Η διαφαινόμενη ενεργοποίηση των ΗΠΑ για λύση του Κυπριακού γεννά ελπίδες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους. Μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κύπρου, ο Τζον Κέρι εμφανίσθηκε αποφασισμένος να εμπλακεί προσωπικά στην όλη προσπάθεια, διαμηνύοντας και την πρόθεσή του να μεταβεί σύντομα στη Λευκωσία. Πολύ πρόσφατα είχε επισκεφθεί την Κύπρο και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Είναι σαφές ότι στην κορυφή της αμερικανικής κυβέρνησης παρατηρείται αυξημένο ενδιαφέρον. Παράλληλα, ο διορισμός νέου μεσολαβητή του ΟΗΕ έγινε δεκτός με ικανοποίηση από όλους, καθώς ο προηγούμενος απεδείχθη υποκειμενικός στις κρίσεις του, με συχνά ατυχείς τοποθετήσεις.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκνεύρισε την ελληνική πλευρά με τις δηλώσεις που έκανε κατά την πρόσφατη πρώτη του επίσκεψη στην Κύπρο ως πρόεδρος της Τουρκίας, αλλά διαμηνύει στους τρίτους παράγοντες την πρόθεσή του να λύσει το πρόβλημα. Τις σχετικές αναφορές του Τούρκου προέδρου επικαλέσθηκε και ο Τζον Κέρι κατά τη συνομιλία του με τον κ. Αναστασιάδη. Ελπίδες προς αυτή την κατεύθυνση είχε δημιουργήσει ο κ. Ερντογάν και το 2002, μετά τη νίκη στις εκλογές και την αναρρίχηση στην εξουσία του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Σε αντίθεση με τους κεμαλιστές προκατόχους του, υιοθετούσε σαφώς πιο ήπια ρητορική για το Κυπριακό και δήλωνε ευθέως ότι πρέπει να υπάρξει λύση, απορρίπτοντας ουσιαστικά τον προκλητικό ισχυρισμό του Μπουλέντ Ετσεβίτ πως επρόκειτο για ένα ζήτημα που έχει λυθεί το ’74.
Καθίσταται επίσης σαφές ότι η νέα διάσταση της αξιοποίησης των πηγών ενέργειας στην κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως κίνητρο για λύση όχι μόνο για τα εμπλεκόμενα κράτη, αλλά και για ενεργειακούς κολοσσούς, που αν πεισθούν ότι τα αποθέματα είναι σημαντικά θα ασκήσουν τις δικές τους πιέσεις. Στις έρευνες και στη διαδικασία εξόρυξης εμπλέκονται και αμερικανικές εταιρείες, και υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει κάποιος να αποτιμήσει και το αυξημένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ.
Τη θέση της Ελλάδας και της Κύπρου ενισχύει και η πολύ καλή συνεργασία που αναπτύσσουν και οι δύο χώρες τα τελευταία χρόνια με το Ισραήλ.
Η κινητικότητα λοιπόν είναι ευπρόσδεκτη, αλλά το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσον η Ουάσιγκτον και η διεθνής κοινότητα θα ασκήσουν τελικά την επιρροή τους προς την Αγκυρα, που είναι φυσικά το κλειδί για τη λύση, τη στιγμή που η αντιμετώπιση της αυξανόμενης απειλής που συνιστούν οι ισλαμιστές τζιχαντιστές του ISIS έχει αναβαθμίσει τη σημασία της Τουρκίας.
Το σκηνικό παραπέμπει στην περίοδο πριν και μετά τον πόλεμο του Ιράκ, όταν οι κυβερνήσεις Μπους και Μπλερ χρειάζονταν τη συνεργασία της Αγκυρας στο μείζον στρατηγικό ζήτημα του Ιράκ, ακριβώς τη στιγμή που Αμερικανοί και Βρετανοί αξιωματούχοι προετοίμαζαν το σχέδιο Ανάν.