Πριιν από λίγες ημέρες έκανε την εμφάνισή της στη Θεσσαλονίκη μια ομάδα Γερμανών ειδικών σε θέματα ανακύκλωσης και διαχείρισης απορριμμάτων. Προς στιγμήν, νόμισα ότι ήρθαν προπομποί της Μέρκελ, για να μελετήσουν επιτόπου τρόπους αρπαγής του «εθνικού πλούτου», εν προκειμένω των σκουπιδιών, που βεβαίως ανήκουν στον λαό, και την παράδοσή τους σε καταραμένους Γερμανούς ιδιώτες για να τα εκμεταλλευτούν. Κάπως έτσι, είπα μέσα μου, είχε στείλει και ο Χίτλερ στην Κατοχή ειδικούς επιστήμονες για να σχεδιάσουν την αρπαγή των βυζαντινών θησαυρών από το Αγιον Ορος. Ανήσυχος για το τι μπορεί να απεργάζονται σκοτεινά κέντρα του Βερολίνου εις βάρος του έθνους, έσπευσα στην ημερίδα για την ανακύκλωση και διαχείριση των απορριμμάτων, που διοργάνωσε το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Η αλήθεια είναι πως κάτι είχα ψυλλιαστεί από τις συχνές επισκέψεις του Μπουτάρη σε πόλεις της Γερμανίας, της Ολλανδίας ή στη Βιέννη όπου, όπως δήλωνε, διαπίστωσε ότι «οι άνθρωποι είναι πεντακόσια χρόνια μπροστά» σε αυτό το θέμα. Με είχαν κλονίσει και οι «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» του Μπαλασόπουλου και των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεών» του που καταριούνταν τον Μπουτάρη ως μίσθαρνο όργανο των ξένων που θέλει να πάρει τα σκουπίδια από τον λαό και να τους τα παραδώσει, ενώ σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσουν τη «νεοναζιστική» γερμανική επέλαση στους βρώμικους κάδους, έριξαν και ένα γερό ξύλο στον δυστυχή πρόξενο της Γερμανίας. Θρονιάστηκα σε μια καρέκλα λοιπόν και πάσχιζα να ανιχνεύσω σατανικά σχέδια των Γερμανών «πίσω» από τα λόγια των ομιλητών.
Ralph Hohenshurz-Schmidt, διευθύνων σύμβουλος διαχείρισης αποβλήτων της περιοχής Rendsburg-Ekernford: «Εχουμε σκεφτεί τι θα κάνουμε κάθε μας απόβλητο, καθώς δεν επιτρέπεται να θάβεται τίποτα, ούτε τα χαρτιά ούτε τα γυαλιά, το πλαστικό, τα παλιά ρούχα, τα ογκώδη αντικείμενα, οι ηλεκτρικές συσκευές». «Και τι θα τα κάνετε, κύριε Schmidt;», μου ’ρθε να τον ρωτήσω, αλλά με πρόλαβε: «Αρκετοί συμπολίτες μας δεν χρειάζονται κάποια ηλεκτρικά, όχι επειδή έχουν χαλάσει, αλλά επειδή δεν είναι χρήσιμα στους ίδιους. Ετσι, κάθε τρεις-τέσσερις εβδομάδες, με τις ηλεκτρικές συσκευές που έχουν συγκεντρωθεί, κάνουμε παζάρι και πωλούνται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, ενώ τα έσοδα πηγαίνουν σε κοινωφελείς σκοπούς», για να έρθει αμέσως μετά να με «κουφάνει» ο πρώην δήμαρχος της πόλης Grafenbe που ανακυκλώνει το 73% των σκουπιδιών της Holger Dembek: «Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην ανακατασκευή και στην επιδιόρθωση παλιών επίπλων, παλιών ποδηλάτων ή στην ανταλλαγή προϊόντων. Κάτοικοι ανταλλάσσουν ή χαρίζουν τα αντικείμενα που δεν χρειάζονται. Μόνο όταν δεν γίνεται κάτι από τα παραπάνω, ανακυκλώνεται», είπε.
Φεύγοντας, ο νους μου πήγε στις εκατοντάδες ανεξέλεγκτες χωματερές και τους ΧΥΤΑ της Μαυρορράχης και της Φυλής, όπου τα ρίχνουμε όλα, τα πατάει και τα κάνει «κιμά» μια μπουλντόζα, τα «ζουμιά» περνούν στο υπέδαφος και καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα, απ’ όπου τα πίνουμε. Δεν πειράζει όμως, μας φτάνει που κρατάμε γερά τον εθνικό μας πλούτο…