«Εξω καλικάντζαροι» φώναζε ο μητροπολίτης Καλαμών κύριος Χρυσόστομος στους αγωνιστές της ελεύθερης πρόσβασης στους χώρους του Πανεπιστημίου, των σωμάτων εννοείται και εκ του περισσού ορισμένων ιδεών. «Εξω καλικάντζαροι» φώναξε ξανά ραίνοντας τους φωνασκούντας επαναστάτας με αγίασμα. Ηταν προ ημερών στην επική συνεδρίαση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου ο μητροπολίτης παρέστη ως πρόεδρος της Θεολογικής Σχολής. Ως γνωστόν, η συνεδρίαση διεκόπη, όπως και οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι συνεδριάσεις της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών τα τελευταία χρόνια, και οι πρυτανικές αρχές εκρατήθησαν προσωρινά εθιμικώ δικαίω. Τον μητροπολίτη τον άφησαν να φύγει, μάλλον γιατί παιδιά ακόμη με την αγνή τους φαντασία φοβήθηκαν μην ο μαυροντυμένος γέροντας τους μεταμορφώσει σε καλικαντζάρους. Οι δεισιδαιμονίες και οι βουρκόλακες ως γνωστόν φύονται σε μυαλά που πάσχουν από εμμονές, ακόμη κι αν είναι επαναστατικές. Οφείλω να ομολογήσω την αμαρτία μου. Από όλη την αφήγηση του επεισοδίου που μου την προσέφερε αφιλοκερδώς αυτόπτης μάρτυς με ενθουσίασε η παρέμβαση του μητροπολίτη. Ο οποίος πρώτον δεν εδίστασε να χρησιμοποιήσει τα δικά του όπλα, το αγίασμα, και δεύτερον δεν φοβήθηκε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. «Καλικαντζάρους» απεκάλεσε τους θορυβούντας και ουχί «αναρχοαυτονόμους» ή «αντιεξουσιαστάς» ή «ενεργούμενα του γκρουπουσκούλου ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Οπου έθιμο κατοχυρωμένο στη λαϊκή συνείδηση είναι η παρέμβαση των εκπροσώπων των πολιτικών δυνάμεων στις συνεδριάσεις της συγκλήτου – θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποιοι και πόσοι εκ των εκπροσώπων του ελληνικού λαού στο κοινοβούλιο έχουν ξεκινήσει τη σταδιοδρομία τους με αυτόν τον τρόπο, ουρλιάζοντας στον εκάστοτε πρύτανη. Και όταν λέμε «πολιτικές δυνάμεις» εννοούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και τους εκπροσώπους της ΔΑΠ παλιότερα, και της ΠΑΣΠ και του ΣΥΡΙΖΑ εννοείται ώσπου να το πάρει είδηση και η κ. Φωτίου πως το κόμμα του κ. Τσίπρα στο οποίο συμμετέχει μεγάλωσε και διεκδικεί κυβέρνηση οπότε δεν πάει να τα κάνει μπάχαλο στη σύγκλητο. Eμειναν μόνον τα ρετάλια του πολιτικού συστήματος οι ασυμβίβαστοι παλαιοημερολογίτες του κινήματος για να κρατήσουν ζωντανό το έθιμο. Καμιά τριανταριά; Η μεγαλoσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα ως γνωστόν. Τι να σου κάνουν οι πλειοψηφίες όταν πάνε να σου περιορίσουν το δικαίωμα εισόδου και εξόδου από τον χώρο με σεκιουριτάδες και λοιπούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ω της φρίκης! Θα φυλάσσεται ο χώρος; Πού ακούστηκε εν έτει 2014 να φυλάσσεται ο χώρος και πώς θα φέρνουμε μετανάστες από την Κρήτη όπως πριν από κάτι χρόνια για να γίνουν διαπραγματεύσεις από μηδενικής βάσεως για την εγκατάστασή τους;
Η είδηση δεν είναι ότι η συνεδρίαση της συγκλήτου το Σάββατο πρωί διεξήχθη χωρίς την παρέμβαση πολιτικών δυνάμεων. Η είδηση είναι πως ήταν πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο έπειτα από επτά συναπτά έτη – ναι, ναι, επτά ολόκληρα χρόνια είχαν να συνεδριάσουν οι συγκλητικοί χωρίς διάφορους να τους βρίζουν, να τους προπηλακίζουν ή να τους απειλούν με κρατήσεις καταλήψεις κ.τ.λ. Κοινώς πρόκειται για κεκτημένο δικαίωμα το οποίο πάνε τώρα να τους κλέψουν μαζί με το μέλλον τους. Το δε ωραιότερο, για να καταλάβουμε πόσο βαθιά σεβόμαστε τα έθιμα και το δίκαιό τους, είναι πως οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ της τηλεόρασης αποφαίνονται πως ο κ. Φορτσάκης προσπαθεί να επιβάλλει έναν «νέο τρόπο διοίκησης στο πανεπιστήμιο». Νεωτερίζει ασυστόλως ο πρύτανης επειδή θέλει να συνεδριάζει το πρυτανικό συμβούλιο. Υπέροχη περιγραφή ενός κόσμου που φωνάζει «θαύμα» αν δει κάποιον να περπατάει με τα πόδια και όχι με τα χέρια. Εμείς τα έθιμά μας τα τιμούμε. Δεν θα τα αφήσουμε για να γίνουμε σκέτοι κανονικοί σαν όλους τους άλλους.