Εντυπωσιακές οι μολοτοφορίπτριες λευκές σκιές πάνω σε ταράτσες των Εξαρχείων που κατέγραψαν οι θερμικές κάμερες του ελικοπτέρου της Αστυνομίας, απέσπασαν μεγάλο μερίδιο του ενδιαφέροντος. Και εκτός από την ανησυχία των Αρχών, πυροδότησαν και τη φαντασία των διαδικτυακών σχολιαστών-σαρκαστών, που έσπευσαν να εντάξουν στην ελληνική εκδοχή της αντιεξουσίας τον Σπάιντερμαν, τον Μπάτμαν, τον Σούπερμαν και άλλους αιθερόβιους υπερανθρώπους. Μολαταύτα, ενδιαφέροντα στιγμιότυπα απαθανατίστηκαν με φωτογραφική μηχανή ή κάμερα και στα χαμηλά, σε δρόμους και πεζοδρόμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δικαιούνται και αυτά λίγη προσοχή, παρά τη μακρά απογοητευτική προϊστορία όλων των θλιβερού τέλους υποθέσεων με την επιγραφή ΕΔΕ – το γνωστό αρκτικόλεξο της Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης. Ή του Ε, Δε Βαριέσαι.
Ως ένα βαθμό, πάντως, το μικρό ενδιαφέρον για τα επίγεια στιγμιότυπα δικαιολογείται. Εχουμε ξαναδεί πολεμοχαρείς άντρες των ΜΑΤ να γρονθοκοπούν χειροπεδεμένους διαδηλωτές, που, καίτοι σιδηροδέσμιοι, δεν παύουν να είναι λίαν μοχθηροί και επικίνδυνοι. Εχουμε ξαναδεί πάνοπλους αστυνομικούς να κλοτσάνε εφηβάκια, αγόρια ή κορίτσια, με τεχνική επιδεξιότητα δυσεύρετη πια στα γήπεδά μας και με το πάθος που έχει λείψει εσχάτως στην εθνική μας ποδοσφαιρική ομάδα. Εχουμε ξαναδεί αστυνομικούς να σέρνουν συλληφθέντες πάνω στην άσφαλτο, προφανώς εις μνήμην του θριάμβου κάτω από τα τείχη της έντρομης Τροίας, με δράστη –όχι ήρωα εκεί– τον Αχιλλέα. Και έχουμε ξανακούσει δικαιολογίες του τύπου «μα με προκάλεσαν, κύριε διοικητά…».
Ως θεατές στο ίδιο θέαμα λοιπόν και ως ακροατές στο ίδιο ακρόαμα, δεν παραδώσαμε σημασία στις βιντεοκαταγραφές αυτού του περιεχομένου, σίγουροι άλλωστε ότι θα διαταχθούν άμεσες και τίμιες ΕΔΕ. Ετσι περίσσεψε πολιτικοψυχικός χρόνος για να ασχοληθούμε με στιγμιότυπα μάλλον πρωτότυπα. Λεγόταν βέβαια από χρόνια ότι κάποιοι αστυνομικοί κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις με την εντολή να προσθέτουν στο σακίδιο όποιων συλλαμβάνουν είτε μολότοφ είτε κάνα σφυρί ή στιλέτο. Καταγραφή όμως αυτής της σπουδαίας πατριωτικής πράξης δεν θυμάμαι να υπήρχε. Και ιδού. Υπάρχει πια. Θεσσαλονικιώτικη. Δύο ένστολοι, αρμονικά συνεργαζόμενοι, τοποθετούν ισάριθμες μολότοφ σε κάποιο σακίδιο, που μάλλον δεν έπεσε από τον ώμο του κ. Θεοδωράκη. Δεν είναι λοιπόν αστικός μύθος αυτή η ύπουλη τακτική, αλλά ούτε και η ύπαρξη και δράση ασφαλιτών με στυλάκι διαδηλωτή ή μασκαρεμένων σε κουκουλοφόρους. Τους είδαμε πια. Βιντεοσκοπήθηκαν. Λίγο αν ψάξουν οι αρμόδιοι στο Ιντερνετ, θα τους δουν και αυτοί. Αν θέλουν.
Ενα μόνο δεν είδαμε, ή μάλλον έχουμε πάψει να το βλέπουμε πολύ καιρό τώρα: αριθμούς πάνω στο κράνος των ΜΑΤ, όπως ορίζουν οι νόμοι και οι γραφές. Λείπουν, ώστε τα παλικάρια να μπορούν να δρουν αυτοσχεδιάζοντας. Διότι ανάριθμος σημαίνει ανώνυμος. Δηλαδή ανεύθυνος.