Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει αρκετά γρήγορα στη διαπραγμάτευση της νέας κυβέρνησης με τους εταίρους και δανειστές. Αυτή την ώρα εξαντλούνται εκατέρωθεν η πολιτική ορθότητα και η πάγια διπλωματική ευγένεια. Κανείς όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρερμηνεύσει την πραγματικότητα. Θα είναι σαν εκείνους τους πολιτικούς που έβλεπαν τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980, τους έπειθε με το περίφημο «μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς λες» και μετά τους απέλυε μόλις περνούσαν το κατώφλι του γραφείου του.
Οι ενδιάμεσοι που έχουν αναλάβει να μεταφέρουν τα μηνύματα είναι οι «συνήθεις ύποπτοι»: ο πρόεδρος Ολάντ, ο Σουλτς κ.ά. με τη λογική πως ένας σοσιαλιστής μπορεί να πει πιο «τρυφερά» τα πράγματα σε έναν νεοεκλεγμένο Ελληνα πρωθυπουργό. Το μήνυμα του Διευθυντηρίου θα είναι όμως μονότονο: «τελειώστε την αξιολόγηση, τηρήστε τις συμφωνίες και μετά μιλάμε για τα υπόλοιπα». Ολοι όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα θεωρούν ότι αν ξεπερασθεί ο κάβος της αξιολόγησης υπάρχουν τα συστατικά για μία συμφωνία. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να υλοποιήσει ορισμένες μεταρρυθμίσεις που είναι τελείως αντίθετες με τις απόψεις του, η τρόικα να δεχθεί ένα τμήμα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, να γίνουν μερικά ουσιαστικά πράγματα στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και να βρεθεί μια φόρμουλα για χαλάρωση των στόχων στη δημιουργία πλεονασμάτων και το χρέος. Ακούγεται λογικό και εύκολο. Στην πράξη είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να πάρει μια βαθιά ανάσα, να κλείσει την αξιολόγηση και μετά να καρπωθεί τα υπόλοιπα. Αυτό θα έπρεπε να γίνει μέσα σε ένα μήνα. Η πραγματική οικονομία θα «ξεπάγωνε», οι αγορές θα έλεγαν ότι «εδώ έχουμε Λούλα και όχι Τσάβες» και τα πράγματα θα έπαιρναν τον δρόμο της κανονικότητας. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει ότι κανένας υπουργός δεν θα κάνει κάτι πολύ φανταχτερό και απόλυτα μονομερές που θα έβγαζε την άλλη πλευρά από τα… ρούχα της. Υπάρχουν τέτοιες κινήσεις κατάργησης διαφόρων ρυθμίσεων ή αλλαγής προσώπων σε θέσεις-κλειδιά που θα σόκαραν τους έξω.
Ο κ. Τσίπρας θα έχει μια ευκαιρία να κάνει μια στροφή προς την υπευθυνότητα. Η επιδείνωση της κατάστασης στην πραγματική οικονομία και το ρίσκο μιας τραπεζικής κρίσης θα του δώσει το πάτημα. Τα κόμματα ευθύνης που σήμερα βρίσκονται στην αντιπολίτευση, όπως και κάθε λογικός άνθρωπος, θα χρειασθεί να στηρίξουν αυτήν τη στροφή. Ολοι, μέσα και έξω, θα βοηθήσουν να «κατέβει από το δέντρο» και να αποτραπεί μια περιπέτεια. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της ρήξης με τους ισχυρούς της Ευρώπης, που ενδέχεται να επεκταθεί και σε γεωπολιτικά ζητήματα. Δρόμος δύσβατος για τον οποίο δεν έχει προετοιμασθεί ο ελληνικός λαός, γιατί πρόκειται για ζήτημα που δεν συζητήθηκε καθόλου κατά την προεκλογική περίοδο.