Ολοι θα θέλαμε να έχουμε μία κρυστάλλινη σφαίρα, ώστε να μπορούμε να προβλέψουμε τι ακριβώς θα συμβεί στη χώρα σε μερικούς μήνες. Αλλοι προβλέπουν τη δικαίωση της Αριστεράς έπειτα από 70 χρόνια, άλλοι μια σύντομη αριστερή παρένθεση και μερικοί διαβλέπουν την πλήρη ανατροπή στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μπορούσαν δημοσκόποι και αναλυτές να προβλέψουν με σχετική ακρίβεια το εκλογικό αποτέλεσμα. Από το 2012 και μετά η πρόβλεψη είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Αν έπρεπε να κάνω μια πρόβλεψη πάντως, αυτή θα ήταν πως κάποια στιγμή μέσα στο 2015 η χώρα θα κυβερνάται από ένα ευρύ σχήμα εθνικής σωτηρίας. Δεν ξέρω πώς θα καταλήξουμε εκεί και ελάχιστα ενδιαφέρει ποιοι θα συμμετέχουν και ποιος θα ηγείται ενός τέτοιου εγχειρήματος. Το βέβαιον είναι πως όσα σενάρια και να «τρέξει» κάποιος για το εκλογικό αποτέλεσμα, η χώρα θα μπει κάποια στιγμή περί τον Μάρτιο σε πολύ δύσκολες, αν όχι έκτακτες, συνθήκες. Ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει στους οπαδούς-χούλιγκανς των κομμάτων, οι οποίοι βλέπουν παντού σενάρια συνωμοσίας προκειμένου να στερηθούν την εξουσία οι αρχηγοί τους. Η διακυβέρνηση της Ελλάδας είναι όμως απίστευτα περίπλοκη και επικίνδυνη. Η κρίση τρώει συνεχώς κόμματα και ηγέτες. Τα διλήμματα που θα τεθούν στη χώρα θα είναι σκληρά και θα απαιτούν άμεσες όσο και γενναίες απαντήσεις. Δεν είναι ανάγκη να αποφασισθεί με δημοψήφισμα να εγκαταλείψουμε το ευρώ… Είναι εύκολο να φτάσουμε στο παρά πέντε μιας τέτοιας εξέλιξης μέσω μιας τραπεζικής κρίσης ή λόγω κάποιων κακών χειρισμών.
Η Ελλάδα δεν αντέχει πολλές περιπέτειες. Οι πολίτες είναι εξαντλημένοι και απελπισμένοι. Οι θεσμοί και οι άνθρωποι που τους υπηρετούν έχουν ξεπεράσει τις αντοχές τους. Θα χρειασθεί μια νέα μεγάλη συμφωνία με τους εταίρους μας, που μόνο μια κυβέρνηση ευρύτατης αποδοχής και στήριξης θα μπορέσει να διαπραγματευθεί. Δεν θα μπορεί όμως να είναι μια απολίτικη κυβέρνηση διακοσμητικού τύπου. Θα χρειασθεί να πάρει γρήγορα αποφάσεις και να τις επιβάλει. Σήμερα κάτι τέτοιο μοιάζει αδιανόητο. Η πόλωση κυριαρχεί και οι οπαδοί έχουν πάρει τα λάβαρα. Ο λαός, που μπορεί εν τέλει να έχει μια σοφία και ένα ισχυρότατο ένστικτο επιβίωσης, ενδέχεται να καταστήσει αναπόφευκτο αυτό που σήμερα φαντάζει εξωπραγματικό: να επιβάλει την εθνική συνεννόηση, να διασφαλίσει ότι κανείς δεν θα μπορέσει να πειραματισθεί χωρίς δικλίδες ασφαλείας με τις τύχες της χώρας και να σώσει την παρτίδα στο παρά πέντε…