Παρακολουθώ με κάποια απορία την πρώιμη συζήτηση για τα όσα θα μπορούσαν να συμβούν αν οι βουλευτές φανούν απερίσκεπτοι. Κυρίως όμως με προβληματίζει η απρονοησία των πολιτικών στις δύο πλευρές του ημικυκλίου. Είναι βεβαίως προφανές ότι η συμπολίτευση έχει μαζί της το γεγονός ότι, με διάφορους τρόπους, τα κατάφερε να μη «σκάσει» το κράτος εις χείρας Σαμαρά. Οι προϋπολογισμοί 2012, 2013 και 2014 εκτελέστηκαν με επάρκεια. Με αποτέλεσμα το δημόσιο ταμείο να διαθέτει τα ποσά που είχαν προγραμματιστεί για τις κρατικές δαπάνες.
Αυτό δεν αλλάζει όμως το αντικειμενικό γεγονός ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος πήγαν πολλούς μήνες πίσω το πρόγραμμα. Η συγκυβέρνηση κόλλησε στις διαπραγματεύσεις και συγκρούστηκε με την τρόικα, όταν καθήκον της ήταν να κλείσει το Μνημόνιο. Με αποτέλεσμα η χώρα να εισέλθει σε κατάσταση ασάφειας και ανισορροπίας.
Με τούτα δεδομένα, η στάση των στελεχών της Ομάδας Τσίπρα, με προεξέχοντα τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα. Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται στο οικονομικό επιτελείο της Κουμουνδούρου ότι, στον πολύ βραχύ ορίζοντα, λεφτά δεν υπάρχουν;
Λένε, για παράδειγμα, ότι αυτοί δεν θα πληρώσουν τους τόκους που τρέχουν στα εξωτερικά (και εσωτερικά) δάνεια. Πρόκειται για τα 5 δισ. 900 εκατομμύρια, που αναμένεται να κοστίσει στο δημόσιο ταμείο η εξυπηρέτηση των 322 δισ. του συνολικού χρέους (ποσό που αντιστοιχεί σε πραγματικό επιτόκιο ίσο με μόλις 1,83%) και έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό.
Πλην όμως, τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν πουθενά, γιατί το κράτος δεν τα έχει εισπράξει. Αν τα κρατικά έσοδα δεν πάνε τόσο καλά όσο έχουν προγραμματιστεί, τότε δεν υπάρχει τίποτε για να μοιραστεί, όπως υπόσχονται οι παράγοντες της αντιπολίτευσης.
Επιπλέον, εάν μια νέα κυβέρνηση αρχίσει να ξοδεύει από όσα θα έχει βρει στο δημόσιο ταμείο, οι δαπάνες θα είναι μεγαλύτερες από εκείνες που υπολόγισε ο προϋπολογισμός, που σημαίνει ότι γρήγορα θα δημιουργηθεί έλλειμμα.
Πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι το κρατικό χρήμα θα τελειώσει πολύ γρηγορότερα από όσο νομίζουν οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε προεκλογική περίοδος οδηγεί σε αναστάτωση των δημόσιων οικονομικών. Τούτη θα είναι χειρότερη, κυρίως λόγω των υποσχέσεων που δίνουν τα στελέχη της αντιπολίτευσης. Είναι αναμενόμενο ότι κανείς φορολογούμενος δεν θα βιαστεί να πληρώσει. Παράδειγμα τον Μάρτιο: τα έσοδα του κράτους είναι 2 δισ. 691 εκατομμύρια ενώ οι άμεσες υποχρεώσεις (μισθοί, συντάξεις και τρέχοντα) απαιτούν 3 δισ. 625 εκατομμύρια. Πολύ φοβάμαι ότι μια κυβέρνηση σε σύγκρουση με τις αγορές, που θα προσπαθεί να ικανοποιήσει τις λαϊκίστικες προεκλογικές υποσχέσεις της, ούτε το έλλειμμα των 934 εκατομμυρίων δεν θα είναι σε θέση να καλύψει.