Δελτίο ειδήσεων στο ραδιόφωνο, Αθήνα, Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014: «Ενταση προκλήθηκε το πρωί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αιτία της έντασης ήταν η απόφαση των πρυτανικών αρχών να κλείσουν τους χώρους του πανεπιστημίου». Η διατύπωση της είδησης δεν χωράει και πολλές παρερμηνείες. Αφού «αιτία» της έντασης, ούτε καν αφορμή, είναι η απόφαση των πρυτανικών αρχών να κλείσουν τους χώρους, αυτό σημαίνει πολύ απλά πως, μια εργάσιμη ημέρα της ακαδημαϊκής χρονιάς, οι πρυτανικές αρχές αποφάσισαν να εμποδίσουν την πρόσβαση των φοιτητών στους χώρους διδασκαλίας.
Τον λόγο για τον οποίον χάθηκε μία ολόκληρη ημέρα διδασκαλίας στη Νομική Σχολή θα τον αποκαλύψει λίγη ώρα αργότερα ο κ. Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: «Νέα απίστευτη συμπεριφορά κυβερνητικής καταστολής. Η κυβέρνηση επιλέγει να λύσει τα θέματα παιδείας με τα ΜΑΤ. Αυτό είναι δείγμα όχι αυταρχισμού, αλλά προβοκατόρικο». Ακούγοντας τον κ. Δρίτσα εξαφανίζονται και τα τελευταία ίχνη αμφιβολίας. Είναι ηλίου φαεινότερον πως χθες το πρωί στο ΕΚΠΑ προέκυψε εκπαιδευτικό ζήτημα ανάμεσα σε φοιτητές της Νομικής και τις πρυτανικές αρχές οι οποίες, προκειμένου να το λύσουν, κάλεσαν την Αστυνομία να παρέμβει. Να υποθέσω ότι κάποιος ταλαίπωρος φοιτητής έδωσε λάθος απάντηση στον κ. Φορτσάκη όταν εκείνος τον ρώτησε σε ποια γλώσσα είναι γραμμένος ο αστικός κώδικας του Ναπολέοντος;
Στον γόνιμο διάλογο για την ανώτατη εκπαίδευση παρεμβαίνει και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ: «Κυβέρνηση και πρυτανικές αρχές ξυπνάνε μνήμες από σκοτεινές εποχές, λίγες μόλις μέρες πριν τον εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που έβαλε τις εποχές αυτές μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Ως γνωστόν τη Μεγάλη Εβδομάδα όλη η Ελλάδα εορτάζει το Πάσχα των Ελλήνων. Ακόμη και οι άθεοι επισκέπτονται την εκκλησία για να ακούσουν τα ωραία εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής και να ακολουθήσουν, για το καλό, την περιφορά του Επιταφίου. Ως γνωστόν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η νεολαία της Ελλάδος εορτάζει την εξέγερση του Πολυτεχνείου με αναπαραστάσεις των επεισοδίων των ημερών εκείνων οι οποίες βάζουν τις ημέρες εκείνες στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μαζί με τα υπόλοιπα άπλυτα. Είναι θέμα παιδείας, που λένε.
Και τώρα ας μεταφράσουμε τα παραπάνω σε απλά ελληνικά. Αιτία της έντασης δεν ήταν η απόφαση των πρυτανικών αρχών. Αιτία της έντασης ήταν το γεγονός ότι μερίδα φοιτητών προσπάθησε να καταλάβει τους χώρους της Νομικής, ενώ η σύγκλητος είχε αποφασίσει πως οι χώροι για λόγους ασφαλείας πρέπει να παραμείνουν κλειστοί. Το όλον ζήτημα δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία. Εχει να κάνει με το εθιμικό δίκαιο το οποίο τιμούν διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι όπως η φιλομαθής ένωση αδέσμευτων επαναστατών ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το λύκειο Ελληνίδων αντιεξουσιαστριών Ρόζα Λούξεμπουργκ. Η πρυτανεία, πληροφορούμενη ότι επρόκειτο να καταλάβουν τον χώρο τον οποίον και θα χρησιμοποιούσαν, υποθέτω, ως εργαστήριο για να παρασκευάζουν τα ματζούνια τους για τις εορταστικές εκδηλώσεις της επομένης εβδομάδος, «προκλητικότατα» τον έκλεισε για να τον προστατεύσει.
Από ό,τι διαπιστώνετε, η όλη αντιμετώπιση του ζητήματος δεν έχει να κάνει με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Δυστυχώς το πρόβλημα είναι βαθύτερο, διότι έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη σημασία όσων λέξεων χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε, κοινώς τον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Φοβούμαι δε πολύ πως αν μια μέρα αντιληφθούμε την ανύπαρκτη σχέση των λέξεων που χρησιμοποιούμε για να συνεννοηθούμε με την πραγματικότητα που ζούμε, θα απογοητευθούμε τόσο που κινδυνεύουμε να τις εγκαταλείψουμε τελείως και να επανέλθουμε σε προγλωσσικούς τύπους συνεννόησης – νοήματα, κραυγές, σήματα καπνού, οι οποίοι μάλλον μας πάνε περισσότερο.