Είτε βρεθούν οι 180 είτε όχι, η στιγμή της αλήθειας για τη χώρα και το πολιτικό της προσωπικό θα έλθει στις 28 Φεβρουαρίου. Αν βρεθούν οι 180 και εκλεγεί νέος Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή, η σημερινή κυβέρνηση θα έχει δύο μήνες μπροστά της για να κλείσει μία συμφωνία με την τρόικα και να γυρίσει σελίδα. Οι σκληροί της τρόικας δεν θα έχουν καμία δικαιολογία τότε, δεν θα μπορούν να μετακινούν τον πήχυ κατά το δοκούν επικαλούμενοι την πολιτική αβεβαιότητα. Ούτε όμως και η κυβέρνηση θα έχει καμία δικαιολογία του τύπου «μην μας πιέζετε γιατί θα έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Αν πάλι δεν βρεθούν οι 180 θα πάμε σε εκλογές και θα αναδειχθεί μία νέα κυβέρνηση, η οποία θα έχει ένα μήνα για να διαπραγματευθεί με τους εταίρους και δανειστές. Δεν είναι πολύς χρόνος. Είναι όμως αρκετός για να δοκιμάσει η νέα κυβέρνηση όποια μεθόδευση επιλέξει, από τον εκβιασμό έως τον συμβιβασμό. Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν ξέρει τα δεδομένα. Οι βόρειοι εταίροι, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ –που παίζει πάντοτε τον κρισιμότερο ρόλο– έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους. Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι «δεν είδε» ή «δεν άκουσε».
Τα λεφτά θα τελειώνουν περίπου την ίδια περίοδο που θα εκπνέει και η δίμηνη παράταση του ισχύοντος Μνημονίου. Ορισμένοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, γιατί η χώρα έχει πλεόνασμα ή γιατί μπορεί να καταφύγει στην έκδοση εντόκων γραμματίων. Υποτιμούν τον ρόλο της ΕΚΤ, η οποία κρατά τα κλειδιά της ρευστότητος του τραπεζικού συστήματος και ελέγχει ακόμη και τη δυνατότητα έκδοσης εντόκων γραμματίων.
Οσο για τις αγορές είναι και θα παραμείνουν θεόκλειστες για την Ελλάδα, για επιχειρήσεις και την Ελληνική Δημοκρατία, έως ότου είναι σαφές ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία και πού έχει καταλήξει σε σχέση με τους εταίρους της.
Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να επιτευχθεί υπό τις παρούσες συνθήκες. Ναι έγιναν λάθη, υπήρξαν καθυστερήσεις, χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Η χώρα κρατήθηκε όμως όρθια και τώρα όλα γίνονται συντεταγμένα. Ακόμη και αν πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση έφτασε στα όρια του ιστορικού της ρόλου δεν άφησε τη χώρα στην τύχη, εκτεθειμένη στο ρίσκο μιας ασύντακτης χρεοκοπίας και του χάους. Εκανε, δηλαδή, έστω και αυτή την ώρα, κάτι πιο υπεύθυνο σε σχέση με όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Εχουμε ένα δίχτυ ασφαλείας κάτω από τα πόδια μας για να κάνουμε όποια ακροβασία… θελήσουμε τους επόμενους δυόμισι μήνες. Οι τράπεζες θα είναι εξασφαλισμένες γι’ αυτό το διάστημα. Τα δεδομένα γνωστά. Το τι θα επιλέξουμε εμείς για τον τόπο είναι από εδώ και πέρα δική μας υπόθεση. Είναι η ώρα που τελειώνουν τα ψέματα και οι ψευδαισθήσεις και πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας.