Φαρισαίος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι…

Φαρισαίος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι…

3' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θ​​α είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γίνει μια έρευνα η οποία να βολιδοσκοπήσει τις απόψεις των Ελλήνων για την ομοφυλοφιλία. Διότι εκτιμώ ότι αυτές έχουν διαφοροποιηθεί παρασάγγας τα τελευταία χρόνια. Δεν εννοώ μόνο εν συγκρίσει με τα χρόνια του ’60 όπου οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονταν στις ελληνικές ταινίες ως γραφικοί τζιτζιφιόγκοι. Αλλά ακόμη και σε σχέση με τη δεκαετία του ’90 ή και τις αρχές του 2000 που ήταν σαφώς πιο δύσκολο σε έναν ομοφυλόφιλο να το δηλώσει στον περίγυρό του και να πάψει να κρύβεται.

Η αλλαγή αυτή προφανώς οφείλεται και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται πλέον η ομοφυλοφιλία από την πλειονότητα των ετεροφυλόφιλων. Οσοι έχουμε σώας τα φρένας έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι ομοφυλόφιλοι όχι μόνον δεν πάσχουν από κάποια ασθένεια (όπως πίστευαν ή ήθελαν να πιστεύουν οι παλαιότεροι), αλλά απολαμβάνουμε την παρέα μαζί τους. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αποφασίσουν να μας εκμυστηρευτούν το «μυστικό» τους (που τις περισσότερες φορές ήταν ούτως ή άλλως κοινό «μυστικό») και δεν αισθάνονται πια καμία ενοχή για την «ιδιαιτερότητά» τους.

Θα έχετε καταλάβει την αφορμή του σημερινού σημειώματος. Θεωρώ όχι απλώς αναχρονιστικό, αλλά δηλωτικό της γενικότερης αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιληφθεί τη νέα εποχή, την άρνησή της να θεσμοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Του αυτονόητου, δηλαδή, δικαιώματος δύο ανθρώπων –των όποιων δύο ανθρώπων– να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους και να έχουν, π.χ., τη δυνατότητα να κληρονομήσει ο ένας τον άλλον.

Και πραγματικά απορώ με δηλώσεις όπως αυτές του –κατά τεκμήριο εκσυγχρονιστή– Αδ. Γεωργιάδη (είπε έμπλεος υπερηφάνειας ότι «δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπει το σύμφωνο στον αντιρατσιστικό νόμο»). Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Γεωργιάδης ότι με δηλώσεις όπως αυτές δεν διαφέρει σε τίποτα από τον ανεκδιήγητο Νίκο Νικολόπουλο που χαρακτήρισε που…ριά τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και τον σύντροφό του; Αλλα και γενικότερα δεν συνειδητοποιεί η κυβέρνηση ότι με την άρνησή της να νομοθετήσει κάτι που αποτελεί πλέον ρητή υποχρέωσή της από την Ε.Ε. ταυτίζεται με τους 4-5 αχαρακτήριστους μητροπολιτάδες, οι οποίοι, ξεχνώντας το «αγαπάτε αλλήλους», θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι και στους κόλπους της Εκκλησίας; Εδώ πραγματικά ταιριάζει ένα τραγούδι που έλεγε «Shame to you, γραμματείς και φαρισαίοι, you are hypocrites».

Είναι σαν να ακούω ήδη την κεντρική μομφή στις σκέψεις μου με τη μορφή ερωτήματος: Δηλαδή τάσσεσαι και υπέρ της δυνατότητας υιοθεσίας ενός παιδιού από δύο ομοφυλόφιλους; Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Προσωπικά δεν έχω καταλήξει αν είναι ορθό να μεγαλώνει ένα παιδί από δύο ανθρώπους που η ίδια η φύση δεν θα τους επέτρεπε να το δημιουργήσουν. Η αυθόρμητη απάντησή μου θα ήταν «όχι». Αλλά ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον και σεβασμό τον αντίλογο. Αν δηλαδή η σύγχρονη κοινωνία υποκρίνεται τελικά προτιμώντας να μεγαλώνουν κάποια παιδιά σε ορφανοτροφεία ή και σε χώρες που δεν μπορούν να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη αντί να υιοθετούνται ακόμη και από δύο ομοφυλόφιλους. Ή και το πόσο υποκριτικό είναι να θεωρούμε ότι ακόμη και τα παιδιά ενός διαλυμένου γάμου ετεροφυλόφιλων μεγαλώνουν καλύτερα από το λάθος «υπόδειγμα» που θα είχαν στην αντίθετη περίπτωση.

Για την «τρέχουσα ηθική» είχε γράψει κάποτε ο Καβάφης υπαινισσόμενος τη μη αποδοχή του «κουσουριού» του από την κοινωνία και ευχόμενος τούτο να αλλάξει στο μέλλον. Αν δεν απατώμαι, η τελευταία έρευνα στην Ελλάδα για την ομοφυλοφιλία έγινε το 2005 από τη VPRC (δημοσιεύθηκε στην «Κ»). Τότε, το 63% των Ελλήνων διαφωνούσε με τον «γάμο των ομοφυλοφίλων» (δεν υπήρχε η έννοια του συμφώνου συμβίωσης), ενώ στην υιοθεσία έλεγε όχι το 75%. Σημειώνω, δε, ότι «όχι» στην υιοθεσία έλεγε τότε και το 56% όσων αυτοπροσδιορίζονταν «αριστεροί».

Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνείτε ότι τα ποσοστά αυτά έχουν μεταβληθεί άρδην την τελευταία δεκαετία, κυρίως ως προς το πρώτο ερώτημα που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης. Γι’ αυτό και προλογικά υποστήριξα πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να επαναληφθεί μια τέτοια έρευνα για να τεθούν και οι εκπρόσωποί μας (κόμματα και Εκκλησία) προ των ευθυνών τους. Γιατί όχι να γινόταν και ένα δημοψήφισμα για το ίδιο θέμα. Οταν στο σύνολο του πληθυσμού οι περισσότερες διεθνείς έρευνες συμφωνούν πλέον ότι το ποσοστό των ομοφυλόφιλων είναι άνω του 10% (κάποιες το εκτιμούν έως 20%), θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θα οφείλαμε να καταλήξουμε (μέσα μας, αλλά και ως κοινωνία).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή