Με εργαλείο τον «ταλμουδισμό» των λόγων και των κειμένων του Αλ. Τσίπρα και κάποιων πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί είναι εκείνοι που διακρίνουν –ή θέλουν να διακρίνουν– μία στροφή της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς περισσότερο ρεαλιστικές θέσεις. Σ’ αυτή την άποψη βοηθούν και οι παραστάσεις που δίνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσωπα του ευρωπαϊκού και του διεθνούς συστήματος, αλλά και σε θεσμικά όργανα του ελληνικού συστήματος, όπως προχθές στο Πεντάγωνο. Με πρόσκληση βέβαια του Δημ. Αβραμόπουλου, μερικές ημέρες πριν φύγει για τις Βρυξέλλες, που θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν ενέργεια απόκλισης από την κυβερνητική πολιτική, η οποία θα αποδώσει στο μέλλον…
Από την άλλη πλευρά, μέσω πάλι του «ταλμουδισμού», της εντατικής και αέναης μελέτης των γραφών και των λόγων, των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η επιμονή σε ένα μείγμα αριστερής και αριστερίστικης λογικής, αλλά και ακτιβισμού με στόχο την αναταραχή είναι επίσης φανερή. Σε σημείο που να αμφισβητείται κατά πόσο είναι πραγματικά διακριτή μία στροφή προς πιο ρεαλιστικές θέσεις. Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι πρόκειται απλά για προσπάθεια επικοινωνιακής προσαρμογής για να διευκολυνθεί η πορεία προς την εξουσία. Τουλάχιστον έως τώρα, οι επίσημες θέσεις του κόμματος δεν έχουν αλλάξει και πάνω σ’ αυτές βασίζονται και οι ενστάσεις της λεγόμενης Αριστερής Πλατφόρμας.
Και δεν είναι μόνον οι θέσεις, είναι και ο ακτιβισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να προσφέρει θαλπωρή σε όσους υπονομεύουν κάθε προσπάθεια επιβολής στοιχειώδους τάξης ή και του νόμου. Το διαπιστώσαμε με τη στάση της Ρένας Δούρου και κάποιων δημάρχων στην απόπειρα της κεντρικής διοίκησης να ανακαλύψει ποιοι και πόσοι διορίστηκαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με πλαστά πιστοποιητικά. Το διαπιστώνουμε πάλι με την κινητοποίηση για να δοθεί άφεση αμαρτιών στους υπαλλήλους του Δήμου Κερατσινίου που διορίστηκαν με ίδιες μεθοδεύσεις (είναι αλήθεια ότι πρόκειται για φουκαράδες, αλλά αυτοί οι φουκαράδες κατέλαβαν τις θέσεις άλλων φουκαράδων που δεν έκαναν απάτη, πέρα από τη λογική ότι κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τα όρια όταν εκδίδονται συγχωροχάρτια από το κράτος).
Η πιο θεαματική όμως εκδήλωση αντισυστημικής, υποτίθεται, συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρόσφατη εισβολή βουλευτών του επικεφαλής ομάδας καταληψιών στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Ακολούθησαν διάλογοι και αντιπαραθέσεις μεταξύ του πρύτανη και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά τις οποίες εντυπωσίασε η ασυναρτησία των επιχειρημάτων που πρόβαλαν κάποιοι από τους συγκεκριμένους βουλευτές, αλλά και άλλα στελέχη, σχετικά με τη σημασία του δημόσιου χαρακτήρα των ΑΕΙ. Προφανώς γι’ αυτούς «δημόσιο» σημαίνει «ξέφραγο αμπέλι», όπως άλλωστε έχουν καταντήσει τα γυμνάσια, τα λύκεια, τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ αυτής της χώρας. Και αυτή η κατάσταση πρέπει να διατηρηθεί κατά τους ίδιους. Εκτός και αν η ένστασή τους περιορίζεται στην πραγματικότητα στον δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα της περιφρούρησης των χώρων…
Με λίγα λόγια, παραμένει ακόμη εντελώς αδιευκρίνιστο αν ο ΣΥΡΙΖΑ όντως κινείται προς ρεαλιστικότερες θέσεις. Και αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις, άλλο τόσο υπάρχουν και αντενδείξεις. Την αλήθεια θα τη μάθουμε αν και όταν έλθει στην εξουσία. Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει…