Η Ελλάδα θα έχει ένα κρίσιμο ραντεβού με την Ιστορία σε περίπου τρεις μήνες από σήμερα, είτε βρεθούν οι 180 και αποφευχθούν οι εκλογές είτε όχι. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ασχέτως εάν η προσοχή όλων έχει εστιασθεί στην εκλογή νέου Προέδρου. Η πολιτική αβεβαιότητα κοστίζει, και μάλιστα ακριβά. Δεν μιλάω για τις ευκαιρίες σταθεροποίησης της ανάπτυξης, τις συμφωνίες και τις πιθανές επενδύσεις που χάθηκαν. Οι αγορές μας αποχαιρέτισαν για τώρα και ίσως για πολύ. Μας λένε «ξεμπλέξτε εσείς με τα δικά σας και θα δούμε αν και πότε θα επιστρέψουμε». Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αγαπούν την Ελλάδα και νοιάζονται γι’αυτήν, οι οποίοι αναρωτιούνται με αγωνία: «Τι ακριβώς κάνετε; Μόλις πήγατε να ηρεμήσετε και να πάρετε τα πάνω σας μπλέξατε πάλι στα παλαιοβυζαντινά σας πολιτικά παιχνίδια;». Ετσι έγινε όμως.
Ο «λογαριασμός» από τους δανειστές θα έλθει κάποια στιγμή, οποιαδήποτε κυβέρνηση και εάν βρίσκεται στην εξουσία. Η κατάσταση στη χώρα ενδέχεται να είναι χειρότερη από ό,τι στις αρχές Δεκεμβρίου. Οι πολίτες είναι πιθανό να σταματήσουν να πληρώνουν τους φόρους τους ή και τα δάνειά τους, λόγω ανησυχίας για το μέλλον. Οι υπουργοί και το κράτος έχουν κατεβάσει από καιρό τα μολύβια και αφήνουν για αργότερα τις μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες έχουμε ήδη δεσμευθεί. Η «τρύπα» θα είναι μεγάλη. Οι δανειστές δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δώσουν ιδιαίτερο τράτο σε οιονδήποτε Ελληνα πολιτικό.
Βρισκόμαστε σε μια οριακή συγκυρία. Η εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή θα μπορούσε να δώσει λίγο χρόνο και μερικές ανάσες στο κυβερνών σχήμα ώστε να ανασυνταχθεί και να ξαναβρεί τον βηματισμό του. Αν ο κ. Σαμαράς επιβιώσει από το επεισόδιο της προεδρικής εκλογής θα πρέπει να υπερβεί τις αδυναμίες του –δεν θα έχει άλλωστε καμία δικαιολογία απέναντι στην Ιστορία και τους πολίτες– για να οδηγήσει τη χώρα παραπέρα, έστω και αν αυτή είναι οριακά κυβερνήσιμη… Η εκλογή Προέδρου έως τις 29 Δεκεμβρίου θα δώσει στην Ελλάδα μια ευκαιρία που τη χρειάζεται. Είναι πλέον σαφές ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, πέρα από την ορμή και τη βιασύνη για την εξουσία, δεν έχει σχέδιο, ειδικά για το τι θα συμβεί αν ο «τσαμπουκάς» προς την Ευρώπη δεν περάσει. Αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί με τον πιο καθαρό τρόπο πριν οι βουλευτές σήμερα και ίσως οι πολίτες αργότερα πάρουν τις αποφάσεις τους. Αν εκλεγεί Πρόεδρος θα έχουμε όλοι την υποχρέωση να απαιτήσουμε μια σοβαρή κυβέρνηση που θα ξαναπιάσει δουλειά, θα αφήσει τα ρουσφέτια και θα προχωρήσει μερικές μεταρρυθμίσεις. Αν όχι, είναι πολύ πιθανό να παρακολουθήσουμε έναν άπειρο θίασο να παίζει ένα έργο που δεν έχει ανέβει ποτέ, πουθενά διεθνώς, δίχως πρόβα και χωρίς έτοιμο σενάριο.