Ιεράρχηση και επιβράβευση

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ιεράρχηση δεν ήταν ποτέ στο φόρτε μας. Και αν σκεφτεί κανείς το τοπίο του πολιτισμού, ως πλατφόρμα που θέτει θεμέλια στην κοινωνία και δημιουργεί άξονες πλουτοπαραγωγικούς και παιδευτικούς, τότε σηκώνει τα χέρια ψηλά. Κανένα στοιχείο έκπληξης, δηλαδή. Αλλά η κατάσταση είναι ορισμένη. Δεν είμαστε στο 1981 ούτε στο 2008. Καλπάζουμε προς το 2020, αλλά ξέπνοοι και άσφαιροι. Γι’ αυτό καλό είναι να δούμε τι έχουμε, τι αξίζει να ξεχωρίσουμε, να επενδύσουμε, να επιβραβεύσουμε.

Στον χώρο της κλασικής μουσικής και της όπερας, ένα τοπίο που εκσυγχρονίστηκε και μεταρρυθμίστηκε σε διάστημα πέντε ετών, έχουμε όχι μόνο τις δύο Κρατικές Ορχήστρες, με νέους, πλέον, διευθυντές που επιχειρούν με ελάχιστα χρήματα, αλλά και την Καμεράτα, που στο διάστημα αυτό επέτυχε με ψίχουλα να κερδίσει διεθνή εκτίμηση. Διόλου αυτονόητα όλα αυτά.

Και τι να πει κανείς για τη Λυρική Σκηνή, στο κατώφλι πλέον της νέας της έδρας, που την καθιστά διεθνή συνομιλήτρια αξιώσεων (τουλάχιστον σε επίπεδο ευκαιριών και υποδομών); Η Λυρική Σκηνή, με συναίσθηση του χαρακτηρισμού «Εθνική», υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη, μηδένισε το χρέος των 17 εκατομμυρίων που είχε την περίοδο 2010-11 και μείωσε το προσωπικό από 720 σε 350 άτομα. Ας μη ζητάει, λοιπόν, η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και «άλλες μειώσεις», αλλά να ξεχωρίσει τα 3-4 σχήματα και οργανισμούς που εκπαιδεύουν την κοινωνία και εκπροσωπούν την Ελλάδα σε ένα πολύ σκληρό στίβο και ας πει επιτέλους και ένα μπράβο. Βραβεία ήθους έχει σκεφτεί κανείς για όλους εκείνους που σε δημόσιες θέσεις, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, επιτελούν έργο; Ας αξιολογηθούν. Και όταν λέμε δύσκολες συνθήκες δεν αναφερόμαστε μόνο στα στενά οικονομικά δεδομένα, αλλά, κυρίως, στις παγιωμένες, σκληρές, δογματικές νοοτροπίες που από μέσα, σαν βαρίδια, κρατούν σε ομηρία, πολλές φορές, τις νέες ιδέες. Αυτά είναι φυσικά επακόλουθα και επιφαινόμενα μιας μακράς περιόδου νάρκης και κρατισμού στις ορχήστρες και στη Λυρική, όταν την ειδησεογραφία κατηύθυναν τα σωματεία και όχι η διεύθυνση. Αυτά ευτυχώς έχουν παρέλθει, αλλά όχι χωρίς μόχθο, όχι χωρίς απώλειες και, πιθανώς, αδικίες. Αλλά το μέλλον μάς καλεί. Και μαζί με ένα στοιχειώδες όραμα, ας δούμε ξανά τι αξίζει να προστατεύσουμε και να επιβραβεύσουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή