Στις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα δοκιμαστούν σκληρά οι αντοχές του Αντώνη Σαμαρά. Θα συμπεριφερθεί ως πρωθυπουργός μιας χώρας που μπορεί να κερδίσει εφόσον αντέξει το τελευταίο σκέλος; Θα βάλει τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα του κράτους πάνω από το βραχυπρόθεσμο όφελος του κόμματος;
Θα επιστρέψει μέρισμα αισιοδοξίας στους πολίτες που στήριξαν τη χώρα στις δύσκολες στιγμές της; Θα επιβεβαιώσει την ελπίδα των συμμάχων, που περιμένουν να δουν αν οι πολιτικοί «μας» πήραν το μήνυμα των καιρών;
Θα στηριχτεί στις προσδοκίες των αγορών για μιαν Ελλάδα που αξιοποιεί τα ατού που μάζεψε στην κρίση;
Αποτολμώ τον ισχυρισμό ότι, μέχρι στιγμής, υπάρχουν σημάδια πως θα το προσπαθήσει. Είναι βεβαίως αντίξοες οι πολιτικές συνθήκες. Κι έχει ο ίδιος μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό. Ηδη από τον Μάρτιο, όταν βιάστηκε να κλείσει την προηγούμενη εξέταση της τρόικας, μεταθέτοντας σειρά ενεργειών για την περίοδο μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση έδειξε να μην αντέχει τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων.
Είναι ακόμη δυσκολότερο, γιατί έχει έναν ακατάλληλο σύμμαχο. Στο ΠΑΣΟΚ πληθαίνουν οι καιροσκόποι και πολυλογάδες. Υπάρχουν σημάδια ότι ο προσωρινός αρχηγός του απαραίτητου για τη διακυβέρνηση κόμματος δεν θα διστάσει να το παίξει «Γκένσερ από την ανάποδη», αν και ο Αλέξης Τσίπρας δύσκολα θα διαβεί παρόμοιο Ρουβίκωνα.
Το δίλημμα για τον Σαμαρά είναι μεγάλο. Θα μπορούσε να παραδώσει τώρα την εξουσία. Πριν ακόμη ξεκινήσει η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου. Να υποχρεώσει τον Τσίπρα να σκεφτεί τι θα συμβεί στους αδύναμους αυτής της χώρας εάν πετάξει «το μωρό μαζί με το νερό της λεκάνης». Να θέσει τον ΣΥΡΙΖΑ προ των πραγματικών ευθυνών του, αντί να τον αφήνει να μαζεύει τους ρούμπους προς τέρψη των επικοινωνιολόγων.
Εξάλλου, η πιθανότητα να παραμείνει επικεφαλής της Ν.Δ. είναι αντιστρόφως ανάλογη της πιθανότητας να κερδίσει την επόμενη αναμέτρηση. Ας βάλει, τουλάχιστον, τρίποντο στην ευκαιρία που του έδωσε η Ιστορία να κυβερνήσει τις τύχες της χώρας σε μια τόσο δύσκολη περίοδο.
Ακουγα εμβρόντητος βουλευτή της συμπολίτευσης να εξηγεί –και φαινόταν να πιστεύει όσα είπε– ότι η κυβέρνηση οφείλει να δώσει ελάφρυνση ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο στους επαγγελματίες και κάτι ακόμη… ψιλά και να καλύψει τον κατ’ εκείνον λογαριασμό των 2 δισ., δανειζόμενη ευχερώς το χρήμα στις αγορές. Τουλάχιστον, ας πέσει η παρούσα κυβέρνηση επί των επάλξεων. Να πάει στη Βουλή τις μεταρρυθμίσεις που κρίνει αναγκαίες και ας τις καταψηφίσουν όσοι το επιθυμούν.
Σε τελευταία ανάλυση, με τη φοβέρα δεν βγαίνει τίποτε το δημιουργικό. Αν δεν υπάρχει ούτε στη δεξιά πτέρυγα η πεποίθηση πως μόνοι οι αγορές σού δίνουν την ελευθερία που χρειάζεσαι για να επιτύχεις, αφήστε να κυβερνήσουν οι συνιστώσες. Και τα ξαναλέμε όταν θα μας έρθει ο λογαριασμός.