο τουρκικό Σύνταγμα. Ωστόσο, οι μεγάλες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα του είναι αμφίβολο αν θα του επιτρέψουν να γράψει την ιστορία που φαντάζεται για τον εαυτό του.