Ο πραγματικά σπουδαίος στόχος για τη χώρα είναι η πλήρης και ανεπιφύλακτη επιστροφή στις αγορές χρήματος. Η αποβολή από τις αγορές είναι που μας υποχρέωσε στην υπό προϋποθέσεις αίτηση βοηθείας από την Ενωση και το Ταμείο. Βοήθεια πολύτιμη, με την οποία πετύχαμε δύο σπουδαίους στόχους. Πληρώθηκαν τα ελλείμματα του κράτους επί μία τριετία (2010-2012), μέχρις ότου διασφαλίστηκε ισορροπία πρωτογενών εσόδων και δαπανών.
Ο δεύτερος στόχος της ιστορικά ανεπανάληπτης χρηματοοικονομικής βοήθειας ήταν να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη πτώχευση του ελληνικού κράτους. Οι Ευρωπαίοι πλήρωσαν αυτοί τα χρήματα που χρωστούσαμε κι εμείς υποσχεθήκαμε να τους τα επιστρέψουμε εν καιρώ. Η Ευρώπη κάλυψε επί τέσσερα έτη το χρηματοδοτικό έλλειμμα του κράτους, παίρνοντας τη θέση των αγορών ή του υποχρεωτικού εσωτερικού δανεισμού. Επιπλέον, με τις «πλάτες» της Ευρωζώνης διαγράψαμε οριστικά χρέος μεγαλύτερο από το ιστορικά τεράστιο ποσό των 100 δισ., όπως δεν πέτυχε κανένα άλλο κράτος, απέναντι στις πάντοτε «άγριες» αγορές.
Η εγγύηση της Ευρώπης και οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι φιλότιμοι Ελληνες πέτυχαν τα ακόλουθα:
• Ανακτήθηκε ο έλεγχος των δημοσιονομικών, γεγονός που διασφαλίζει ότι δεν θα αυξηθούν κι άλλο οι βαρύτατοι φόροι.
• Ετέθη υπό έλεγχο το διεθνές εμπορικό έλλειμμα, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον εξωτερική πίεση για περαιτέρω περιορισμό των πραγματικών αμοιβών της εργασίας στους διεθνώς ανταγωνιστικούς κλάδους της οικονομίας.
• Διατηρήσαμε νόμισμα ισχυρό, το ευρώ, αποδεικνύοντας πόσο λανθασμένες ήταν οι περί Grexit εκτιμήσεις, υπερασπιζόμενοι έτσι τη θέση μας μεταξύ των πλουσίων κρατών.
• Προστατεύθηκε η μελλοντική αξία των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων όσων εργάζονται, έχοντας αποτρέψει την καταστροφή του ασφαλιστικού συστήματος που υποχρεωτικώς συνοδεύει πάντοτε τη δημοσιονομική και τραπεζική πτώχευση.
• Οι καταθέσεις των αποταμιευτών παρέμειναν άθικτες, ανοικοδομήθηκαν τα θεμέλια εμπιστοσύνης του τραπεζικού συστήματος και ανακόπηκε η κατάρρευση της τρέχουσας αξίας των περιουσιακών στοιχείων.
Ο επικείμενος, ταχύτατα μεγενθυνόμενος, κίνδυνος, που αναδεικνύεται με τον εξαναγκασμό σε πρόωρες εκλογές, είναι να ανακοπεί, για άγνωστο αυτή τη στιγμή χρονικό διάστημα, η ανάκτηση της θέσης μας στο σύστημα των διεθνών αγορών.
Αν στις αμέσως προσεχείς εβδομάδες η Ελλάδα δεν σιγουρέψει την επιστροφή της στις αγορές κεφαλαίου, το μεγαλύτερο μέρος τής κατά τα λοιπά εξασφαλισμένης ανόδου του Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) δεν θα πραγματοποιηθεί.
Εχει αποδειχτεί ότι χώρες που δεν συμμετέχουν στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου δημιουργούν λιγότερο νέο πλούτο συγκριτικά με όσες κερδίζουν την εμπιστοσύνη των χρηματοοικονομικών μηχανισμών.
Οικονομίες που παράγουν λίγα και φθηνά διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα αδυνατούν να αγοράσουν τα ενδιάμεσα αγαθά που απαιτεί η αξιοποίηση των δικών τους πόρων.
Κοινωνίες στις οποίες δουλεύουν λίγοι προσπαθώντας να συντηρήσουν τους πολλούς υποχρεώνονται σε διαρκή λιτότητα.
Επιχειρήσεις που δεν έχουν πρόσβαση σε φθηνό χρήμα επενδύουν λιγότερο, με άμεσο αποτέλεσμα την αυξημένη ανεργία.
Καταναλωτές που φοβούνται για την επαύριο, προτιμούν να αποταμιεύουν, συρρικνώνοντας τη ζήτηση που χρειάζεται μια ζωντανή οικονομία.
Επενδυτές που σπεύδουν να καλυφθούν έναντι οξύτατων πολιτικών επιπλοκών στερούν από τη χώρα τη δυνατότητα να εισάγει κεφαλαιακό εξοπλισμό και τεχνολογία.
Στην απευκταία περίπτωση που δεν θα βρεθούν οι 180, το καθήκον της αντιπολίτευσης και προσωπικώς του Αλέξη Τσίπρα είναι να τοποθετηθεί με απόλυτη σαφήνεια σε όλα τα ανωτέρω ζητήματα. Γνωρίζοντας πάντως ότι υπάρχουν δύο προϋποθέσεις για να γίνουν πιστευτές οι όποιες διαβεβαιώσεις είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει.
Κύρια προϋπόθεση για όσα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να ξεκαθαρίσει αν η άμεση επιστροφή στις αγορές χρήματος αποτελεί απαρέγκλιτη προτεραιότητα της οικονομικής του πολιτικής, εφόσον κληθεί να κυβερνήσει.
Δεύτερη προϋπόθεση, αλλά απολύτως συνδεδεμένη με την προηγούμενη, είναι η δημόσια δέσμευση της Ομάδας Τσίπρα ότι θα σεβαστεί το ισχύον ευρωζωνικό θεσμικό πλαίσιο δημοσιονομικής και τραπεζικής συνεργασίας, που προβλέπει αυστηρούς τεχνοκρατικούς ελέγχους και μέτρα προσαρμογής όποτε κριθεί απαραίτητο.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι οι μεταρρυθμίσεις απαιτούν χρόνο. Oτι λιτότητα και φόροι πρέπει να ανατραπούν. Oτι το κράτος πρέπει να διαθέσει πρόσθετους πόρους για τον μετριασμό των ακραίων επιπτώσεων της κρίσης.
Δεν υπάρχει όμως καμία περίπτωση να επιτύχουμε κάτι εφόσον επιλέξουμε την αναστροφή μεταρρυθμίσεων που εισήχθησαν αυτά τα χρόνια. Οι εταίροι θα αδιαφορήσουν για τις απειλές. Οσο για τις αγορές, απλώς θα αρνηθούν να χορέψουν στα «νταούλια» του κ. Τσίπρα.