Ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς -βαθιά πολιτικό ον- με τις πρώτες αποφάσεις του δείχνει δυστυχώς να κλείνει το μάτι στις συντεχνίες της εκπαίδευσης.
Ενδεικτικά, διακηρύττει πως επιθυμεί ένα καλό και δημοκρατικό σχολείο, δηλαδή ένα σχολείο που μαθαίνει γράμματα στους μαθητές του και που ταυτόχρονα θα αμβλύνει τις ταξικές ανισότητες μεταξύ των μαθητών. Δύσκολος στόχος (ιδίως εν μέσω δημοσιονομικής λιτότητας), και άρα για να μη μετατραπεί η διακήρυξη σε λόγια του αέρα, αλλά να γίνει πράξη απαιτούνται προσεκτικά βήματα βάσει συγκεκριμένου σχεδίου.
Ποια, λοιπόν, ήταν μεταξύ των πρώτων αποφάσεων του κ. Μπαλτά; Η κατάργηση των εξετάσεων για την εισαγωγή στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ), και ουσιαστικά η κατάργηση των ΠΠΣ με το επιχείρημα ότι η αριστεία θα καταλήξει ρετσινιά τόσο για τα παιδιά που θα εισαχθούν (επειδή αρίστευσαν στα 12 θα πάθουν ψύχωση ότι πρέπει πάντα να αριστεύουν!) όσο και για εκείνα που δεν τα κατάφεραν (το στίγμα της αποτυχίας θα τους συνοδεύει για όλη τη ζωή). Παράλληλα, ο κ. Μπαλτάς θέτει στο τραπέζι του διαλόγου το πλαίσιο λειτουργίας των ΠΠΣ επειδή, λέει, δεν μπορεί να συνυπάρξουν σε έναν σχολικό οργανισμό τα στοιχεία της πρωτοτυπίας και του πειραματισμού…
Τι πάει, λοιπόν, να καταργήσει ο κ. Μπαλτάς; Σήμερα στα 60 ΠΠΣ που λειτουργούν σε όλη τη χώρα διδάσκουν συνολικά 1.150 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι αξιολογούνται για να καταλάβουν μία θέση στο σχολείο, αξιολογούνται κατά τη διάρκεια της 5ετούς θητείας τους, αξιολογούνται και στην περίπτωση που επιθυμούν να την ανανεώσουν. Οι 1.150 αυτοί εκπαιδευτικοί έχουν υψηλά μορφωτικά προσόντα, εφαρμόζουν νέες παιδαγωγικές μεθόδους, βρίσκονται στην υπηρεσία τους από τις 8 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα δουλεύοντας με τα ίδια χρήματα όπως στα υπόλοιπα σχολεία και επιλέγονται για να στελεχώσουν τα ΠΠΣ χωρίς τις παρεμβολές των συνδικαλιστών.
Την ίδια στιγμή, παρότι τα πρώτα χρόνια υπήρξαν αντιδράσεις γονέων κατά των εξετάσεων εισαγωγής, τώρα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι οικογένειες ψηφίζουν υπέρ της αξιοκρατίας των εξετάσεων και όχι της τυχαιότητας της κλήρωσης. Για το τρέχον σχολικό έτος 2014-2015, συνολικά 13.017 παιδιά διεκδίκησαν μία από τις 3.350 θέσεις των 60 Πρότυπων Πειραματικών Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας, κατά 30% περισσότερα από το 2013, όταν συνολικά υπεβλήθησαν 9.997 αιτήσεις. Μάλιστα, στα ΠΠΣ της Αθήνας περί το 20% των μαθητών είναι παιδιά μεταναστών.
Εν κατακλείδι, τα ΠΠΣ αποτελούν το απόλυτο αντιπαράδειγμα της συντεχνιακής λογικής, η οποία ζητά όχι αξιολόγηση, μονιμότητα και εντέλει δημοσιοϋπαλληλική αφασία. Είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι η πρώτη που αντιτάχθηκε στη θεσμοθέτηση των ΠΠΣ ήταν η ΟΛΜΕ; Ο κ. Μπαλτάς -μαρξιστής, αστός, με επεξεργασμένη σκέψη- κινδυνεύει με τις αποφάσεις του να εκθέσει την Αριστερά (και μάλιστα στο προνομιακό για εκείνη πεδίο της εκπαίδευσης) ως θιασώτη του λαϊκισμού και της ήσσονος προσπάθειας.