Σταύρος Καλαφάτης, επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Δήμο Θεσσαλονίκης, έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τη ΔΕΘ, ώστε να πάψει να ταλαιπωρείται η πόλη. Τι είπε; Να διαχωριστεί από τις εκδηλώσεις το μέρος που αφορά την παρουσία των πολιτικών αρχηγών και των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Κυβέρνηση και κόμματα θα μπορούν να αναπτύσσουν τις θέσεις τους για την οικονομία σ’ ένα οικονομικό φόρουμ στη Θεσσαλονίκη και «άντε γεια». Αν θέλουν οι συνδικαλιστές διαδηλώσεις ας τις κάνουν στην Αθήνα ή, μετά χαράς, άλλη μέρα στη Θεσσαλονίκη και ν’ αφήσουν τους πολίτες της να απολαύσουν την Εκθεση με τη μορφή εμποροπανήγυρης, όπως έχει σωστά κατά την γνώμη μου εξελιχθεί. Το πράγμα έχει καταντήσει κωμωδία, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια που ο πρωθυπουργός πάει για λίγες ώρες το πρωί στη ΔΕΘ εκφωνεί σε μια σύντομη τελετή εγκαινίων ένα λόγο και φεύγει.
Προς το μεσημέρι καταφθάνουν τα κομματικο-συνδικαλιστικά «εκστρατευτικά σώματα» με λεωφορεία απ’ όλη την Ελλάδα που σταθμεύουν στο λιμάνι και αφού χαλαρώσουν στα τσιπουράδικα, το βραδάκι «βουρ» για τη διαδήλωση. Να κάνουν τι όμως εκεί; Ο πρωθυπουργός έχει φύγει από το μεσημέρι, τα φώτα στο Βελλίδειο που από τις παλιές καλές μέρες αποτελούσε τον προορισμό για τους διαδηλωτές, σβηστά, η Αστυνομία σε διπλές και τριπλές ζώνες γύρω από τις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ, όπου εννοείται δεν περνάει όχι μόνο επισκέπτης και εκθέτης, αλλά ούτε μύγα, και οι πολίτες όσοι δεν φεύγουν για τη Χαλκιδική, κλείνονται στα σπίτια.
Πριν από δυο-τρία χρόνια που μιλούσε ακόμα ο πρωθυπουργός και οι συνδικαλιστές «πολιορκούσαν» το συνεδριακό κέντρο, γινόταν και το σχετικό «τζέρτζελο», για τα κανάλια περισσότερο, έπεφταν κάποια δακρυγόνα, κατέβαιναν μερικές βιτρίνες, και οι Θεσσαλονικείς αποζημιώνονταν για το κλείσιμο στα σπίτια τη σημαντικότερη ίσως βραδιά του χρόνου για την πόλη, αυτή των εγκαινίων της ΔΕΘ, μ’ ένα σόου στους δρόμους, δεν βαριούνταν.
Τώρα δεν γίνεται ούτε αυτό. Το «αγωνιστικό» σκηνικό που στήνεται το βράδυ των εγκαινίων μόνο θυμηδία προκαλεί. Οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις κατάντησαν υπόθεση των ίδιων και των ίδιων και πάντως όλο και πιο λίγων, μια επετειακή «συντροφική» και «συναγωνιστική» συνάθροιση ανθρώπων από κάθε γωνιά της επικράτειας, που δεν αφορά την πόλη. Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο κάθε χρόνο μια τέτοια μέρα, σε μια τέτοια γιορτή για τη Θεσσαλονίκη, τόσο λίγοι πρέπει να ταλαιπωρούν τόσο πολλούς, τόσο πολύ; Οι μόνοι που δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει είναι τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ας αφήσουν, λοιπόν, ήσυχο τον κοσμάκη να απολαύσει το ομολογουμένως εντυπωσιακό πρόγραμμα που οι διοργανωτές έφτιαξαν για τους περισσότερους από διακόσιους χιλιάδες επισκέπτες που περιμένουν, και την οικονομία της πόλης να ανασάνει έστω για λίγο. Γιατί για «βήμα προβολής των επιτευγμάτων της ελληνικής και παγκόσμιας οικονομίας», δεν μιλάμε πια.