Ας αφήσουμε τις πρόσφατες (ταχύρρυθμες) μεταμορφώσεις των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) που προηγήθηκαν καθώς πλησιάζουμε στην ώρα της κρίσεως, για να συγκεντρωθούμε στην τελευταία, τη χθεσινή. Ακούσαμε τον «σοβαρό» Γιάννη Δραγασάκη -καθώς και άλλα μικρότερης εμβελείας στελέχη- να λέει ότι, ως κυβέρνηση (αν γίνουν), θα ζητήσουν την παράταση που μας προσφέρουν ούτως ή άλλως οι εταίροι, αλλά θα τη ζητήσουν με τον σκοπό να φτιάξουν το δικό τους «αναπτυξιακό» πρόγραμμα. Αυτό θα θέσουν στην κρίση των εταίρων και μάλιστα με τη λογική του «take it or leave it», όπως αφήνουν να εννοηθεί. Αυτό υποστηρίζουν θα αντικαταστήσει το επαίσχυντο και ανθρωποκτόνο Μνημόνιο, διά του οποίου συντελείται η γενοκτονία του Υπαρκτού Ελληνισμού.
Αυτό που παραλείπεται από τη φόρμουλα Δραγασάκη είναι ότι η παράταση δεν είναι μια άσκοπη διαδικασία από πλευράς εκείνων που την προσφέρουν. Είναι συνδεδεμένη με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης που έμεινε ανοικτή. Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) αποδέχεται μεν το πεδίο του παιχνιδιού, παριστάνει όμως ότι δεν καταλαβαίνει τους κανόνες. Είναι λυπηρό αυτό, αλλά δεν είναι καθόλου καινούργιο· διότι αυτό ακριβώς το ανόητο κρυφτούλι με την πραγματικότητα (δήθεν ότι δεν καταλαβαίνουμε, μήπως και τους κοροϊδέψουμε) δεν έπαιζαν για πολύ καιρό οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούσαν ώς τώρα; Είναι αποκαρδιωτικό να επιστρέφουμε στα ίδια παιδαριώδη τερτίπια. Μας έχουν βαρεθεί ή, αν δεν έχουν ακόμη, σύντομα θα φθάσουν στα όριά τους. Και τότε;
Τότε, σκέπτομαι την πρόβλεψη ενός Ελβετού τραπεζίτη, που άκουσα προσφάτως από έναν σοφό άνθρωπο: κάποια στιγμή, οι Γερμανοί θα φύγουν από αυτό το ηλίθιο πρότζεκτ του ευρώ και θα φτιάξουν κάτι δικό τους με τη συμμετοχή των ομοφρονούντων φίλων τους. Και καλά θα κάνουν, από την πλευρά τους.
Στοχαστικές προσαρμογές
Ορισμένες φίλες (περιέργως δε και ορισμένοι φίλοι…) ενοχλήθηκαν, όχι επειδή έγραψα ποιους θα ψηφίσω στη Β΄ Αθηνών, αλλά επειδή δεν περιλαμβανόταν σε αυτούς μια γυναίκα. Επρεπε; Με απόλυτη ειλικρίνεια (που ξέρω ότι δεν με συμφέρει καθόλου εν προκειμένω) ομολογώ ότι δεν πιστεύω ότι έπρεπε. Ποσοστώσεις υπέρ γυναικών, αναπήρων, μαύρων και γενικώς υπέρ όποιας ομάδας θεωρεί ότι υστερεί και χρειάζεται στήριξη δεν έχουν θέση όταν το ζητούμενο είναι να βρούμε τους καλύτερους. Αν ο καλύτερος, κατά τη δική μου κρίση, συμβαίνει να είναι γυναίκα από αλλαγή φύλου, μαύρη και κουτσή, με γεια της και χαρά της – ουδέν πρόβλημα από πλευράς μου. Οι Βρετανοί τη Θάτσερ την ψήφισαν για κάτι πολύ περισσότερο από το φύλο της. Το ίδιο είμαι βέβαιος ότι ισχύει σε κάθε ανάλογη περίπτωση εκεί όπου η δημοκρατία έχει ρίζες και λειτουργεί σωστά.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν επιλέγουμε απευθείας πρωθυπουργό ψηφίζοντας στη Β΄ Αθηνών ή σε οποιαδήποτε άλλη εκλογική περιφέρεια. Οπότε οι αρχές μπορούν να ακολουθούν τις «στοχαστικές προσαρμογές», που λέει ο ποιητής, σε ζητήματα γούστου. Από αυτή τη σκοπιά, η Αννα Ασημακοπούλου σαφώς υπερτερεί των γνωστών γυναικείων προσωπικοτήτων της Ν.Δ. που εκτίθενται στην Β΄ Αθηνών. Για τις άγνωστες, δεν ξέρω και μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να μάθω…
Εκλεκτικές συγγένειες
Οπως διάβασα χθες στην τελευταία σελίδα της «Κ» (ρεπορτάζ της Μ. Μαργωμένου) η κ. Χρύσα Αθανασοπούλου, γλωσσομαθής, προσωπική φίλη του Κοέλιο και, βεβαίως, υποψηφία στην Κόρινθο με το «Ποτάμι», δηλώνει «πολεμίστρια του φωτός». Δικαίωμά της είναι, απολύτως σεβαστό, της κυρίας Χρύσας, όπως θα τη λέω εφεξής, διότι αμέσως τη συμπάθησα πολύ. Αλλωστε, τι να λέει, «Ναπολέων»; Πέραν του ότι είναι σύνηθες και έχει καταντήσει τετριμμένο, δεν ταιριάζει σε γυναίκα…
Ομως, να θυμίσω ότι η άλλη εξέχουσα περίπτωση κυρίας που αυτοπροσδιορίσθηκε στην απολογία της με κάτι παρεμφερές («μαχητής του φωτός», ήταν η ακριβής διατύπωση, σε ιδιόρρυθμη σύνταξη) ήταν η σύζυγος του μεγάλου σοσιαλιστή ηγέτη και παρ’ ολίγον πρωθυπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου, η οποία τώρα, αν δεν κάνω λάθος, βρίσκεται στο τρελάδικο. Παρά ταύτα, οι ποταμίτες της Κορίνθου ψηφίζετε δαγκωτό κυρία Χρύσα!
Ελληνική, ελληνικότατη!
Ο πρόεδρος Αποστόλης Γκλέτσος της «Τελείας», μιλώντας στη διακαναλική του, συνέπτυξε το πολιτικό στίγμα, ούτως ειπείν, της «Τελείας» του -ενδεχομένως και της παύλας του- «με την ελληνική λέξη "μπέσα"», όπως είπε. Η οποία, όμως, δεν είναι τόσο ελληνική. Είναι μάλλον αλβανική, αλλά τη θεωρούμε ελληνική επειδή η λεγόμενη Αρβανιτιά (οι αλβανικής προελεύσεως κάτοικοι του ελλαδικού χώρου) πολέμησαν για την ελευθερία στην Επανάσταση. Το ίδιο λάθος είχε διαπράξει κάποτε (στις δόξες του…) ο πρόεδρος Καρατζαφέρης των offshore. Συνεπώς, ο πρόεδρος Γκλέτσος κατέρχεται στις εκλογές αμελέτητος. Ούτε τον Καρατζαφέρη του δεν έχει διαβάσει…
Λατρεμένο Βυζάντιο
Εύγε στην Ακαδημία Αθηνών! Διότι επαγρυπνεί και ξέρει πότε και πώς να επεμβαίνει, για να προσδιορίσει ακριβώς τα όρια του εθνικής ταυτότητας και, έτσι, να προφυλάξει την καθαρότητα του έθνους (ή μήπως να πω του γένους;) από μιαρές προσμείξεις. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι κύκλοι του αρχαιοτέρου και υψηλοτέρου πνευματικού ιδρύματος του Υπαρκτού Ελληνισμού προσπαθούν να εμποδίσουν την εκλογή του διαπρεπούς νομπελίστα οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη (sir Christοpher στη Βρετανία) ως τακτικού μέλους, επειδή τον έχουν ήδη εκλέξει ως «ξένο εταίρο»! Ευτυχώς ή δυστυχώς (όπως το πάρει κανείς) ο Υπαρκτός Ελληνισμός στηρίζεται σε πολύ πιο γερά θεμέλια από τον αλήστου μνήμης «υπαρκτό σοσιαλισμό»…