Το περιοδικό Time τον είχε συμπεριλάβει ανάμεσα στις εκατό προσωπικότητες που επηρεάζουν τον κόσμο πριν από δύο ή τρία χρόνια. Κι ας ήταν τετράποδος και αδέσποτος. Παρ’ ημίν έγινε διάσημος για τα προοδευτικά του αισθήματα ή μάλλον για τα εχθρικά του γαβγίσματα κατά της αστυνομίας, τα οποία οι κήνσορες των πολιτικών μας φρονημάτων και παντός μολότοφ είχαν μεταφράσει στη γλώσσα της Αριστεράς και της Προόδου. Η αλήθεια είναι ότι είχε πλάκα ο συμπαθέστατος Λουκάνικος. Τον είχα δει στην τηλεόραση σε πλήρη ανάπτυξη του αγωνιστικού του σθένους να ωρύεται μπροστά στις ασπίδες των κρανοφόρων αστυνομικών, αψηφώντας τα δακρυγόνα και τις χειροβομβίδες κρότου και λάμψης. Το πιθανότερο είναι ότι θα είχε φάει καμιά κλωτσιά από κάναν ένστολο και έκτοτε, όποτε έβλεπε στολή γινόταν έξαλλος, κοινώς είχε πολιτική κρίση εφάμιλλη των δίποδων συντρόφων του που φωνάζουν «Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι» περίπου με τα αντανακλαστικά του σκύλου του Παβλόφ. Και μέχρι εδώ καλά. Ηξερα ένα σκύλο στο νησί που γάβγιζε έξαλλος μόλις έβλεπε παπά, γιατί κάποτε ένας παπάς τον είχε κλωτσήσει και έκτοτε θεωρούσε κυνικό του καθήκον να εχθρεύεται τα ράσα.
Ο παπα- Ανδρέας, προσπαθούσε να πείσει τους χωριανούς πως ο σκύλος είναι δαιμονισμένος και ζητούσε να τον βγάλουν απ’ τη μέση για να βρει κι αυτός την ησυχία του, όμως οι χωριανοί γελούσαν. Ακόμη κι αν ως λαός δεν περάσαμε από διαφωτισμό κάποτε τουλάχιστον ξέραμε να γελάμε. Δεν συνέβη το ίδιο με τον Λουκάνικο, τον εξαρχειώτη και συμπαθέστατο κοπρίτη τον οποίον τα λοιπά μέλη της φυλής των Εξαρχείων ανέδειξαν σε ήρωα των ταξικών αγώνων. Τον περασμένο Μάιο, κυκλοφόρησε η είδηση πως ο Λουκάνικος εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο. Τον θρήνησαν, αλλά φαίνεται πως δεν αισθάνθηκαν ότι τον θρήνησαν αρκετά κι έτσι προχθές αποφάσισαν να τον ξαναπεθάνουν με νεκρολογίες στην «Αυγή» και θρηνητικά μελό στο Διαδίκτυο. Να ’ναι καλά εκεί που βρίσκεται, υποθέτω πως όλ’ αυτά θα τα κοιτάζει αφ’ υψηλού περιμένοντας υπομονετικά την επόμενη ζωή του. Αντιμετωπίζοντας εξίσου αφ’ υψηλού και την απαραίτητη καταγγελτική σάλτσα εννοείται, αφού ανεκοινώθη πως πέθανε, αν και μόλις δέκα ετών, διότι ο οργανισμός του είχε καταπονηθεί από τα δακρυγόνα του αυταρχικού μας κράτους. Προφανώς του έκαναν νεκροψία, μα τον κύνα που έλεγε και ο Σωκράτης!