Τα σαράντα χρόνια ιστορίας και προσφοράς που συμπληρώνει φέτος η Νέα Δημοκρατία είναι ασφαλώς μια επέτειος που θα πρέπει να τιμηθεί με υπερηφάνεια από τα στελέχη της, αλλά και από τους απλούς ψηφοφόρους της. Σε αυτά τα σαράντα χρόνια, η Νέα Δημοκρατία απέδειξε πολλές φορές ότι είναι μια πολιτική δύναμη ευθύνης, που υπηρετεί -αταλάντευτα και αδιαπραγμάτευτα- αρχές και αξίες, οι οποίες γίνονται όλο και πολυτιμότερες όσο μεταλλάσσεται το πολιτικό σκηνικό. Αν δεν υπήρχε η Νέα Δημοκρατία, η Ελλάδα μπορεί να μην εντασσόταν τόσο νωρίς στην ευρωπαϊκή οικογένεια, διασφαλίζοντας μια σειρά από προνόμια που αξιοποίησαν στο έπακρο, στη συνέχεια, οι αντίπαλοί της.
Αν δεν υπήρχε η Νέα Δημοκρατία, η δημοκρατία δεν θα ρίζωνε τόσο άμεσα μετά τη Μεταπολίτευση στο πολιτικό σκηνικό.
Αν δεν υπήρχε η Νέα Δημοκρατία, μια σειρά από θεσμούς που λειτουργούν σήμερα και προστατεύουν τον πολίτη ίσως να μην υπήρχαν. Ακόμη και τις εποχές που η Νέα Δημοκρατία βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δίδαξε πολλές φορές ήθος, συνέπεια και πολιτικό πολιτισμό. Υπερψήφισε νομοσχέδια και έδωσε νωρίς μαθήματα πολιτικής συναίνεσης.
Εχει λοιπόν κάθε λόγο να γιορτάζει σήμερα για την πορεία της και για τον πολιτικό απολογισμό της. Αλλά ταυτόχρονα έχει και την υποχρέωση να κοιτάξει πίσω της και να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος.
Η Ν.Δ. έχει χρέος να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τη δύσκολη αποστολή που ανέλαβε τον Ιούνιο του 2012 για τη σταθεροποίηση της χώρας και τη δημοσιονομική της ανάκαμψη. Αλλά ταυτόχρονα έχει και καθήκον να ξανακερδίσει τους οπαδούς της που απομακρύνθηκαν τα τελευταία χρόνια, πικραμένοι κι εξοργισμένοι από ορισμένες επιλογές της. Κι αυτό δεν γίνεται με υποσχέσεις παροχών, αλλά ούτε με πισωγυρίσματα στις δεσμεύσεις της.
Η Νέα Δημοκρατία υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις, που τους τελευταίους μήνες δείχνουν να εγκαταλείπονται. Υπό τον κίνδυνο πρόωρων εκλογών, λόγω πιθανής αδυναμίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, υπουργοί διστάζουν πλέον να συγκρουστούν με συντεχνίες κι αρχίζουν πάλι να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος που έτσι κι αλλιώς αυξάνεται με κάθε ολιγωρία.
• Δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί πλήρως νόμοι που έχουμε ψηφίσει, όπως το ενιαίο μισθολόγιο που έχει καταντήσει ανέκδοτο.
• Δεν προχωρούν οι αποκρατικοποιήσεις επειδή ακόμη και διοικητές ΔΕΚΟ έχουν βάλει στόχο τους να τις εμποδίσουν.
• Η συνταγματική αναθεώρηση που εξαγγείλαμε φαίνεται να εγκαταλείπεται για δεύτερη φορά, ενώ οι ανεξάρτητες αρχές υπολειτουργούν και ο πολιτικός κόσμος δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν τολμά να θεσπίσει κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατίας.
Η ορμή με την οποία ξεκίνησε τις αλλαγές και τις ρήξεις αυτή η κυβέρνηση δείχνει να εξασθενεί, επειδή ορισμένοι έχουν και πάλι ως πυξίδα τους τις δημοσκοπήσεις. Το λάθος αυτό το έκανε και στο παρελθόν η Νέα Δημοκρατία και το πλήρωσε ακριβά.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι η δύναμη της παράταξής μας πηγάζει από την ισχύ που της δίνει η εκλογική της βάση, όταν επιχειρεί να νοικοκυρέψει τομείς που επί δεκαετίες παραμένουν ασύδοτοι.
Δεν πρέπει να επιτρέψει ούτε σε συνδικαλιστές ούτε σε δημάρχους, αλλά ούτε και σε λαϊκιστές κάθε είδους, να ακυρώσουν την προσπάθειά της για να ξαναμπεί σε τάξη η χώρα.
Κι η επέτειος των σαράντα χρόνων είναι μια καλή ευκαιρία για να κοιτάξουμε λίγο πίσω και να ξαναθυμηθούμε γιατί πρέπει να ξανατραβήξουμε μπροστά…
* Ο κ. Ανδρέας Στ. Ψυχάρης είναι βουλευτής Α΄ Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας.