Ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης δεν είναι πολιτικός και είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: «Το ΔΝΤ εμφανίζεται αδιάφορο για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα». Ο υπουργός Οικονομικών είναι έμπειρος τεχνοκράτης. Δεν αιφνιδιάστηκε από τις αδιέξοδες συνομιλίες στο Παρίσι, για να κάνει αυτήν τη δήλωση σε Ελληνες βουλευτές. Απευθυνόταν κυρίως στα δύο κυβερνώντα κόμματα, που βάσισαν την πολιτική τους, τους τελευταίους μήνες, σε ένα είδος κατανόησης και συμπαράστασης, κατά τη φάση των τελευταίων και πιο κρίσιμων διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος πίστεψαν πως οι εταίροι μας και οι δανειστές μας θα συμμερίζονταν την αγωνία τους για τον «κίνδυνο» να έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Οτι θα εκτιμούσαν τις πολιτικές υποχωρήσεις που έκαναν, επιβάλλοντας στον ελληνικό λαό τους μνημονιακούς όρους και ότι, κυρίως, θα συνυπολόγιζαν τις συνέπειες για τη χώρα μας στο ενδεχόμενο να τιναχθεί στον αέρα μια τετραετία «συνεργασίας» και υποταγής μας στα κελεύσματά τους. Ετσι, εταίροι και δανειστές θα έριχναν λίγο νερό στο κρασί τους, ώστε εν όψει του κρίσιμου Μαρτίου, η ελληνική κυβέρνηση να ενισχυθεί πολιτικά. Με την πρόσθετη εντύπωση πως μια τέτοια πολιτική συμβάδιζε και με το δικό τους συμφέρον.
Αμ δε. Και ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Για ποιο «κοινό συμφέρον» μπορούμε να μιλήσουμε όταν στην ουσία είμαστε ένα ασήμαντο πειραματόζωο, για την αντιμετώπιση ανάλογων, ενδεχομένως, καταστάσεων στην Ιταλία, τη Γαλλία κ.α.; Η έγκαιρη θανάτωση ενός ασήμαντου και «μολυσμένου» πειραματόζωου συνήθως αποφασίζεται για μην εξαπλωθεί η επιδημία. Κατά το ίδιο πνεύμα, το ΔΝΤ, ο κ. Σόιμπλε κ.ά. «είναι αδιάφοροι» μόνο για τις προσδοκίες που είχε η ελληνική κυβέρνηση. Αντίθετα, η επιδείνωση της αρνητικότητάς τους, για κάθε άμβλυνση της πολιτικής τους προς τη χώρα μας, οφείλεται σε ένταση του ενδιαφέροντός τους για τις εσωτερικές μας εξελίξεις, εν όψει του Μαρτίου. Και η επίταση του ενδιαφέροντός τους αποσκοπεί στην περιφρούρηση των δικών τους και όχι των δικών μας συμφερόντων. Δεν πρόκειται ούτε για κυνική ούτε για «ανθελληνική» στάση. Πάντοτε έτσι λειτουργούσε η πολιτική και με τον ίδιο τρόπο εφαρμόζονταν οι «ισορροπίες» μεταξύ ανίσων συμμάχων. Ολοι διαβάσαμε τις αντιδράσεις των επενδυτικών funds, από τη συνάντηση και τις εντυπώσεις που αποκόμισαν οι εκπρόσωποί τους, κατά την εμφάνιση των κ. Σταθάκη και Μηλιού στο Λονδίνο, προκείμενου να παρουσιάσουν την πολιτική μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. «Δημοσιονομική χαλάρωση», «κούρεμα» του επίσημου χρέους, «διακοπή ιδιωτικοποιήσεων» και «ακύρωση» πολλών μεταρρυθμίσεων ήταν η εξαγγελία των δύο «οικονομολόγων» του ΣΥΡΙΖΑ. Να προσθέσουμε ότι τα επενδυτικά funds δεν ασκούν πολιτική, δεν αντιδικούν, ούτε προσπαθούν ν’ αλλάξουν μυαλά στους συνομιλητές τους. Απλώς, όταν έλθει η στιγμή να τους ζητηθούν δανεικά, αρνούνται. Ακόμη και αν οι αιτούντες επικαλούνται την κάλυψη άμεσων και στοιχειωδών αναγκών, όπως η καταβολή μισθών και συντάξεων.
Ας προσθέσουμε, τέλος, ότι εταίροι και δανειστές ουδεμία υποχρέωση έχουν να μας προειδοποιήσουν, π.χ. για την έλλειψη σχεδίου Β, στην (βεβαία) περίπτωση που απορριφθούν οι κυβερνητικές «προτάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για το ενδεχόμενο μονομερούς χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Ολα αυτά, μας λένε δανειστές, σύμμαχοι και εταίροι, πρέπει να τα αποφασίσετε μόνοι σας. Οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι πολίτες…