«Για πρώτη φορά η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα ξεκινήσει να γίνεται με επαφή των ειδικών με τους γονείς». Τάδε έφη ο αρμόδιος για την Παιδεία υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος παρουσία του δόκτορος Ασκητή, στον οποίο ο ελληνισμός χρωστά ως γνωστόν την αναγέννηση των σεξουαλικών ηθών και επιθυμιών. Βέβαια οι περιστάσεις και ο περιορισμένος χρόνος που είχε στη διάθεσή του ο υπουργός, δεν του επέτρεψαν να αναπτύξει περαιτέρω τη φιλοσοφία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης περιγράφοντας τον τρόπο και τον τόπο των επαφών των γονέων με τους ειδικούς. Δεν διευκρίνισε επίσης αν αυτές οι επαφές θα γίνονται άπαξ, στο είδος του one night stand, ή θα έχουν την απαραίτητη διάρκεια που θα επιτρέπει και την αισθηματική επαφή των εμπλεκομένων. Ελπίζω δε οι υπηρεσίες του υπουργείου να έχουν λάβει τα μέτρα τους ώστε να μην προκαλούνται δυσάρεστες επιπτώσεις, καυγάδες και μικροζήλιες που θα επηρέαζαν την οικογενειακή γαλήνη και κατ’ επέκταση την ικανότητα των μαθητών να συγκεντρώνονται και να διαβάζουν τα μαθήματά τους όταν δεν ασχολούνται με τις επαφές των γονέων τους. Φρονώ επίσης, ότι για την εύρυθμη λειτουργία του νέου εκπαιδευτικού συστήματος θα πρέπει να προσδιοριστεί ο τρόπος προσλήψεως αυτών των ειδικών. Δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε το ΑΣΕΠ για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις. Θα πρέπει να γίνεται ένα είδος casting, αφού βέβαια υπάρξει αυστηρός ορισμός των αντικειμενικών κριτηρίων ώστε να μην υπάρξει δυνατότητα εύνοιας σε περιπτώσεις που δεν έχουν τα προσόντα. Τέλος, θα πρέπει να προσδιορισθεί ο τρόπος με τον οποίο θα ξεκινούν αυτές οι επαφές. Θα υπάρχει ανταλλαγή φωτογραφιών, θα πρόκειται για blind date κατόπιν κληρώσεως; Ολα αυτά υποθέτω πως θα ξεκαθαριστούν εν ευθέτω χρόνω, η δε ολοκλήρωσή τους υποθέτω πως αποτελεί ισχυρό επιχείρημα εναντίον των πρόωρων εκλογών.
Ο κ. υπουργός, πάντως, φρόντισε να τοποθετήσει το ζήτημα των επαφών στο πλαίσιο της ευρύτερης φιλοσοφικής θεώρησης της «εκπαιδευτικής διαδικασίας» – θα μπορούσα να πω απλώς «εκπαίδευση» όμως ήθελα κάπου να βάλω τη λέξη «διαδικασία» η οποία πάντα προσθέτει κύρος. Είπε χαρακτηριστικά: «Αλλο η παιδεία και άλλο η μόρφωση. Με αυτό το κριτήριο προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι “άλλο” θέλει ο μαθητής» – στο σημείο αυτό μπορείτε να τον δείτε να σκουντάει με τον αγκώνα τον παρακείμενο δόκτορα Ασκητή, να του κλείνει το μάτι, κι αυτός να κινεί κυκλικά τον δείκτη της δεξιάς μπροστά στα χείλη του εννοώντας «θα σας εξηγήσω μετά». Επειδή δε ο κ. Λοβέρδος είναι άνθρωπος ευπρεπής και συνταγματολόγος δεν θέλησε να ονομάσει στην κυριολεξία το «άλλο» που θέλει ο μαθητής και το ανέφερε με μια ωραία, γενικού ενδιαφέροντος, μεταφορά: «Γι’ αυτόν τον λόγο στο πλαίσιο του Κοινωνικού Σχολείου αυξήσαμε την άθληση, για την άθληση, την αυτοπεποίθηση και την υγεία». Υποθέτω ότι στη συνέχεια ο δόκτωρ Ασκητής θα εξήγησε τη σημασία της λέξης «άθληση» και θα προσδιόρισε τα αθλήματα που θα μας επιτρέψουν «να δούμε με άλλη σκοπιά το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής».
Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Δεν ξέρω ποιος γράφει τους λόγους του κ. Λοβέρδου, ενδεχομένως να τους συνθέτει αυτοπροσώπως, αναρωτιέμαι όμως αν αυτός που έγραφε το δελτίο Τύπου αναρωτήθηκε, μήπως, λέω μήπως, κάποιος κακεντρεχής διαβάσει τα λεγόμενα όπως οι ίδιες οι λέξεις, σε συνδυασμό με το θέμα, σου επιβάλλουν να τις διαβάσεις. Μάλλον όχι. Ούτως ή άλλως οι λέξεις είναι λέξεις, δεν χρειάζεται να έχουν και σημασία.
ΥΓ.: Χθες, εκ παραδρομής ανέφερα τον Πιερ Μπουρντιέ στη θέση του Αλαίν Μπαντιού. Στη φιλοσοφική βιτρίνα των bons pour l’Orient Γάλλων διανοητών τα ανθρωπάκια μπιμπελό μοιάζουν τόσο πολύ που ενίοτε τους μπερδεύεις.