Επικρατεί στη Νέα Δημοκρατία νευρικότης. Οχι απλώς λόγω του δυσμενούς αποτελέσματος των εκλογών της παρελθούσης Κυριακής. Αυτό αναμενόταν και είχε προεξοφληθεί πολιτικώς, παρά τα όσα αισιόδοξα και αγωνιστικά εκπέμπονταν από το Μέγαρο Μαξίμου κατά την προεκλογική περίοδο.
Το ουσιώδες είναι ότι οριστικοποιήθηκε η διάσπαση της άλλοτε ενιαίας, παραδοσιακής Δεξιάς και ότι, πέραν τούτου, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες μετέχουν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεργασία της Ν.Δ. με το ΚΚΕ σε κυβερνητικό επίπεδο υπήρξε βέβαια και το 1989, αλλά ήταν βραχύβια και είχε ως στόχο αποκλειστικό την απομάκρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου από την εξουσία.
Σήμερα, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Ο κ. Πάνος Καμμένος και βουλευτές του μετέχουν σε μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα, μακράς –ως υποτίθεται– προοπτικής. Αυτό σημαίνει ότι τμήμα των οπαδών της παραδοσιακής Δεξιάς είναι σε ευθεία επαφή με την εξουσία, με όσα πελατειακά ή άλλα πλεονεκτήματα αντλούνται από μία τέτοια σχέση. Είναι, ως εκ τούτου, προφανές ότι η διεισδυτικότης του κ. Καμμένου στον χώρο της Δεξιάς θα ενισχύεται.
Είναι αληθές επίσης ότι η συγκατοίκηση με τους ΑΝΕΛ δημιουργεί ενόχληση σε μία μερίδα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ο κ. Τσίπρας προσβλέπει προφανώς σε μία περαιτέρω αποδυνάμωση της Ν.Δ., δεδομένου ότι πρώτιστος και προσωπικός στόχος του κ. Καμμένου είναι ο κ. Σαμαράς και ως εκ τούτου οι επιθέσεις της κυβερνήσεως εναντίον του τέως πρωθυπουργού δεν θα προέρχονται αποκλειστικώς από την Αριστερά.
Πέραν τούτου, στον χώρο της αντιπολιτεύσεως, ο κ. Σαμαράς θα έχει να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή, που ανεδείχθη τρίτο κόμμα αν και η ηγεσία της εξακολουθεί να είναι έγκλειστη στον Κορυδαλλό. Παρέλκει να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς θα είναι ο κύριος στόχος του βουλευτών της άκρας Δεξιάς, που προσδοκά να αυξήσει την επιρροή της αντιτασσόμενη κυρίως στη μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέποτε ηγέτης της Κεντροδεξιάς ευρέθη, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, σε μία παρόμοια θέση.
Σε όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ο κ. Σαμαράς υιοθέτησε οξύτατη ούτως ειπείν «δεξιά» ρητορική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας σε έναν επαναπατρισμό των αποκολληθέντων από τη Ν.Δ. οπαδών της. Ουδέν επέτυχε. Το ποσοστό που εξασφάλισε στις εκλογές η Ν.Δ. δεν προέρχεται εξ ολοκλήρου από ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς και η συνέχιση της κρατούσης πολιτικής θα τους απομακρύνει κατά πάσα βεβαιότητα.
Είναι προφανές ότι η Ν.Δ. πρέπει να επεξεργασθεί νέο πολιτικό αφήγημα, ώστε να μη μεταβληθεί σε κόμμα του Κέντρου, να μην καταστεί ουραγός της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ και να μην εκπέσει σε εκπρόσωπο της δανειστών μας στην Ελλάδα. Αυτή τη σύνθεση καλείται να επιτύχει ο κ. Σαμαράς για να μην έχει η Κεντροδεξιά την τύχη του ΠΑΣΟΚ.